اشتباهات همسران

ازدواج به عنوان یک پیوند مشترک بین دو نفر، در همه جوامع دارای ارزش و احترام زیادی است. درست به همین دلیل است که برای رفع تنش بین زوج ها این همه تلاش می شود. به نوشته سایت «روان شناسی …

ازدواج به عنوان یک پیوند مشترک بین دو نفر، در همه جوامع دارای ارزش و احترام زیادی است. درست به همین دلیل است که برای رفع تنش بین زوج ها این همه تلاش می شود. به نوشته سایت «روان شناسی امروز» تمامی زوج ها در مقطعی از زندگی مشترکشان با مشکلات جدی روبه رو می شوند که برای رفع آن به کمک نیاز دارند.

شاید مطالعه این مطلب به بسیاری از زوج ها کمک کند تا سوءتفاهم های احتمالی و دیدگاه های نادرست خود را از ازدواج رفع و اصلاح کنند.

رضایت در توافق است. این دیدگاه اشتباهی است که بسیاری از همسران در شروع زندگی مشترک برای تحقق آن تلاش می کنند. باید دانست همیشه توافق، رضایت بخش نیست و گاهی ممکن است هر یک نظر خودش را داشته باشد بدون این که حق دیگری را زیر پا بگذارد.

گاهی رسیدن به توافق ضروری است مانند انتخاب محل سکونت که در این صورت باید دو طرف به تصمیم گیری برد-برد برسند؛ یعنی شیوه ای که طی آن هر دو احساس ارزشمندی و شایستگی کنند. کافی است احساسات و خواسته ها، صادقانه گفته و بیان شود و واقع بینی و منطق بر گفت وگوی همسران حاکم باشد.

درباره مسائل جزئی که رسیدن به توافق ضرورتی ندارد، هر یک می توانند همچنان نظر خود را داشته باشند و به نظر دیگری هم احترام بگذارند.

همسران نباید عصبانیت خود را بروز دهند. این اشتباه رایجی است که بسیاری از زوج ها مرتکب می شوند. اگر عصبانی هستید حتماً باید با همسرتان گفت وگو کنید. یادتان باشد که گفت وگو، کلید حل مسئله است. عصبانیت یک علامت توقف است. وقتی عصبانی هستید یا می بینید که همسرتان عصبانی است، باید به شیوه مسالمت آمیز با یکدیگر گفت وگو کنید. به مدت کوتاهی استراحت کنید و سپس بحث را عوض و سعی کنید در فضایی آرام تر با نوشیدن یک نوشیدنی خنک، آرامش را دوباره برقرار کنید.

یادتان باشد عصبانیت همزمان دوطرف بسیار آسیب رسان و مخرب است. در هنگام گفت وگو باید عصبانیت را کنار بگذارید تا به نتیجه برسید.

صمیمیت یعنی برقراری ارتباط با همسر. درست است که یکی از راه های ایجاد صمیمیت، گفت وگوست، اما رعایت نکردن مرزها، ابراز احساسات منفی و... باعث ایجاد فاصله می شود. بیشتر زوج ها با گفت وگوی انتقادی یا کنترلی با هم ارتباط برقرار می کنند. به این مثال ها توجه کنید: «چقدر هوای اتاق گرم است، کلافه شده ام» (انتقادی)، «ازت می خواهم در را بازکنی، اتاق خیلی گرم است» (کنترلی)، «می خواهم راهی پیدا کنم که اتاق خنک تر شود.

چه طور است پنجره ها را باز کنیم؟» (موثر) تفاوت بین این ۳جمله کاملاً واضح است. یادتان باشد افعال منفی انتقادی است. البته لحن و تن صدا هم بسیار مهم است. از طرفی وقتی می گوییم «دلم می خواهد»، «دوست دارم» و «ازت می خواهم» در واقع در حال کنترل طرف مقابل هستیم. در گفت وگوی سازنده فرد به شیوه مستقیم خواسته اش را بیان می کند و بدون اجبار یا تحمیل خواسته اش، صرفاً دیدگاه خود را مطرح می کند.

سوالاتی که با چگونه و چه شروع می شود، نشان دهنده عزم فرد برای گفت وگوی سازنده است تا با طرف مقابل به حل مسئله بپردازد.

حق به جانب نباشید. وقتی از موضع «من حق دارم، تو حق نداری» وارد گفت وگو می شوید، در واقع اجازه اظهارنظر را از طرف مقابل می گیرید و حکم بی نتیجه بودن را از قبل صادر می کنید. اصرار و پافشاری زیاد بر عقیده فردی راه مستقیم به طلاق است. نتایج تحقیقات نشان می دهد در نظر گرفتن عقیده همسر یکی از شاخص های قابل پیش بینی برای طلاق است.

اگر در زمان گفت وگو بر درستی گفته خود اصرار نورزید قطعا می توانید امیدوار باشید که گفت وگوی سازنده و خوبی پیش رو خواهید داشت.

مروی