بهترین برخورد با کودکانی که درست حرف نمی‌زنند

گاهی یادگیری و تلفظ برخی حروف، برای کودکان کمتر از ۵ سال بسیار راحت‌تر از سایر حروف است...
بنابراین به جای تلفظ حروف سخت‌تر، حروفی که تلفظشان راحت‌تر است، جایگزین می‌کنند که …

گاهی یادگیری و تلفظ برخی حروف، برای کودکان کمتر از ۵ سال بسیار راحت‌تر از سایر حروف است...

بنابراین به جای تلفظ حروف سخت‌تر، حروفی که تلفظشان راحت‌تر است، جایگزین می‌کنند که به این حالت «اختلال بیان آوایی» گفته می‌شود. معمولا مشکل عمده چنین کودکانی تمسخر دوستان و اجبار والدین برای تلفظ صحیح کلمات است. درحالی که پدر و مادر نباید در مورد این مساله حساسیت و واکنش شدیدی نشان دهند. زیرا این کار فقط باعث بروز استرس بیشتر و جلب توجه او به مشکل تلفظی‌اش می‌شود که در نهایت کاهش اعتمادبه‌نفس و ارتباط کمتر او با هم‌سن و سالانش را در پی خواهد داشت. بیشتر کودکان مبتلا به اختلال بیان آوایی در جمع‌های خانوادگی و دوستان، کمتر لب به سخن می‌گشایند و مهارت‌های کلامی را دیرتر می‌آموزند. مورد تسمخرقرار گرفتن کودک به‌وسیله هم‌سن و سالان هم باعث ترس او از بازی با آنها می‌شود.

در چنین شرایطی باید از فرزندتان بخواهید در جمع صحبت کند و در قبال پاسخ دادن او را تشویق کنید. اگر متوجه شدید کودکی او را به دلیل نوع گفتارش تمسخر می‌کند، مانع این کار شوید. معمولا کودکان ۶-۵ ساله، آگاهی و دید بهتری به مشکلشان دارند و می‌فهمند این مشکل گذراست بنابراین راحت‌تر با آن کنار می‌آیند درحالی که کودکان کم‌سن و سال‌تر، ممکن است دچار کاهش اعتمادبه نفس و گوشه‌گیری شوند. به‌طور کلی انتظار می‌رود با بزرگ شدن کودک، تعداد حروفی که جابجا می‌کند و تلفظ آنها برایش سخت‌تر است، کمتر شود و رفته‌رفته روند بهبود را طی کند. به ندرت ممکن است در مواردی این اختلال تا سنین بزرگسالی هم طول بکشد که در این شرایط علت با «اختلال بیان آوایی» متفاوت است. در مجموع اگرچه وجود «اختلال بیان آوایی» مشکل چندانی در روابط اجتماعی کودک ایجاد نمی‌کند و نیازی به پیگیری و درمان ندارد، اما اگر همزمان با اختلال گفتاری دیگری مانند لکنت، درک نکردن کلمات و... است، حتما باید بررسی و اقدام درمانی انجام شود.

دکتر محمدرضا کاظمی

استادیار دانشگاه علوم پزشکی ارتش

×

‹›