برخورد با پرخوری عصبی

كنترل محرك و اقدامات مربوط. برای اینكه بیماران از الگوی غذایی تجویز شده تبعیت كنند، باید از روش‌های كنترل محرك كه در درمان چاقی كاربرد دارند و فایده آنها به اثبات رسیده است، …

كنترل محرك و اقدامات مربوط. برای اینكه بیماران از الگوی غذایی تجویز شده تبعیت كنند، باید از روش‌های كنترل محرك كه در درمان چاقی كاربرد دارند و فایده آنها به اثبات رسیده است، استفاده كرد. این روش‌ها عبارت‌اند از:

- هنگام غذاخوردن به هیچ كاری نپردازند. باید تشویق شوند تا غذا را مزه‌مزه كنند.

- محدودكردن خوردن غذا به یك اتاق یا جای خاص در آن اتاق. هرگز نباید در جایی كه كار می‌كنند، غذا بخورند.

- محدودكردن مواد غذایی موجود روی میز به هنگام غذا خوردن

- تمرین‌كردن برای باقی گذاشتن مقداری غذا در بشقاب

- دورریختن غذای باقی‌مانده

- كم‌كردن میزان تماس با غذاهای ممنوعه یا پرضرر

- برنامه‌ریزی برای خرید، طبق فهرست خرید عمل كردن

- اجتناب از كشیدن غذا یا تقسیم آن برای دیگران

- رفتار جایگزین: این رفتارها چند كاربرد مهم دارند. نخست آنكه به نوجوان یا جوان مبتلا به پرخوری عصبی كمك می‌كنند تا بتواند در برابر وسوسه‌های خوردن یا استفراغ‌كردن، مقاومت كند. دوم اینكه می‌توان از این رفتارها برای پیشگیری از موقعیت‌های پرخوری استفاده كرد. این فعالیت‌های جایگزین عبارت‌اند از: دیدار دوستان یا تلفن كردن به آنان، ورزش‌كردن، نواختن موسیقی یا حمام‌كردن و دوش گرفتن البته برحسب فرد ممكن است شامل موارد دیگری هم باشد.

ـ توصیه‌هایی درباره استفراغ. یادمان باشد هر تلاشی باید به ایجاد تغییر در عادت‌های خورد و خوراك، معطوف شود و نه متوقف‌كردن استفراغ. اگر بیمار پرخوری را متوقف كند، استفراغ نیز متوقف می‌شود. هیچ وقت نباید تصمیم بگیرد كه چه غذایی بخورد به فرض اینكه‌ كه بعدا استفراغ خواهد كرد.

ـ توصیه‌هایی درباره ملین‌ها و مدرها. باید داروها را قطع كند و هرچه را در اختیار دارد، دور بریزد. عده زیادی می‌توانند این كار را انجام دهند. در مواردی، این برنامه قطع دارو یا برنامه قطع زمان‌بندی شده دارو به علت پدیده افزایش مجدد حجم آب بدن، به‌طور موقت به وزن بدن می‌افزاید.

ـ مصاحبه با دوستان و بستگان بیمار. در بیشتر موارد، پزشك معالج یا درمانگر باید جلسه مشتركی با بیمار و افرادی كه با او زندگی می‌كنند، تشكیل دهد. هدف مصاحبه گروهی این است كه مساله بیمار، مشخص و درباره آن بحث و حمایت اجتماعی مناسب برای او فراهم شود. از بیمار خواسته می‌شود كه اصول درمان را برای بستگان و دوستان خود توضیح دهد تا به این ترتیب، آنها دریابند چگونه می‌توانند به بیمار كمك كنند.