وقتی همه من هستند و هیچ کس نیم من نیست

بسیاری از مفسران و تحلیلگرهای مسائل انتخاباتی می گویند اگر گروههای مختلف اصلاح طلبان دست از خواسته های جناحی بردارند و متحد شوند عرصه سیاسی کشور را به سمت و سوی دو قطبی شدن که یک طرف اصولگرایان و طرف دیگر اصلاح طلبان هستند سوق خواهند داد

بسیاری از مفسران و تحلیلگرهای مسائل انتخاباتی می گویند اگر گروههای مختلف اصلاح طلبان دست از خواسته های جناحی بردارند و متحد شوند عرصه سیاسی کشور را به سمت و سوی دو قطبی شدن که یک طرف اصولگرایان و طرف دیگر اصلاح طلبان هستند سوق خواهند داد . ثنویتی که منش رفتاری ایرانیان به گواهی مستندات تاریخی باآن بیشتر جفت و جور است تا تقسیم بندی های خوشه ای که نیروها هم را خنثی می کنند و برآیندشان صفر می شود.

حکما این کارشناسان متوجه نیستند تحقق این هم آوایی در شرایط فعلی به دلایل ذیل دور از ذهن است :

۱) انتخاب دکتر احمدی نژاد باعث شد در قلمرو نامزدی ریاست جمهوری به صورت کمی و کیفی تنوع و تکثر ایجاد شود . افراد بسیاری جرات پیدا کردند از حصار شیخوخیت کاذب و انحصارطلبانه که عده ای خاص دور این منصب مردمی کشیده بودند عبور کرده و با اعتماد به نفس خود را به مردم عرضه کنند . طبعا تبدیل این کثرت در کاندید شدن به شرایط انحصاری سابق که افراد ثابتی می آمدند کار آسانی نیست .هر کس به کارایی خود باور داشته باشد به میدان خواهد آمد.

۲) اخلاق سیاسی شخصیت ها و گروهای اصلاح طلب منفردا و مجتمعا اخلاق خود محور است . هر کس تلاش می کند مرکب خود را سوار شود و در نتیجه هر جریان علاقه دارد تک سر نشین حر کت کند. یکی در منتهی الیه اصلاح طلبی در حالتی تفریطی شانه به شانه سکولاریسم می زند و دیگری درنقطه مقابل با چپ های راست خوش و بش می کند. یکی می خواهد زیر چتر اصلاح طلبی از نظام عبور کند و طرحی نو به قیمت دستکاری در قانون اساسی در اندازد . آن دیگر خود را اصلاح طلب اصولگرا می خواند .جنگ هفتاد و دو ملت در متن اصلاح طلبی در گرفته و هر یک خودش را علامه دهر و اصلح می داند . چنین است که این همه آدم گوشت تلخ سیاسی را هیچکس نمی تواند دور هم جمع کند . قولی هم بدهند در لحظه آخر زیر حرفشان می زنند و همه چیز را به هم می ریزند . طبیعت این جریان ها این است که حاضرند از همه اصول بگذرند اما از قدرت طلبی و ریاست خواهی حاضر نیستند یک قدم پس بگذارند .

نمونه اش حرف و حدیث بین دو ضلع کروبی و خاتمی است که این روز ها عده ای ضلع سوم و چهارم و ... هم برای آن ترسیم کرده و دائم بر این چند ضلعی اضافه می کنند . هر روز درجراید برای هم شاخ و شانه می کشند . یکی می گوید تو برو کنار . دیگری می گوید من نمی روم تو برو . روزنامه اعتماد را همه دیدیم چگونه به بهانه نقد کردن کیهان موضوع رد صلاحیت آقای خاتمی را به عنوان امری محتمل پر رنگ کرد تا زمینه را برای عادی جلوه دادن آن فراهم آورد . این ها همه از فضای پر از تکثر در عرصه اصلاح طلبی ریشه می گیرد.این روز ها که باز به انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می شویم فیل آقایان یاد هندوستان کرده و به جان هم افتاده اند . با این وجود جالب است بعضی ها که نفسشان از جای گرم در می آید طرح تشکیل پارلمان اصلاح طلب ها و انتخاب کاندید واحد را طرح کرده اند غافل از این که میل سرکش به قدرت اراده ها را به آن معطوف کرده و در نتیجه هیچ گوشی به این حرف ها بدهکار نیست .

