روز پرغرور مردم ایران

کارون دیگر آرام نداشت، نخلستان ها سوخته بود، گیسوان دختران و زنان به دست نامردان بریده شده و پیکر مردان زیر شنی تانک های دشمن تکه تکه شد. دشمن بعثی آمده بود که بماند، او پرچم خود را بر سر در خانه ها برافراشته بود و تمام تدبیر خود را اندیشیده بود تا شهر را به د‍ژی نفوذ ناپذیر مبدل کرده و از آن «مُحمّره» بسازد.

شهر غارت شد، چاه‌ها خشکید، نخل‌ها سر دادند و مردمانی تنها به جرم ایرانی بودن به گلوله بسته شدند. خرمشهر، خونین‌شهر شد.

کارون دیگر آرام نداشت، نخلستان ها سوخته بود، گیسوان دختران و زنان به دست نامردان بریده شده و پیکر مردان زیر شنی تانک های دشمن تکه تکه شد. دشمن بعثی آمده بود که بماند، او پرچم خود را بر سر در خانه ها برافراشته بود و تمام تدبیر خود را اندیشیده بود تا شهر را به د‍ژی نفوذ ناپذیر مبدل کرده و از آن «مُحمّره» بسازد.

اما از همان زمان بود که راز خون آشکار شد. خونین شهر ۱۹ ماه انتظار کشید تا خون های ریخته شده شهدا در عملیات بیت المقدس در کالبد خسته اش به حرکت درآمد و دوباره آن را از نو خرمشهر ساخت.

رزم آوران ایرانی وفای به عهد کردند. جنگیدند تا پس از ۲۳ شبانه روز با نبردی دلیرانه دوباره بر تربت پاک وطن بوسه زنند. خرمشهر از اسارت دشمن آزاد و بانگ الله اکبر در مسجد جامع آن طنین انداز شد.

آن روز، سوم خرداد روز پرشکوه مردم ایران بود؛ روزی که صدای آشنای رادیو قلب میلیون ها ایرانی را پر از غرور و شادی کرد. صدایی که می گفت: «شنوندگان عزیز، توجه فرمایید، شنوندگان عزیز، توجه فرمایید، خرمشهر، شهر خون و قیام آزاد شد.»

هرگز آن زمان را از یاد نمی برم و شادی های به یاد ماندنی، خودجوش و سراسری اش را فراموش نمی کنم. مردم سراسر ایران حتی آنها که هرگز خرمشهر را به چشم ندیده بودند، از شنیدن این خبر دست افشانی و پایکوبی می کردند. نقل و شیرینی بود که پخش می شد و همه فرار دشمن را جشن گرفته بودند. آن روز دیگر خرمشهر تنها به ساکنان آن تعلق نداشت، بلکه روزی بود که کودک گم شده وطن به آغوش سرزمین مادری اش برگشته بود.

آن روز، روز حماسه ملی بود، اگر حضور مردمی در جبهه های دفاع نبود، غرورآفرین ترین روز سرنوشت مردم ایران رقم نمی خورد. امروز همه می دانیم که کلید پیشرفت کشور، وجود همت ملی و حضور مردم در تمامی عرصه هاست و این راز ماندگاری انقلاب است. لذا می توان گفت پاسداشت فتح خرمشهر در گرو پاسداشت حضور مردمی در همه صحنه هاست. خدا نکند که تکریم شهیدان و بزرگداشت حماسه ها، کمرنگ شود و آنانی را که با ایثار و مقاومت خود افتخار آفریدند، فراموش کنیم.

کتایون مافی