غفلت از درمان موجب پشیمانی است

امروزه شما گاهی با افرادی برخورد می‌کنید که بدون هیچ محرکی از کوره درمی‌روند، به یکدیگر پرخاش می‌کنند، کارهایشان را نیمه‌کاره رها کرده و از این شاخه به شاخه دیگر می‌پرند، …

امروزه شما گاهی با افرادی برخورد می‌کنید که بدون هیچ محرکی از کوره درمی‌روند، به یکدیگر پرخاش می‌کنند، کارهایشان را نیمه‌کاره رها کرده و از این شاخه به شاخه دیگر می‌پرند، تحمل حرف کسی را ندارند و اکثرا بی‌قرارند. می‌دانید این بزرگسالان چه مشکلی دارند؟ این گروه، بیش‌فعال‌اند و چون در کودکی مشکل‌شان را تشخیص نداده‌اند و یا درمان نکرده‌اند، حالا با این مشکل و دردسر مواجه هستند. این گروه نه خودشان از زندگی لذت‌ می‌برند و نه خانواده‌شان. جالب اینکه مردم فکر می‌کنند این حالت‌های آنها جزو خصوصیات رفتاری‌شان است و با خود می‌گویند اخلاق فلانی این طور است!آنها نمی‌دانند که این رفتارهای خاص ناشی از بیماری بیش‌فعالی درمان نشده‌شان است...

در قدیم چون شرایط زندگی و سیستم خانواده‌ها متفاوت بوده، این بچه‌ها همین‌طور بزرگ می‌شدند و در کنار بچه‌های هم‌سن و سال خانه این عدم مهارت‌ها و علایم بیماری گم و ناشناخته می‌مانده است. اگر هم مشکل تشخیص داده می‌شد، والدین حاضر به درمان و ارجاع بچه‌ها به روان‌پزشک نمی‌شدند و از انگ بیمار روانی خواندن فرزند‌شان می‌ترسیدند. اما امروز که تا حدی این مساله انگ‌زدایی شده است باز هم مشکل دیگری با این خانواده‌ها داریم و آنها باز هم به این دلیل حاضر به پذیرش درمان نیستند. به محض اینکه به آنها در خصوص اهمیت درمان دارویی توضیح می‌دهیم گارد می‌گیرند و می‌گویند «بچه‌ام به دارو معتاد می‌شود و تا آخر عمر باید دارو بخورد. ما بی‌خیال درمان می‌شویم و حاضریم، همه رفتارهای غیرمعمول و حتی آزاردهنده فرزندمان را تحمل کنیم!» گاهی نیز از سایت‌های غیرمعتبر اینترنت و افراد ناآگاه اطلاعاتی می‌گیرند و بی‌جهت از درمان دارویی مضطرب و وحشت‌زده می‌شوند.

از والدین می‌خواهم به هزینه‌ای که این عدم درمان برای خود آنها، بچه‌هایشان و حتی جامعه دارد فکر کنند. خود شما دایم در تنش با بچه‌ای هستید که مایه خجالت‌تان در جمع می‌شود، درس نمی‌خواند و هزار مشکل دیگر. در مورد خود بچه به دلیل اینکه رفتارهایش همیشه او را مورد تنبیه و نکوهش قرار داده کاهش اعتماد به نفس تنها یکی از هزینه‌های عدم درمان است. برای جامعه نیز وجود آدم‌هایی که مهارت‌های زندگی را ندارند و بار اقتصادی (بیماران روان‌پزشکی به دلیل راندمان پایین کار و غیبت‌های مکرر سر بار جامعه‌اند) که بر جامعه دارند، بسیار هزینه‌بر است.

یادتان باشد ما در مطب به جز بیماری‌های عفونی یا مشکلاتی که با جراحی کاملا قابل رفع هستند، هیچ بیماری را نداریم که مفهوم بهبود برایش صدق کند. تمام بیماری‌ها فقط تحت کنترل قرار می‌گیرند تا علایم آن رفع شوند. برای بسیاری از بیماری‌های جسمی نیز تا مدت‌ها دارو درمانی می‌شوید و از رفع علایم‌تان لذت هم می‌برید، پس چرا در خصوص این بیماری رفتارتان فرق می‌کند؟ کمی در مورد واقعیت‌هایی که برایتان گفتیم بیندیشید و به موقع از هزینه‌های جبران‌ناپذیر پیشگیری کنید.

دکتر میترا حکیم شوشتری/ روان‌پزشک کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران