شما هم میخواهید ستاره شوید

مصاحبه با بهرام رادان

بهرام رادان اسرار موفقیتش را در زندگی و سینما با شما در میان میگذارد

خیلی زود تبدیل به یک ستاره شد . هشت سال پیش وقتی بهرام رادان در فیلم شور عشق مقابل مهناز افشار قرار گرفت کمتر کسی فکرش را میکرد که به این سرعت به یکی از ستاره های بزرگ سینمای ایران بدل شود ، اما شد . او پله ها را دوتا یکی بالا آمد . جوان خوش قیافه ای که در ابتدا گمان میرفت تنها محبوبتماشاگران عام جوان سینما شود توانست هنر بازیگری اش را به رخ بکشد و خود را به رخ دوستداران خاص سینما هم بکشد .

اوج کار او هم هنرنمایی در فیلم ((سنتوری)) اثر پرسر و صدای داریوش مهرجویی بود . فیلمی که به شدت مورد توجه تماشاگران و منتقدان جشنواره فجر قرار گرفتو یکی از امتیازات آن حضور بهرام رادان بود . بهرام با این به فیلم دومین سیمرغ بلورین برای بهترین بازیگر نقش اول مرد دست پیدا کرد که گویای رشد و لیاقتش در سینما بود .

حالا شدت و محبوبیت بهرام رادان را میتوان جایی فراتر از سینما دنبال کرد . او امروز در میان مردم چهره ای دوست داشتنی است . این محبوبیت را میشود از جایی فهمید که برندهای مشهور و صنایع بزرگ برای عرضه و معرفی محصولات خود به سراغ او و چهره آشنایش می آیند و در سال های اخیر بسیاری از بیلبوردهای شهر و تصاویر تبلیغاتی در تسخیر او بوده است . بهرام رادان علاوه بر این ها دستی بر قلم دارد و مطالب اش در ماهنامه سینمایی فیلم و دیگر نشریات معتیر خوانده ایم .

بهانه زندگی ایده آل برای رفتن به سراغ بهرام رادان کارهای تبلیغاتب او و تصاویرش بود . حرف هایی که عکاسان حرفه ای درباره بهرام رادان میزنند و نکاتی که برای او به عنوان بازیگر و همین طور یک مدل تبلیغاتی مهم است . اگر چه در کنار این ها ، صحبت او به عالم سینما و بازیگران آن کشید . بهرام رادان در صحبت با زندگی ایده آل از چهره هایی که در سینما میپسندد میگوید و همین طور از زندگی هنری یک ستاره . این که او چطور توانسته است به این سطح از زندگی حرفه ای برسد و چطور خودش را به عنوان یک جوان ایرانی ، در اوج حفظ میکند .

● چگونه یک مدل موفق باشید

برای عکاسی مدل و مدل تبلیغاتی ، چهره ، پایه کار است و مهم . اما مهمتر از آن ژست است . برای همین هم عکس و مجله زیاد ببینید و در دنیای اینترنت دنبال مادلینگ باشید . در این میان چیزی که نظر من را جلب میکند ایست ها ، نگاه ها و ژست هاست . ایستادن جلوی دوربین ها هم فرق میکند . در سینما نباید توی لنز نگاه کنی و در عکاسی غالبا باید به لنز نگاه کنی . بهترین مدل ها کسانی هستند که دوربین نمیتواند به نگاهشان غلبه کند ، بلکه این نگاه ها آن هاست که بر دوربین غلبه میکند .

شاید بشود گفت کار جلوی دوربین عکاسی برای مادلینگ ، کمی شبیه کار تئاتر است اگرچه نه با آن شدت . در تئاتر بازی هست ولی در عکاسی باید حس قوی داشته باشی . حسی که در سینما نباید توی چشم بزند ولی در عکاسی مادلینگ خیلی اغراق آمیز است .

در سینما باید دوربین را از ذهنت حذف کنی تا وقتی در خود آگاهت حس میکنی دوربین هست بد بازی میکنی . وقتی حس میکنی دوربین نیست و طوری بازی کنی که در ناخودآگاهت تا حدودی رو به دوربین باشی و آن هم نه برای دوربین ، جواب بهتری میگیری . بعضی ها برای دوربین بازی میکنند و همین کارشان را خراب میکند اما در عوض یکی مثل جک نیکلسون استاد قورت دادن دوربین است و حسش را کاملا به دوربین تحمیل میکند .

در مادلینگ هر کاری که میکنید برای دوربین است .

● خانم ها باید بپسندند

وقتی به صورت همفری بوگارت نگاه میکنی ترکیب صورتش از خیلی از هنرپیشه های مرد این سن زشت تر است . او نه خماری نگاه رابرت دنیرو را دارد نه جذابیت پنهان ریچار گیر و نه لبخندهای اغواگر جرج کلونی را ، ولی جذاب است چون مرد مناسب زنان زمان خودش است . این نکته را فراموش نکنید که مطمئنا این جنس مخالف است که باید یک مرد را از نظر جذابیت بپسندد . این جنس مخالف هم در اثر مرور زمان ایده آل ها و سلایقش تغییر میکند .

