عمل به وعده‌های اخلاقی

برای گروهی از مردم پیمان‌های رسمی اهمیت ویژه‌ای دارند، ولی به وعده‌های اخلاقی خود چندان احترامی نمی‌گذارند.

برای گروهی از مردم پیمان‌های رسمی اهمیت ویژه‌ای دارند، ولی به وعده‌های اخلاقی خود چندان احترامی نمی‌گذارند. وعده کردن و عمل نکردن نزد آنان جرم و گناهی شمرده نمی‌شود، در صورتی که بی‌اعتنایی به چنین وعده‌های دوستانه‌ای، هرچند جرم به شمار نیاید، از نظر اصول اخلاقی اسلام بسیار نکوهیده است. این رفتار از گونه‌ای بی‌اعتنایی به دیگران حکایت می‌کند. پیامبر گرامی اسلام فرمود: «مَنْ کان یؤمِنُ باللّهِ و الیومِ الآخِرِ فَلیفِ اِذا وَعَد»«آن کس که به خدا و روز رستاخیز ایمان دارد باید به وعده‌های خود وفادار باشد.» در برخی روایت ها، عمل به وعده‌های اخلاقی به صورت یک امر واجب مطرح شده است. این نشان دهنده اهمیت عمل به چنین وعده هایی است. تا آنجا که برخی پیشوایان معصوم می‌فرمایند: «یَجِبُ علی المُؤمِن الوفاءُ بالمَواعیدِ؛«بر فرد با ایمان لازم است به پیمان خود عمل کند». متأسفانه پیمان شکنی و خلف وعده، در برخی از مردم دیده می‌شود. البته گروهی هم چیزی را متعهد می‌شوند که توانایی اجرای آن را ندارند. این گروه غافلند که وعده‌های خارج از توانایی، از شخصیت انسان می‌کاهد و او را یک فرد غیراصولی معرفی می‌کند.