قصاب می میرد

ساعت ۳۰ ۱۹ روز ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ ۲۵ شهریور ۱۳۶۱ خبری به نشست هیأت دولت رژیم صهیونیستی می رسد «یکی از واحدهای بزرگ حزب فالانژ وارد اردوگاه صبرا شده و مشغول پاکسازی آن است»

ساعت ۳۰:۱۹ روز ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۵ شهریور ۱۳۶۱) خبری به نشست هیأت دولت رژیم صهیونیستی می رسد: «یکی از واحدهای بزرگ حزب فالانژ وارد اردوگاه صبرا شده و مشغول پاکسازی آن است». شارون، وزیر دفاع وقت رژیم صهیونیستی از هیأت دولت خواست هیچ توضیحی درباره این خبر نخواهند.

ساعت ۹ شب همان روز، رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی به شارون گفت که نیروهای فالانژ عملیات را به مرحله «افراط» رسانده اند. قصاب صبرا و شتیلا اما باز هم از دولت خواست تا هیچ کاری نکنند.

اردوگاههای برج البراجنه، صبرا و شتیلا از بزرگترین اردوگاههای آوارگان فلسطینی نزدیک بیروت بود که به علت تراکم جمعیت، تقریباً به صورت شهر درآمده بود. بمبارانهای پی در پی رژیم صهیونیستی این اردوگاهها را کاملاً ویران کرده بود، اما خانواده ها باز هم در میان آوار به زندگی مشغول بودند. در سپتامبر سال ۱۹۸۲ «یاسر عرفات»، رهبر وقت سازمان آزادی بخش فلسطین قبول کرد که چریکهایش را از لبنان خارج کرده و در برابر آن، سازمان ملل هم امنیت فلسطینیهای مقیم لبنان را تضمین کند. با خروج چریکهای ساف، اردوگاههای فلسطینی در عمل بی دفاع ماندند.

مسیحیان افراطی لبنان که مزدور اسرائیل بودند و «فالانژ» نام داشتند، منتظر فرصتی بودند تا انتقام شکستهایشان را از مقاومت فلسطین بگیرند و این بهترین فرصت بود. فالانژها در مذاکراتی پنهانی با شارون توافق کردند که از سوی اسرائیل مشکلی برای عملیات نداشته باشند.

روز ۱۶ سپتامبر، فالانژها وارد اردوگاه شدند و در ۴۸ ساعت عملیات کاملاً نظامی کاری کردند که خودشان به آن «کشتار صبرا و شتیلا» نام دادند؛ حال آن که در اردوگاه جز زنان، کودکان و مردان سالخورده هیچ کس دیگری حضور نداشت.

آنها زنان و کودکان بی گناه وحشت زده و بی دفاع را کنار دیوارها به صف کرده و تیرباران کردند. بسیاری از قربانیان، قبل از مرگ به شدت شکنجه شده بودند.

پس از این قتل عام که توسط فالانژها و با حمایت و هدایت صهیونیستها به انجام رسید، صهیونیستها ناچار به دخالت مستقیم شدند. آنها پس از بیرون راندن فالانژها از اردوگاه، برای پنهان ماندن زوایای این جنایت، اردوگاه را تخریب کرده و خانه ها را به دینامیت بستند. عمق فاجعه به حدی بود که هیچ نهاد امدادرسانی نتوانست رقم دقیقی از کشته شدگان این اردوگاه مشخص کند. تعداد کشته شدگان که بیشتر آنها را زنان و کودکان تشکیل دادند، بین ۲ هزار تا ۳ هزار و ۲۰۰ تن نفر تخمین زده شده است. در اردوگاه، حتی یک جسد که لباس نظامی به تن داشته باشد، دیده نشد.

یک افسر فالانژ بعدها درباره تعداد تلفات جنایت اردوگاههای صبرا و شتیلا گفت: زمانی که بخواهند برای بیروت مترو بکشند و مجبور باشند زمین را بکنند، خواهند فهمید چه تعداد کشته زیر خاک دفن شده اند.

رژیم صهیونیستی پس از این کشتار فجیع در اثر فشارهای بین المللی، به ناچار شارون، وزیر دفاع وقت خود را از کابینه کنار گذاشت اما نام «آریل ساموئل موردخای شرایبر» معروف به شارون با جنایت خونین صبرا و شتیلا پیوند خورد و در دفتر سیاه تاریخ به ثبت رسید.

او در پرتو همین سابقه درخشان، توانست سالها بعد به نخست وزیری اسرائیل برسد.

شارون هم اکنون ۷۹ سال دارد و از دی ماه هشتاد و چهار در بیمارستانی در تل آویو نگه داری می شود. نخست وزیر اسرائیل بعد از دو بار سکته، حالا نزدیک به ۲ سال است که به حیات نباتی خود ادامه می دهد تا سرانجام در یکی از همین روزها خبر مرگش، لرزه بر اندام دیگر جنایتکاران صهیونیست بیندازد که سرانجام آن همه خونریزی و جنایت چیزی جز عقوبت الهی نیست که خداوند سوگند یاد کرده است که انتقام مظلومان را از ظالمان خواهد گرفت.