بی برنامگی در ژیمناستیک

هرچند برخی از مسائل و مشکلات به وجود آمده طی برگزاری مسابقات می تواند ارتباطی به فدراسیون نداشته باشد اما ارتباطات ضعیف فدراسیون باعث تشدید آنها شد در روز دوم مسابقات شاهد بودیم به دلیل برگزاری همزمان مسابقات فوتبال در مجموعه آزادی از ورود تماشاگران اندک این رشته , بانوان و حتی برخی از خبرنگاران به سالن جلوگیری کردند

بی برنامگی مسئولان جام جهانی ژیمناستیک را تحت تاثیر قرار داد.

پرونده جام جهانی ژیمناستیک تهران بسته شد. جامی که دوسال خانواده این رشته را تحت تاثیرخود قرارداده بود وکارشناسان هم انتقادهای تند وتیزی به آن داشتند. میزبانی ایران خوب بود و این موضوع را همگان اذعان کرده اند؛ ازکشورهای خارجی شرکت کننده تا منتقدین مخالف برگزاری آن در کشور. اما نباید روی کاستی های این رشته سرپوش گذاشت.

مسلما در هر برنامه ای بعد از امور اجرایی، بحث ارتباطات و برنامه ریزی برای حضور تماشاگر و خبرنگار و حضور میهمانان ویژه برای یک مسابقه حرف اول را می زند اما در این جام مطمئنا حرف آخر را می زد.

متاسفانه برخلاف نظر مسئولین فدراسیون ژیمناستیک ، در خصوص اینکه برگزاری این مسابقات می تواند تماشاگر جذب کند اما به اندازه ای که پیش بینی می شد، تماشاگران از این رقابت ها استقبال نکردند . فدراسیون از ابتدا نسبت به استقبال تماشاگران از این مسابقات چه از طریق تلویزیون وچه به شکل حضور در سالن مسابقات اطمینان خاطر داشت . اما روسا باید این را قبول کنند که برنامه آنها در این مورد ضعیف بود.

هرچند برخی از مسائل و مشکلات به وجود آمده طی برگزاری مسابقات می تواند ارتباطی به فدراسیون نداشته باشد اما ارتباطات ضعیف فدراسیون باعث تشدید آنها شد. در روز دوم مسابقات شاهد بودیم به دلیل برگزاری همزمان مسابقات فوتبال در مجموعه آزادی از ورود تماشاگران اندک این رشته ، بانوان و حتی برخی از خبرنگاران به سالن جلوگیری کردند. بسیاری از این خبرنگاران کسانی بودند که با وجود داشتن کارت سازمان موفق به حضور در سالن برگزاری رقابت ها نشدند و این در حالی است که فدراسیون ژیمناستیک با این کار، بزرگ ترین لطمه را به پیکر خود وارد آورد.

در این مورد سرپرست فدراسیون به هیچ عنوان برای رفع این مشکلات اقدام نکرد وحتی نقطه نظرمسئولان فدراسیون این بود که این مساله ربطی به کوتاهی آنها ندارد.ضمن اینکه آنها توپ را در زمین رسانه ها انداختند و تا حدودی آنها را در عدم استقبال تماشاگران مقصر قلمداد کردند.

روابط عمومی این مجموعه نیزبه خوبی نتوانست وظایف خود را در قبال انعکاس مطالب به روز و کارآمد به رسانه ها انجام دهد. تجربه ثابت کرده که اگر در برنامه ای حتی کوتاهی هم شده باشد ویا حتی مخالف هم داشته باشد چنانچه انعکاس برنامه ها خوب صورت بگیرد نتیجه به نفع همان مجموعه تمام می شود.

عدم حضور میهمانان رسمی همچون رئیس سازمان، رئیس کمیته ملی المپیک و معاونین سازمان تربیت بدنی هم یکی از مسائلی بود که اگر فدراسیون برنامه خوبی برای آن تدارک می دید مطمئنا شاهد حضور حامیان ورزشی در سالن مسابقات می بودیم.

دومین نکته در این مسابقات کنار گذاشتن ورزشکارانی بود که در مسابقات غرب آسیا نتایج خوبی را کسب کرده بودند ولی شاهد بودیم که ورزشکاران و مربیان این کاروان به راحتی وقت خود را درکنار زمین به تشویق ژیمناست های هموطنشان گذراندند.

مطلب سوم ورزشکارانی از کشور اردن و عربستان موفق شدند از ملی پوشان ما جلو بیافتند و حتی مدال هم کسب کنند درحالیکه همین ورزشکاران در مسابقات غرب آسیا مدالی را بدست نیاوردند.شاید اگر ترکیب تیم ملی از ورزشکاران قدیمی تر تشکیل شده بود حداقل یک مدال برنزبدست می آمد.

بحث داوری هم قابل تامل است . حضور داوران ما در این رقابت ها خوب بود اما حضور ۴ داور ایرانی از ۷ داور کمی جای تعجب داشت و می توانست نکته منفی برای ما در پی داشته باشد و این فکر را به ذهن متبادر کند که شاید حضور ورزشکاران ما در فینال ها حقیقتی ساختگی باشد.

دیگر اینکه میزبانی ایران هرچند باعث یک افتخار برای کشور و قاره آسیا بوده اما فقط باعث شده که ما به عنوان کشور آخر در رنکینگ جهانی قرار گیریم و آیا این موضوع ارزش این همه جنجال و حرف وحدیث را داشت؟ مسابقاتی که نه مدالی،نه تماشاگری ، نه ورزشکاری و نه مربی ای کارآمدی برای ژیمناستیک کشورمان به همراه داشت.

خرید تجهیزات برای فدراسیون ژیمناستیک موهبتی بزرگ بودکه آن هم از برکت برگزاری این رقابت ها به دست آمد اما چگونه این امکانات توزیع خواهد شد؟استانی که بودجه اش کفاف مشکلات روز مره اش را نمی دهد تجهیزات را برای چه می خواهد؟ بهتر است خانواده ژیمناستیک به جای بحث کردن باهم یکی شوند و فکر اساسی برای تصمیم گیری های آنی و بدون نتیجه را در دستور کار خود قرار دهند.