با این دفاع, خوش شانس بودیم

تساوی نتیجه ایده آلی برای تیم ملی در عربستان بود این پیش بینی و عقیده اکثر کارشناسان و حتی ملی پوشان قبل از اعزام تیم ملی به ریاض بود شادی علی دایی و نیمکت نشینان هم بعد از سوت داور بیانگر ارزش این تک امتیاز در شروع کار بود

تساوی نتیجه ایده آلی برای تیم ملی در عربستان بود. این پیش بینی و عقیده اکثر کارشناسان و حتی ملی پوشان قبل از اعزام تیم ملی به ریاض بود. شادی علی دایی و نیمکت نشینان هم بعد از سوت داور بیانگر ارزش این تک امتیاز در شروع کار بود.

یک امتیازی که در خانه عربستان، حریف دیرینه گرفتیم اما وقتی این امتیاز ارزش خود را بیشتر نمایان می کند که جریان بازی را بازنگری کنیم.نگاهی به ضعف ها و اشتباهات خطوط مختلف بیندازیم و متوجه شویم چقدر در روزی که عربستان هماهنگ و خوب توپ را در میدان به جریان می انداخت بازیکنان ما بدون برنامه و ناهماهنگ بودند. تعداد موقعیت های جدی عربستان را با موقعیت های تیم ملی مقایسه می کنیم و می بینیم که اگر با تک گل نکونام در ۸ دقیقه به پایان بازی صاحب امتیاز خارج از خانه شدیم چقدر خوش شانس بودیم.

عربستان تا دقیقه ۷۰ و تا وقتی فیصل و شلهوب در زمین بود با حرکات ترکیبی و پاس های عمقی دفاع ما را بهم ریخت و دروازه ایران را تا آستانه فرو ریختن چندباره پیش برد اما یک بار داور، چند بار رحمتی و در برخی موارد هم بی دقتی مهاجمان حریف باعث شد تا ما در ورزشگاه ملک فهد بیش از یک بار گل نخوریم. مدافعان تیم ملی در دیدار شنبه شب همان قدر ناهماهنگ بودند که در آخرین دیدار تدارکاتی مقابل آذربایجان. شاید اگر به جای آذربایجان با یک تیم قدرتمندتر دیدار تدارکاتی برگزار می کردیم، علی دایی زودتر متوجه ناهماهنگی سید جلال حسینی و هادی عقیلی در قلب دفاع تیم ملی می شد. حسینی و عقیلی هیچ گاه چه در دیدار با آذربایجان و چه در دیدار با عربستان مکمل هم نبودند و ناهماهنگی آنها باعث شده بود که هافبک ها و مهاجمان حریف به خوبی از این شکاف در قلب دفاع استفاده کنند و حاصل آن فرصت هایی بود که نصیب فیصل بن سلطان مهاجم تند و تیز عربستان شد.

عقیلی و حسینی هر دو در سپاهان و سایپا یک مدافع پوششی هستند که اکثر توپ های ارسالی و پاس های عمقی حریفان را قطع می کنند و مانع موقعیت سازی برای مهاجمان می شوند اما در کنار هم با خصوصیات تقریبا مشابه نشان دادند که هنوز نمی توانند خط دفاعی مطمئنی را تشکیل دهند. این درحالی است که هادی عقیلی در کنار محسن بنگر در چند سال گذشته خط دفاع سپاهان را در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا بیمه کرده اند.

مشخص نیست چرا کادر فنی تیم ملی درحالی که بنگر و عقیلی در مسابقات غرب آسیا نمایش قابل قبولی در دفاع میانی داشتند ناگهان اصرار به استفاده از ترکیب حسینی و عقیلی داشته و با تمام ناهماهنگی در دیدار تدارکاتی از این دو در دیدار حساس عربستان هم استفاده کردند اما دفاع میانی به تنهایی نه مقصر بود و نه ضعف اصلی تیم ملی در خط دفاع. مدافعان کناری تیم ملی در ناهماهنگی و به وجود آوردن شکاف های دفاعی نقش پررنگی داشتند.

ستار زارع در چپ اصلا نتوانست وظایف خود را انجام دهد و همین مساله در نیمه اول باعث شده بود هادی عقیلی مجبور شود، سمت چپ خط دفاع را هم پوشش دهد که این موضوع شکاف بزرگی بین او و حسینی به وجود آورده بود.

در روزی که برخلاف ذات عرب ها، عربستان بازی سرعتی دور از انتظاری را به نمایش گذاشته بود، ستار زارع کند به راحتی جا می ماند که در یکی از همین جا ماندن ها در دقیقه ۲۹ عرب ها توانستند به راحتی دفاع تیم ملی را دور بزنند و به گل برسند.

در سمت راست مجید غلام نژاد به رغم بازی های قابل قبول در مسابقات غرب آسیا، انگار هنوز برای چنین بازی مهمی از نظر روانی آمادگی نداشت. درحالی که در آخرین روزها کادر فنی متوجه محرومیت کعبی شد، غلام نژاد به عنوان جانشین او در ترکیب اصلی ایستاد. غلام نژاد هم نتوانست در سمت راست چندان خوب باشد و بارها در مقابل حملات سریع عربستان جا ماند. از طرف دیگر غلام نژاد در طول ۹۰ دقیقه نتوانست هیچ گاه در کارهای هجومی شرکت موثری داشته باشد و به نظر می رسید جو بازی کاملا روی او تاثیر گذاشته است. ضعف تیم ملی در دفاع راست باز هم جای خالی مهدی مهدوی کیا را بیش از گذشته به یادمان آورد. باید دید با این شرایط در دیدارهای آینده علی دایی چه برنامه ای برای پوشش ضعف های دفاعی دارد.

حسین حیدری