● جذابیت مردانه تام کروز

وقتی صحبت از بازیگر مرد میکنیم من قبل از هر کسی یاد تام کروز می افتم . یکی از خوبی هایش فرم استخوانی بینی اش است . به دلیل همین فرم هم هست که مختصات زنانه بدنش کمتر از کسی مثل برد پیت به نظر میرسد

برد پیت بر عکس تام کروز به خاطر موهای طلایی و بینی کوچک اش در خیلی از موقعیت ها زنانه تر به نظر میرسد که این برای عده ای خوشایندتر است . فقط در صحنه هایی از فیلم افسانه های پاییزی است که برد پیت ریش بسیار دلنشینی دارد . این ریش به خوبی روی صورتش نشسته و اشکالات زنانه اش را پنهان کرده است .

● بازیگری هم عشق است هم لذت

بازیگری سخت نیست . عشق میخواهد . الان که معنی سلامتی برای من شده سلامت زندگی . بازیگری یعنی ورزش کردن ، شاداب بودن ، به روز بودن و در جریان ماوقع اتفاق قرار گرفتن . این طوری که باشد کار و زندگی برایت خیلی هم لذت بخش است . صبح زود که بلند میشوم همه انگیزه ام این است که بروم ورزش کنم چون میدانم در جهت مثبت و سلامتی است . اگر ترجیح میدهم اکثر شب ها زود بخوابم ، به خاطر این است که میدانم که شب کمک میکند به شادابی ام و طراوت پوستم .

● بازیگرانی که راه رفتن بلد نیستن

خیلی از بازیگران در رافتن مشکل دارند . جای تاسف است . این در حالی است که بر طرف کردن این ایراد تمرینات وحشتناکی هم نمیخواهد . میخواهم یک صحنه را مثال بزنم . آن هم صحنه راه رفتن رابرت دنیرو قبل از تیتراژ فیلم کازینو ست . جایی که دنیرو میرود تا به ماشین برسد که در یک لحظه منفجر میشود . به نظرم راه رفتن زیباتر از این برای یک مرد ممکن نیست .

● دیگر سخت نمیگیرم

من قبلا استایلیست داشتم و به من میگفت که چی را با چی بپوشم و در مقابل دوربین چه استایلی داشته باشم در مجموع عکاسی ها را برایم کارگردانی میکرد . اما حالا کم حوصله ام . آن اوایل دم و دستگاه زیادی داشتم . گریم میشدم . فریدون خسرویان یا رضا معطریان می آمدند و تا ساعت ها عکاسی میکردند . مثلا با فریدون از ۲ بعد از ظهر تا نیمه شب عکاسی میکردیم . گاهی با ۱۵ دست لباس مختلف . هر چه گذشت کل ماجرا برایم ساده تر شد . دیگر گریم نمیکنم . سعی میکنم به جای ۱۰ ساعت عکاسی در یک روز ، ۵ روز ، روزی دو ساعت عکاسی کنم . ترجیح میدهم هر روز یک نوع لباس میپوشم ، یک روز لباس روشن . یک روز جین . یک روز فرمال مردانه و .....

● تمریناتی برای درست بازی کردن

نمیدانم بازیگران در سینمای ایران چه میکنند ، اما در سطح استاندارد سینما ، بیش از چهره ، استاندارد بدن مهم است . به همین خاطر هم بیشتر روی انعطاف پذیری ام کار میکنم . حرکت ها . نرمش های کششی ویژه ای در تمریناتم دارم که به من کمک میکند . پارسال در یک دوره زمانی با گروهی از دوستانم که عضو تیم ملی فول کنتاک ایران بودند تمرین کردم . نرمش های قبل از مسابقه شان را انجام میدادم . وقتی بدن خوب داری ، درست راه میروی ، درست مینشینی ، درست می ایستی و همه این ها به تو کمک میکند درست بازی کنی .

● سیگاری حرفه ای حالا از سیگار متنفر است

من ۱۲ سال سیگار میکشیدم . یعنی از ۱۵ تا ۲۷ سالگی یک سیگاری حرفه ای به تمام معنا بودم . الان از دود سیگار حالت تهوع به من دست میدهد . اوج سیگار کشیدنم در اوایل سینما بود . دروه ((شور عشق)) زمانی بود که ۳۰ نخ در روز سیگار میکشیدم . این اواخر رسیده بود به روزی سه تا چهارتا . اما همیشه حس میکردم سیگار کشیدن یک نقطه ضعف است به هیچ صورتی نمیتوانستم از کارم دفاع بکنم . میدانستم مزخرف است و دیر یا زود باید بگذارم کنار . دوست نداشتم سیگار با من حال کنم ، میگفتم من باید با سیگار حال کنم . یک روز فکر کردم سیگار دارد مرا چیپ میکند . از این که لباس ها و دست هایم بوی سیگار بدهد حس چندش آوری بهم دست داد . آخرین سیگار نصفه ام را خاموش کردم . ۱۵ ماه است که سیگار را ترک کرده ام . حالا از دود سیگار هم اذیت میشوم و اگر جایی کسی سیگار بکشد ترجیح میدهم آن جا را ترک کنم .

