۲۶ نوامبر ۲۰۰۸ ـ پارلمان عراق در برابر تاریخ

روزی حساس در تاریخ عراق است و مسیر آینده آن در این روز مشخص می شود. سه انفجار روز دوشنبه در بغداد از جمله انفجار انتحاری یک زن که جمعا منجر به مرگ ۲۰ تن و جرح شماری دیگر شدند (از هر …

روزی حساس در تاریخ عراق است و مسیر آینده آن در این روز مشخص می شود. سه انفجار روز دوشنبه در بغداد از جمله انفجار انتحاری یک زن که جمعا منجر به مرگ ۲۰ تن و جرح شماری دیگر شدند (از هر ناحیتی و با هرانگیزه ای که بودند) پیش اخطاری بود به اعضای پارلمان عراق که قضاوت «تاریخ» در نظر داشته باشند.

در چند روز منتهی به ۲۵ نوامبر ۲۰۰۸ و پس از برخوردهای لفظی مخالف و موافق در پارلمان ۲۷۵ عضوی عراق که از لحاظ شمار تقریبا برابرند، برخی از مقامات عراقی به دفاع از پیشنویس معاهده برخاسته بودند. برای مثال: وزیر دفاع عراق گفته بود که واحدهای عراقی هنوز آمادگی کامل برای رو به رو شدن با هر اتفاقی را ندارند و لازم است که تا مدتی دیگر نیروهای آمریکا باقی بمانند به علاوه خطر گسترش باجگیری دریایی از شاخ آفریقا به خلیج فارس وجود دارد و نیاز به حضور نیروی دریایی آمریکاست.

برخی از اصحاب نظر این استدلال را نپذیرفته و اشاره به توان و تاکتیک نیروی دریایی ایران کرده که اجازه نخواهد داد باجگیر دریایی از تنگه هرمز بگذرد و زنده بماند. این صاحبنظران با اشاره به آخرین مقاله فیدل کاسترو (مندرج در وب سایت او) که

رویدادهای نهم سپتامبر ۲۰۰۱ و پیدایش القاعده و ... و بهره برداری از آنها را (از دیدگاه خود) برنگاشته، بر این باورند که بعضی قدرتها خودشان نمی خواهند که باجگیران دریایی شاخ آفریقا سرکوب شوند و گفته اند کاری که یک «فری گیت» هندی کرد و با یک شلیک کشتی اصلی باجگیران را به آتش کشید از دست همه کشتی های مسلح برمی آید. این نظردهندگان استدلال دیگر وزیر دفاع عراق را به این صورت رد می کنند که مقاومت در عراق عمدتا به خاطر ماندن نیروی خارجی است. اگر چنین نیرویی نباشد مقاومتی هم نیست و اگر باشد برضد فساد مالی و سوء جریان احتمالی در معاملات نفت، خریدهای دولتی و ... خواهد بود.

طبق تحلیل چند مفسر؛ چه این معاهده تصویب شود و چه نشود، آمریکا همه نیروهایش را از عراق خارج نخواهد ساخت، و برای خود جای پا باقی خواهد گذارد. شماری کم از آنان هم که باقی بمانند برای اجرای سیاست آن کشور کافی و "بهانه" خواهند بود. آمریکا می خواهد بیست هزار نظامی دیگر به افغانستان بفرستد و آسانترین راه، انتقال این نیرو از عراق است. اینکه می گویند مهلت سازمان ملل و انقضای آن در ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸، مگر آمریکا با مجوز سازمان ملل آمده است که از انقضای مهلت بهراسد.

پاره ای از مفسران رسانه های منطقه هم در مورد معاهده آمریکا و عراق به نظر آیت الله عظمی سیستانی اشاره کرده اند که گفته است اگر مصوبه با اکثریت خیلی بالای پارلمان باشد ممکن است که پذیرفتی باشد (نه، نصف + ۱).

مفسران جهان غرب به صورتی دیگر نظر داده اند از این قرار: دنیای نوامبر ۲۰۰۸ آن نیست که در مارس ۲۰۰۳ بود. چند نشست سران در دو ـ سه ماه اخیر (سال ۲۰۰۸) تغییر وضعیت را به روشنی نشان داد. چین و روسیه در همه جا در برابر غرب حضور خودرا نشان داده اند حتی در فعالیت های نفتی. کمپانی نفت روسیه دارد با اسپانیا و ... شریک می شود و حتی در کوبا به دنبال یافتن نفت است و بنابراین نفت و ... عراق، سعودی و کویت را تنها برای غرب باقی نخواهد گذاشت و خواهید دید که درگیری بزرگتر ها دوباره و بطریقی دیگر از سرگرفته خواهد شد. چین دارد از یونان بندر اجاره می کند و دیدید که غرب نتوانست آن را از «دارفور» بیرون راند و در این شرایط تصور خروج کامل آمریکا از عراق (صرف نظر از این که چه شخصی در کاخ سفید باشد) ساده اندیشی خواهد بود.