کاش رئیس نبودم !

اینکه در هزاره سوم و در حالیکه اکثر لیگ های دنیا حرفه ای شده اند، ما هنور اندر خم یک کوچه مانده ایم و این جای شگفتی دارد.
در حالیکه همه ساله لیگهای معتبری در سطح جهان برگزار می …

اینکه در هزاره سوم و در حالیکه اکثر لیگ های دنیا حرفه ای شده اند، ما هنور اندر خم یک کوچه مانده ایم و این جای شگفتی دارد.

در حالیکه همه ساله لیگهای معتبری در سطح جهان برگزار می شود ولی ما هنوز حتی نتوانسته ایم الگویی مناسب و متناسب با کشورمان انتخاب کنیم. این را باید از شاهکارهای مدیران فوتبالی کشور در طول سالیان اخیر بدانیم که هر کدام بر مسند قدرت رسیدند، تنها وعده و وعید را دستور کار قرار داده و ما نیز ساده لوحانه و با تمام وجود به آنها اعتماد کردیم که بالاخره مرد عمل از راه خواهد رسید و این بنای فرسوده را ساختاری تازه خواهد بخشید.

زهی خیال باطل! سالهاست در رویایی عمیق غوطه می خوریم و بی خبر از اتفاقات نیک و بد روزگار در حوالی فدراسیون ! به امید آستین های بالا زده شده حضرات، چشم به روزهای نیامده دوخته ایم ولی انگار نه انگار!!!

وقتی رئیس جدید بر مسند کار قرار گرفت تا بی سامانی های فوتبالی ما بعد از رفتن آقای دکتر به پایانی خوش برای صاحبان ورزش کشو بدل شود، لبخندی به شادی زدیم که این بار کج بالاخره به سر منزل مقصود رهنمون خواهد شد و فوتبال ملی و باشگاهی از دوران بلاتکلیفی و سرگردانی خارج می شود ولی انگار نه انگار!!!

نگاهی به آخرین مصاحبه رئیس سازمان لیگ با ایرنا بیاندازید. عزیز محمدی در کلافی سر درگم فرو رفته و نمی داند چه باید انجام دهد. مستاصل و درمانده شده و شاید زیر لب بارها زمزمه میکند، کاش هیچگاه رئیس نبودم!

این فوتبال بی برنامه تا کی باید ادامه پیدا کند و رئیس دراین شرایط چه باید بکند؟ عنان و اختیار امور فوتبالی و لیگ را به دست سرنوشتی سیال بسپارد تا هر آنچه در تقدیر است، به وقوع پیوند بخورد.

آی آدمها که بر ساحل نشسته لیگ هم داریم! ولی پس از تجربه شش دوره حرفه ای گری هنوز با همان لیگ آماتور سابق چندان تفاوتی نمی کنیم. ناممان تغییر یافته ولی ما را با همان نام سابق صدا بزنید!

قسمی در کار نیست ولی باور کنید آنچه می نویسیم، نگرانی های ما از این فوتبال، این لیگ حرفه ای و تمام آینده ای است که به آن چشم دوخته ایم.کفاشیان تنها گزینه برای نگرانی در مورد این فوتبال نیست و ما نیز نمی خواهیم او را در این شرایط بغرنج تنها بگذاریم و بگریزیم...

عزیز محمدی نمی داند چه برنامه ای بنویسد که هم تیم ملی گزندی نبیند و هم باشگاه ها را خشنود کرده باشد ولی مگر می شود. نگاهی به لیگ های معتبر جهان بیندازید. آیا ما تنها کشوری هستیم که لیگ حرفه ای، جام حذفی و بازی های ملی داریم.

عزیز محمدی منتظر برنامه های علی دایی برای تیم ملی است در حالیکه حساب بازی های ملی از لیگ جداست. با همه احترامی که برای دایی و تیم ملی قائلیم، نباید لیگ تحت الشعاع تیم ملی قرارگیرد و برای هر بازی ملی لیگ به تعطیلی کشیده شود. آیا در دیگر کشورهای حرفه ای هم این مسئله اتفاق می افتد؟

کاش کمی به لیگ های حرفه ای کشورهای اطراف توجه می کردیم و با استفاده از تجربیات سال های اخیر آنها، برنامه های خود را پی ریزی می کردیم ولی انگار نه انگار!!!

رئیس سازمان لیگ باید بداند باشگاه های ایرانی چشم به برنامه های احتمالی او برای ادامه لیگ برتر، جام حذفی دوخته اند تا تکلیف خود را مشخص کنند ولی استیصال عزیز محمدی آنها را هر روز نگران تر ازپیش خواهد کرد. ایجاد ساختار تازه در این فوتبال بی برنامه تصمیماتی قاطع می خواهد و ضرب العجل...کاش محمدی رئیس بود!

مولف : مهدی شمشیری