● محدودیت ها

من همان طوری که دلم میخواهد و راحتم لباس میپوشم و دلم میخواهد همان طوری که دوست دارم زندگی کنم . من آدم راحتی هستم و دلم نمی خواهد دیگران مرا آدم رسمی و خشک بدانند . اما دوست ندارم طوری باشم که دیگران خوششان بیاید . ترجیح میدهم همان طور که هستم مرا بپذیرند . چه آن هایی که دوستم دارند یا آن هایی که از من متنفرند . خیلی ها می گویند که روحیه محافظه کارانه ای داری . اما در حقیقت من آدم محافظه کاری نیستم . اگر افسار دیت خودم باشم خیلی هم آدم تندی هستم . فکر میکنم آدم تا جایی که به حقوق افراد دیگر لطمه نزند ، آزاد است ولی محدودیت ها و ممنوعیت ها انسان را وادار به محافظه کاری میکند . محدودیت ها مجبورت میکنند رعایت کنی چیزهایی را که دوست نداری .

● چرا خودکشی کنیم ؟

به عقیده من بازیگر خیلی چیزها را باید در نظر بگیرد . روش غذا خوردن . خواب مناسب و داشتن اعصاب آرام . من با دخانیات به شدت مشکل دارم . الکل و دخانیات هر کسی را نابود میکند . کدام آدم عاقلی است که به فکر خودش باشد و دور آن ها را خط نکشد ؟

● پیراهن مردانه و شلوار جین

برای جلوی دوربین معمولا لباس طیف آبی را ترجیح میدهم . از آبی اسمانی تا سرمه ای . فکر میکنم بیشتر به چهره ام میاید . طیف کرم تا قهوه ای هم به همین دلیل خوب است . به نظرم چیزی که جلوی دوربین میپوشی باید به تو بیاید . اگر چه شخصا اهل برند هم هستم . راستش همیشه ترجیح میدهم به جای سه تا لباس معمولی یک لباس مارک دار با کیفیت و دوخت بهتر بخرم .

جلوی دوربین هم با پیراهن مردانه . شلوار جین راحت ترم . کفش برایم خیلی مهم است و اگر چه تقریبا هیچ وقت در عکس دیده نمیشود اما به پایم و ایستم شکل میدهد . ایسمتم را محکم میکند . اگر چه اغلب توی کادر نیست .

● از نیمه رسمی تا بسیار رسمی

به عروسی که میروم کاملا رسمی میروم . کت و شلوار . در جشن ها و مراسم سینمایی هم لباسم بستگی به نوع جشن و مدعوین دارد . معمولا بین فرمال و کاژوال فرمال لباس میپوشم . کفش برایم خیلی مهم است بیشتر بوت های مردانه کلاسیک میپوشم .

● فیتنس ، تنیس ، شنا

برای روی فرم بودن بدنم هر چقدر بتوانم ورزش میکنم . به خصوص اینکه دارم به سی سالگی نزدیک میشوم و خطر برآمدگی شکم را حس میکنم . الان هفته ای ده ساعت ورزش میکنم . بیشتر فینتس . اگر وقت پیدا کنم تنیس میروم و شنا . در فینتس بیشتر به بالاتنه توجه میکنم . به خاطر کارم در سینما و به خصوص در تابستان . هر چه به سمت زمستان میرویم به خاطر اسکی روی پاهایم بیشتر کار میکنم .

● دهه هفتاد اوج هنر جهان

در سینمای کلاسیک نیمه اول قرن بیستم تنها مردهایی با موهای تر و تمیز . آب و جارو کرده و صاف و صوف مورد علاقه زنان بودند. ولی بعد سلیقه ها عوض شد . از اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد ، جیمز دین و جیم موریسون با هیپی بازی ها و کول بازیهایشان ظاهر شدند و حرف اول را در این زمینه زدند . دهه هشتاد ، دهه سکون مطلق در تاریخ هنر بود . شاید بیشتر به خاطر این که در دهه های هفتاد و نود کارهای درخشانی انجام شد . دهه هشتاد وضعیت واقعا افتضاح بود . از دهه نود به بعد ابعاد هنر به قدری گسترش پیدا کرد که شما چه در سبک و در چه در هر نوع سلیقه ، قدرت انتخاب بسیار زیادی دارید . حتی در ایران خودمان از صورت های مردانه زیبا تا چهره های مردانه خشن تر ، طیف بسیار وسیعی است که مخاطب ممکن است هر کدام از آن ها را بپسندد یا نه . در دهه هشتاد حتی از نظر مد هم سقوط متلقی داشتیم . مدل های دهه هفتاد را ببینید که در سال های اخیر دوباره برگشتند ولی مدهای دهه هشتاد دیگر بر نمیگردند .