لحظه تصمیمات کلیدی برای منطقه و جهان

اینک در لحظاتی کلیدی از تاریخ جهان قرار داریم، اما انگار هنوز به اهمیت تصمیماتی که می تواند تاریخ منطقه و جهان را متحول کند، واقف نیستیم. من به سبب اهمیتی که انعطاف یا عدم انعطاف …

اینک در لحظاتی کلیدی از تاریخ جهان قرار داریم، اما انگار هنوز به اهمیت تصمیماتی که می تواند تاریخ منطقه و جهان را متحول کند، واقف نیستیم. من به سبب اهمیتی که انعطاف یا عدم انعطاف ما دارد، به طوری که در شکل دهی جریان تغییرات آتی منطقه و جهان می تواند تأثیرگذار و تعیین کننده باشد، معطوف می شوم. علاوه بر مقالات قبلی ام، باز تکرار می کنم که یک تصمیم نسنجیده می تواند منطقه را به همان سویی ببرد که جنگ طلبان و آتش افروزان در پی آنند، و کشورمان و کل منطقه را به سوی خاکسترنشینی بر روی ویران های به جای مانده از جنگ سوق دهد. اعلام خطر می کنم، که موضوع چند درصد غنی سازی و نحوه دریافت سوخت نیست، بلکه لحظه مرگ و زندگی میلیون ها انسان در میان است. آن گاه که کمی عدم انعطاف می تواند به فاجعه ای تمام عیار بدل شود.

در مقاله قبلی خود گفتم که جنگ طلبان تندرو اسرائیلی می خواهند پای ایران را به سوی جنگی بکشند، که با ورود قدرت های بزرگ به جنگ، خود از آن کنار بکشند، به طوری که با جنگی کوبنده و مستمر توسط قدرت های بزرگ، تلی از خاکستر برایمان به جای بگذارند، اما هوشیاری ما می تواند مانع از آن شود. نگرشی که باید به مدیریت مسئله هسته ای بپردازد، آن گونه که درایتی جامع و هوشمندانه به جای احساسات ماجراجویانه باید رهبری جریان را در دست گیرد، حائز اهمیت است. اولین نشانه هایی از توافق بین ایران و آژانس و کشورهای ۱+۵ موجب نگرانی شدید تندروهای اسرائیلی شد، به طوری که حتی نتوانستند آن را پنهان نیز کنند. ولی متأسفانه حساس کردن موضوع هسته ای در نزد افکار عمومی، آن قدر ناشیانه صورت می گیرد که حتی مسئولان نیز انگار تصور می کنند نمی توانند انعطافی در آن رابطه نشان دهند و متأسفانه به رسالت تاریخی و نقش تعیین کننده خود واقف نیستند! تکرار می کند، موضوع هسته ای نباید به تله ای برای کشورمان بدل شود و اگر درست و مدبرانه مدیریت نشود، متأسفانه چنین می شود. اگر به توافق هسته ای با ۱+۵ دست نیابیم، مهمتر از تحریم ها، آن بهانه ای می شود برای جنگ طلبان اسرائیلی و آنان چنان که به آمریکا و اروپا قبلاً نیز گفتند، دیگر منتظر نخواهند ماند و جنگ با حمله آنان آغاز می شود، ولی پایان بخش آن آمریکا و قدرت های بزرگ خواهند بود و آن گاه چند تن اورانیوم غنی شده نیز دیگر به دردمان نخواهد خورد. این به معنای آن نیست که ما دست بسته خواهیم بود، تنها نباید فراموش کنیم که در چنین شرایطی، گروهی که انسانی تر و معنوی تر فکر می کند، بیشتر متضرر می شود.

پیشنهادات البرادعی عمدتاً منصفانه بوده و جانبدارانه نیست (به همین سبب اسرائیلی ها از عملکرد او راضی نیستند) و آخرین مورد آن، یعنی انتقال سوخت با میانجی گری ترکیه به آن کشور و دریافت سوخت از روسیه و فرانسه از هر نظر عادلانه و منصفانه است و خواسته های ایران را نیز تأمین می کند. از شما خواهش می کنم که در مورد تصمیمات تان بیشتر بیاندیشید. من امیدوارم آنچه که وظیفه خود می دانستم به مسئولان انتقال داده باشم و آنان را متوجه تصمیم کلیدی و انعطاف به موقع شان کرده باشم و تا خداوند چه خواهد!

دکتر کاوه احمدی علی آبادی

دکترای فلسفه و ادیان از تگزاس آمریکا