آن بن افلک سابق مرده است

جای تاسف است که نسل جدید دیگر از سرگرمی های ساده قدیمی, مانند تمبر جمع کردن, سکه جمع کردن و لذت نمی برند امروز شاهدیم کارهایی از قبیل انتقاد از بن افلک باعث تفریح مردم می شود

بلیندا لاسکومب : جای تاسف است که نسل جدید دیگر از سرگرمی‌های ساده قدیمی، مانند تمبر جمع‌کردن، سکه جمع‌کردن و... لذت نمی‌برند. امروز شاهدیم کارهایی از قبیل انتقاد از بن افلک باعث تفریح مردم می‌شود.

قصد ندارید بگویید افلک را نمی‌شناسید؟ مسلما ماجراهای او و جنیفر لوپز در سال ۲۰۰۳ را که از یاد نبرده‌اید. البته این دو فقط در دو فیلم با هم همبازی شدند، که آثار موفقی نیز نبودند اما شایعات دور و بر آنها تا مدت‌ها خوراکی مناسب برای نشریات زرد بود. افلک پیش از این ماجرا بازیگری بود که میلیون‌ها دلار نصیب اربابان استودیوها می‌کرد. همچنین او کسی بود که پس از کسب اسکار مشترک به‌خاطر فیلمنامه «ویل هانتینگ خوب»، همه فکر می‌کردند تمام درهای موفقیت به رویش باز شده است. افلک حتی پیش از آن و از دوران کودکی نیز بازیگر مجموعه‌های تلویزیونی پربیننده بوده است.

اما اکنون افلک از ما می‌خواهد با آن شمایل ستاره‌وار خداحافظی کنیم و به تماشای کارگردانی بنشینیم که فیلمی کوچک باعنوان «رفته، عزیزم، رفته» را نوشته و کارگردانی کرده است. این کار به اعتقاد بسیاری یک ریسک بزرگ بوده است. اولا فیلم اقتباسی از رمان دنیس لهان است، که کلینت ایستوود نیز قبلا «رود میستیک»، کتاب دیگری از او را به تصویر کشید و با تحسین منتقدان مواجه شد. ثانیا در فیلم شاهد کودکان آسیب‌پذیر، کلمات ناشایست و مناطق فقیرنشین شهر بوستون هستیم و تجربه نشان داده تماشاگران علاقه زیادی به دیدن این چیزها ندارند. ثالثا بازیگر اصلی فیلم، کیسی افلک، برادر کوچک‌تر بن در نقش کارآگاهی است که برای یافتن کودک گمشده استخدام شده است. اگرچه احتمالا کیسی کاملا مناسب این نقش بوده اما عوام از این کار به‌عنوان قوم و خویش‌پرستی یاد می‌کنند. در نهایت، اگر فیلم نتواند به فروش مناسبی دست یابد، عنوان آن تبدیل به لقمه‌ای حاضر و آماده برای روزنامه‌نگارانی می‌شود که می‌خواهند کارنامه افلک را زیر سوال ببرند.

آیا افلک نگران است؟ وقتی او را ملاقات کردم به شدت آزرده‌خاطر به نظر می‌رسید. او سعی می‌کرد بسیار محتاطانه رفتار کند. افلک هر سوالی را چند بار در ذهن مرور می‌کرد تا بهترین جواب را برای آن بیابد و البته برخی جمله‌هایش از یک پاراگراف نیز طولانی‌تر می‌شدند.

