جای کوچکی برای گریستن باز کنیم

شاید خیلی از ما فکر کنیم که یک آدم مثبت‌نگر هیچ‌وقت نباید هیچ غمی‌ داشته باشد؛ اما برعکس. گریه یکی از راه‌های رسیدن به مثبت‌نگری است. یعنی وقتی دلمون گرفت خودمون رو تخلیه کنیم. …

شاید خیلی از ما فکر کنیم که یک آدم مثبت‌نگر هیچ‌وقت نباید هیچ غمی‌ داشته باشد؛ اما برعکس. گریه یکی از راه‌های رسیدن به مثبت‌نگری است. یعنی وقتی دلمون گرفت خودمون رو تخلیه کنیم.

گریه کنیم، اما به شرطی که از غم‌هامون هم لذت ببریم. غصه بیخود نخوریم و مرتب نگوییم من چقدر بدبختم... گریه کنیم و غم‌ها رو تخلیه کنیم.

اشتباه‌ترین باور اینه که مرد که گریه نمی‌کنه! ولی با گریه از شر انباشت امواج منفی خلاص می‌شویم و دیگر تبدیل به یک بمب در حال انفجار نمی‌شویم.

استاد نادر ابراهیمی ‌در کتاب «چهل نامه کوتاه به همسرم» می‌نویسد: خوب است جای کوچکی هم برای گریستن باز کنیم. اینطور در گرفتاری‌هایمان غرق نشویم و از یاد نبریم که قلب انسان بدون گریستن می‌پوسد و انسان بدون گریه سنگ می‌شود...