احمد زید آبادی در مقاله ای با عنوان "فرصت را " که "مجله الکترونیک روز"آن را منتشر کرده از انتخابات آینده چنانچه گروههای اصلاح طلب راضی شوند نامزدی واحد معرفی کنند به عنوان روزنه فرصتی که در برابر ایران در حال گشایش است، نام می برد :

"آقای دکتر محمد علی نجفی برای استفاده مجموعه نیروهای اصلاح طلب از فرصت ناچیز اما واقعی انتخابات ‏ریاست جمهوری دهم، پیشنهادی را مطرح کرده است که از هر جهت منطقی، معقول و کارآمد است، اما چرا ‏اقبال اندکی به آن شده است؟

طبق پیشنهاد آقای دکتر نجفی، نمایندگان همه نیروهای اصلاح طلب باید در نهادی به عنوان پارلمان ‏اصلاحات گرد هم آیند و با برگزیدن کاندیدای واحد ریاست جمهوری در روندی دمکراتیک، آن را برای رقابت ‏در انتخابات معرفی کنند و اگر این کاندیدای واحد از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شد، همه این نیروها، ‏از انتخابات کناره بگیرند.‏

به باور دکتر نجفی، در صورت معرفی نامزدی واحد، شورای نگهبان قادر به رد صلاحیت او نخواهد بود، ‏اما اگر هم رد کرد، نیروی منسجم و فعالی در سطح جامعه شکل می‌گیرد که می‌تواند از راههای مختلف بر ‏اوضاع ایران تاثیر بگذارد..."‏

آقای زید آبادی ظاهرا به این واقعیت توجه ندارند که در جمع گروه های دوم خرداد آدم هایی کمین کرده اند که هیچکس غیر از خودشان را تحمل نمی کنندو پا از خواسته های خود پایین نمی گذارند . وحدت زمانی محقق می شود که گذشت در کار باشد . وقتی همه "من" هستند و هیچکس "نیم من" نیست سخن از وحدت اصلاح طلب ها رویایی است که هیچ وقت تعبیر نمی شود . مخصوصا که مزاج و طبع سیاسی آن ها به تکثر به عنوان یک اصل در دموکراسی هم تمایل دارد!

۳) جریان های مختلف و جور واجور اصلاح طلب ها در دوره ۸ ساله قدرت چنان یکدیگر را تخریب کردند که هیچ مجالی برای وحدت دوباره میان خود ولو به صورت تاکتیکی باقی نگذاشتند .

یادمان نرفته دو چهره شاخصی که بر آقای هاشمی و خانواده ایشان تاختند از همین اردوگاه بودند . دو نفری که این روز ها یکی در ینگه دنیا سیر می کند و دیگری در ایران است . سوال این است این حضرات چگونه می خواهند به وحدت برسند ؟ کسانی که تا دیروز رو در رو ی هم کندند و باد دادند وخون هم را تشنه بودند مگر می توانند با هم کنار بیایند که اگر بیایند خانه بر آب می سازند . باد همراهی می کارند تا طوفان تفرقه درو کنند ؟ جالب است روزنامه اعتماد مدعی می شود کیهان پروژه رد صلاحیت خاتمی را کلید زده است . حال آن که این روزنامه اعتماد است که با دفاعیه خود پروژه حذف خاتمی را نه به عنوان یک بیدار باش و هشدار که به عنوان یک امکان در نزاع های درون گروهی اصلاح طلب ها برای عبور از خاتمی یاد آوری می کند ! تا با این بهانه میدان را برای نامزدهای متعدد که سودای ریاست دارند آماده و از آقای خاتمی خالی کند .

۴) اگر هم جریان های اصلاح طلب یک در صد بخواهند روی آقای خاتمی توافق کنند یک بسته عریض و طویل از خواسته ها به به عنوان شرط ضمن عقد می گذارند تا از ایشان قول بگیرند . خواسته هایی چون عبور از نظام و حذف بخش هایی از قانون اساسی و ...که آقای خاتمی به عنوان یک شخصیت روحانی بعید است بپذیرد بر سر شاخ بنشیند و بن ببرد ؟! گذشت زمان این را ثابت خواهد کرد . امیدواریم در این امتحانات خداوند همه را هدایت کند .

نویسنده: سید حسین طاهری