افلک در ابتدا به شایعاتی اشاره می‌کند که زمانی درباره او وجود داشت: «قرار نیست همیشه به خاطر چیزهایی که آن زمان رخ داد، احساس پشیمانی کنم. گاهی در زندگی مسائلی پیش می‌آیند که دلیلش را هیچ‌وقت نمی‌فهمیم. پس ترجیح می‌دهم گذشته را فراموش کنم و از زندگی در زمان حال لذت ببرم. » بدون شک تغییر رفتار جامعه از ستایش به انتقاد، در روحیه او اثر گذاشته و باعث تغییر رویه‌اش شده است. در یکی از صحنه‌های فیلم، که در کتاب وجود ندارد، پاتریک کنزی (کیسی افلک) آیه‌ای از انجیل متی را می‌خواند: «اکنون مانند گوسفندی هستی که میان گله گرگ‌ها می‌روی، پس سعی کن مانند مار زیرک و مانند فاخته آرام باشی.» مسیح از حواریون خود می‌خواست با مردم درباره او صحبت کنند اما از آنان می‌خواست جانب احتیاط را نیز نگه دارند. افلک می‌گوید: «این صحنه برایم اهمیت زیادی داشت. ما در دنیایی بی‌رحم زندگی می‌کنیم. هر لحظه ممکن است اتفاقی ناگوار رخ دهد. شاید برخی فکر کنند به‌طور همزمان مار و فاخته بودن غیرممکن است اما برای بقا در این دنیا چاره‌ای جز این نیز وجود ندارد.»

احساس ترس و سرخوردگی از ابتدا تا انتها بر «رفته، عزیزم، رفته» سایه افکنده است. در این فیلم نه‌تنها هیچ شخصیت کاملا معصومی وجود ندارد، بلکه با گذشت زمان اندک معصومیت‌شان نیز از بین می‌رود. افلک که فیلم را تنها با ۲۰ میلیون دلار ساخته، بیشتر بار فیلم را به‌جای جلوه‌های ویژه و تصاویر باشکوه بر دوش بازیگران خود گذاشته است. در مجموع می‌توان گفت این فیلمی نیست که از مرد دلربای سابق سینما انتظار می‌رفت. آلن لد جونیر، تهیه‌کننده فیلم و کسی که آثاری چون «دلاور» (مل گیبسن) و «جنگ‌های ستاره‌ای» (جورج لوکاس) به همت او ساخته شدند، می‌گوید: «بن کارگردانی بسیار هوشمند و همچنین نویسنده‌ای بااستعداد است. »

شاید به این دلیل که بین ساخت «ویل هانتینگ خوب» و «رفته، عزیزم، رفته» این همه فاصله افتاده، باعث شده مردم بیشتر افلک را به‌عنوان یک بازیگر اکشن و نه کارگردانی متفکر بشناسند. او مدت دو سال و نیم است که در هیچ فیلمی حضور نیافته است. «هالیوودلند» آخرین فیلمی بود که افلک در آن بازی کرد، که فیلمی متفاوت از آثار پیشین‌اش بود. در پوسترهای «رفته، عزیزم، رفته» نیز نام او چندان به چشم نمی‌آید.

«رفته، عزیزم، رفته» را در مجموع می‌توان فیلمی درباره انتخاب‌ها و پیامدهای این انتخاب‌ها دانست و این موضوعی است که افلک تجربه زیادی در آن دارد. کارآگاه کنزی طی جمله دیگری که در کتاب وجود ندارد، می‌گوید: «همیشه اعتقاد داشته‌ام آن‌چه انتخاب نمی‌کنید باعث شکل‌گیری شخصیت‌تان می‌شود. » او این حرف‌ها را درباره محله‌های پایین شهر می‌گوید که شخصیت‌های فیلم در آن زندگی می‌کنند اما افلک از آن برداشتی بسیار شخصی‌تر می‌کند: «فکر می‌کنم این مساله درباره من کاملا صحت داشته است، همان‌طور که درباره همه صادق است. » او می‌افزاید: «موضوع اصلی فیلم از نظر من درک این نکته است که رسیدن به بزرگسالی یعنی فهمیدن اینکه هیچ چیز مطلق نیست. پس چاره‌ای نیست جز اینکه به قضاوت خود اعتماد کنیم و با پیامدهای آن نیز کنار بیاییم.»

با وجود این افلک شاید دوست داشته باشد، زمان را کمی به عقب برگرداند: «هنوز هم فکر می‌کنم نباید در «کریسمس نجات‌یافته» بازی می‌کردم.» در نهایت می‌توان گفت آن بن افلک سابق دیگر مرده است. خبری که برای دوستداران سینمای جدی خوشحال‌کننده و برای تهیه‌کنندگان «دردویل ۲» ناگوار خواهد بود.

مترجم: علی افتخاری

منبع: تایم، ۱۰ اکتبر