خلق فضای سینمایی با کلمات

با محدود کردن دیالوگ تا حد کلمات اساسی، یک فضای هماهنگ سینمایی خلق می کنید که بازیگر در آن امکان بازی را پیدا می کند. این یک تناقض در بازیگری فیلم است که گفتن خطوط اغلب یک بازیگر …

با محدود کردن دیالوگ تا حد کلمات اساسی، یک فضای هماهنگ سینمایی خلق می کنید که بازیگر در آن امکان بازی را پیدا می کند. این یک تناقض در بازیگری فیلم است که گفتن خطوط اغلب یک بازیگر را کمتر به سوی گویایی بیشتر و معنی عمیق تر در یک بازی هدایت می کند.

طبیعی است که برخی دیالوگ ها نیازمند خطوط بیشتری نسبت به برخی دیگر هستند. با وجود این، حتی هنگامی که شخصیت ها دو یا سه خط را پشت هم می خوانند، کیفیت بده بستانی دیالوگ هرگز از دست نمی رود.

به دلیل آنکه شما سعی دارید به سخنرانی نزدیک شوید و به دلیل آنکه مردم تا حد زیادی با عبارات صحبت می کنند، جملات کامل و مطابق با دستور زبان در دیالوگ، ضروری و حتی مطلوب نیست. همیشه هدف این است که کمترین تعداد کلماتی که قادر به حمل بزرگترین وزن ها - هر افکار و احساسی– باشند، یافت شوند، حتی اگر لازم باشد که برای انجام این کار دستورات زبانی کنار گذاشته شوند.

نظم کلمات به اندازه تعداد آنها دارای اهمیت است. مهمترین نکته در یک خط ، یک گفتار، یا حتی یک گفتگوی کامل، در پایان می آید. دومین نکته مهم در آغاز می آید. باقی چیزها در میان این دو می آیند. این قضیه بالاخص در مورد کمدی مصداق دارد. هیچ راهی مطمئن تر از قرار دادن خنده دارترین نکته در وسط خط یا گفتار برای از بین بردن یک جوک وجود ندارد. شاه بیت یا نکته اصلی همیشه در آخر است و یک جوک باید هنگامی آشکار شود که آخرین کلمه از آخرین خط گفته شود.

در برخی زبان ها، فعل همیشه در پایان جمله گذاشته می شود. این باعث می شود که شنونده تا به آخر و تا زمانی که گوینده مهمترین عنصر جمله - وقوع کنش- را بر زبان بیاورد با دقت به او گوش کند.

به جز در ساده ترین جملات نویسندگانی که به زبان انگلیسی می نویسند این گزینه خاص انتخاب و جای دهی فعل را ندارند. چون فعل در انگلیسی در اوایل جمله می آید. اما آنانی که به زبانهای دیگر می نویسند، می توانند این درس را فرا بگیرند: بهترین را برای آخر نگاه دارید.

فیلمنامه نویس چگونه به خواندن و کوتاه کردن گفتار می پردازد؟

اغلب، این کار نیازمند چاقوی کوچک جراحی است، نه اره برقی. اما یک فیلمنامه نویس ماهر، مثل یک جراح ورزیده، هرگز نباید در بریدن هر آنچه که بیمار به آن نیاز ندارد، درنگ کند.

شخصیت، ساختار، دیالوگ. اینها سه عنصر اصلی در قصه گویی سینمایی هستند. با وجود این، نوشتن یک فیلمنامه به چیزی بیش از نشستن در مقابل کامپیوتر و تایپ کردن کلمات است. پیش از آنکه یک کلمه از فیلمنامه نوشته شود، شخصیت ها باید شکل بگیرند، یک داستان طراحی شود، و کنش دراماتیک طرح ریزی شود. همه اینها از طریق فرایند تکامل انجام می گیرد.

در تئاتر، کنش دراماتیک به طور مستقیم از طریق دیالوگ یا از طریق نتایج دیالوگ پیش می رود، و زبان می تواند همان طور که نمایشنامه نویس می خواهد ساده یا شاعرانه باشد.

در تلویزیون، کنش دراماتیک توسط دیالوگ پیش می رود و زبان، گرایش به سطحی بودن و سرراست بودن دارد.

در فیلم، دیالوگ، عناصر بصری فیلمنامه را کامل می کند و گرایش به اندک بودن دارد.

گفتگوی فیلم شش هدف دارد:

- پیشبرد طرح

- آشکار کردن شخصیت

- ارائه اطلاعات در باره داستان

- انتقال مضمون

- افزودن به پس زمینه داستان

بایدهای نوشتن دیالوگ فیلم مؤثر عبارتند از:

- ایجاز را رعایت کنید

- دیالوگی پویا و پیشرونده بنویسید

- خطوط را ساده نگاه دارید

- گفتارها را ساده نگاه دارید

- در ارائه یک لهجه یا گویش، روی صفحه کاغذ دقت کنید

نبایدهای نوشتن دیالوگ فیلم مؤثر عبارتند از:

- هر ضربه را با دیالوگ پیش نبرید

- هر آنچه را که شخصیت در ذهن دارد در کلام او منعکس نکنید. از متن فرعی استفاده کنید.

- از عبارات پر کننده پرهیز کنید

- از لکنت زبان یا زبان گرفتگی به جز در مواقعی که به طور قطع لازم است پرهیز کنید

- خشک نباشید. اغلب هنگامی که فیلم به مرحله تولید می رسد دیالوگ با تغییراتی روبه‌رو می شود.

نرگس محبی