شنبلیله، تب بر است

شنبلیله، گیاه بومی جنوب اروپا و آسیاست که امروزه در بیشتر کشورها یافت می شود. دانه و برگ های این گیاه به عنوان ادویه مورد استفاده قرار می گیرد، از این گیاه استفاده درمانی نیز …

شنبلیله، گیاه بومی جنوب اروپا و آسیاست که امروزه در بیشتر کشورها یافت می شود. دانه و برگ های این گیاه به عنوان ادویه مورد استفاده قرار می گیرد، از این گیاه استفاده درمانی نیز می شود.

خواص:

به نوشته «ehow»، چای شنبلیله، درمان خانگی تب است. این چای را همراه با عسل و لیمو بخورید تا علاوه بر پایین آوردن تب، از خواص عسل و لیمو نیز استفاده کنید.

روزی ۵۶ گرم دانه شنبلیله، میزان کلسترول را کاهش می دهد.

مصرف ۵۰۰ گرم دانه شنبلیله، ۲ بار در روز دیابت ۲ را درمان می کند.

ضماد تهیه شده از دانه های آسیاب شده آن، ناراحتی پوستی مانند آبسه، کورک، سوختگی، اگزما، نقرس و زخم های پوستی را درمان می کند. کافی است پارچه آغشته به این ضماد را روی قسمت های لازم قرار دهید.

لعاب موجود در آن با ایجاد لایه روی جداره معده و روده التهاب را تسکین می دهد.

برای ایجاد تعادل هورمونی، زنان به طور مرتب چای شنبلیله بخورند.

محققان ژاپنی دریافتند که عصاره دانه شنبلیله، وزن را کاهش می دهد.

درد قاعدگی را تسکین می دهد.

علایم یائسگی را کاهش می دهد.

فیبر قابل حل طبیعی موجود در آن، بیماری های قلبی- عروقی را کاهش می دهد.

گلو درد و سرفه را تسکین می دهد.

یبوست و اسهال را از بین می برد و سوء هاضمه جزئی را تسکین می دهد.

مصرف خوراکی یا موضعی شنبلیله مانع شوره سر و ریزش مو و باعث براقی و سیاهی مو می شود. کمی دانه آن را آسیاب کنید و پس از مخلوط کردن با کمی روغن نارگیل بگذارید یک شب کامل بماند و سپس به موها و پوست سر بمالید.