بزرگترین نشانه بدبختی انسان

ماه مبارک رمضان بود وعده ای درمسجد مشغول عبادت بودند، حکیمی وارد شد و رفت درگوشه ای به عبادت ایستاد. قبل از شروع نماز عده ای نزد او آمدند و پرسیدند:
بزرگترین نشانه بدبختی انسان …

ماه مبارک رمضان بود وعده ای درمسجد مشغول عبادت بودند، حکیمی وارد شد و رفت درگوشه ای به عبادت ایستاد. قبل از شروع نماز عده ای نزد او آمدند و پرسیدند:

بزرگترین نشانه بدبختی انسان کدام است؟

گفت: اشتباه گرفتن منزل و مقصد به جای هم! وقتی چنین شود نگرشها و حرکتهای انسان نیز منحرف و درمسیر باطل قرار می گیرد.

گفتند: بیشتر توضیح دهید!

گفت:«دنیا» یکی از منازلی است که انسان در راه رسیدن به مقصد، از آن نیز می گذرد.کسانی که این منزل را به جای مقصد و مقصود می گیرند، بدبخت واقعی اند.

عاقل کسی است که از حرکت به سوی مقصد و توجه به مقصود غافل نشود سپس شمرده و آرام نجوا کرد :

عاقلا از مرگ تاکی غافلی

تا به کی برعیش دنیا مایلی

عاقبت جام اجل خواهی چشید

دست از این زندگی خواهی کشید

گرسلیمانی و گراسکندری

چون اجل آید زموری کمتری

زور رستم قوت اسفندیار

دردم مردن نمی آید بکار

خلق عالم از سفید و از سیاه

عالم و جاهل گدا و پادشاه

از زن و از مرد واز برنا و پیر

هیچ کس را زین سفر نبود گزیر

و...

اشک در چشمهای حکیم حلقه زده بود و گروه نیز محو اشعار حکیمانه و بیدارکننده اوشده بودند.

یکی از آنها اظهار داشت: حالا بفرمایید که علامت اشتباه گرفتن منزل به جای مقصد چیست؟

حکیم اندکی تأمل کرد، نگاه نافذی به او انداخت و گفت: انتخاب دنیای دنی و زودگذر به جای آخرت عالی و والا و ماندگار.

پیر مردی که درجمع حاضر بود گفت:

سخن خداوند متعال دراین زمینه می تواند بیش از پیش خانه های دل ما را روشن نماید، نشانه ای از وحی برایمان تلاوت فرمایید!

حکیم به صوت خوش و دلنشینی این آیه را تلاوت کرد:

و ویل لکافرین من عذاب شدید. الذین یستحبون الحیوه الدنیا علی الاخره ...

وای برکافران از مجازات شدید الهی! همان کسانی که زندگی دنیوی را بر حیات اخروی ترجیح می دهند...

از فیزیک صورت و رفتارجمع معلوم بود که سخن حکیم همه راتحت تاثیر جدی قرار داده است و این درحالی بود که حکیم پس از نگاه مهربانانه ای به همه، مشغول به عبادت شد.

عباسعلی کامرانیان