نوزادان نارس و صرع

نوزادان نارس ممکن است در آینده‌ در معرض خطر بیشتر ابتلای به صرع باشند. در یک بررسی جامع که بر مبنای اطلاعات طبی در سوئد انجام شده است، مشخص شد که حتی چند هفته زودتر به دنیا آمدن نیزخطر ابتلا به تشنج (سیژر) را در بزرگسالی بالا می‌برد.

نوزادان نارس ممکن است در آینده‌ در معرض خطر بیشتر ابتلای به صرع باشند. در یک بررسی جامع که بر مبنای اطلاعات طبی در سوئد انجام شده است، مشخص شد که حتی چند هفته زودتر به دنیا آمدن نیزخطر ابتلا به تشنج (سیژر) را در بزرگسالی بالا می‌برد. نوزادانی که در هفته‌های ۳۵ تا ۳۶ بارداری به دنیا می‌آیند نسبت به آنهایی که بین هفته‌های ۳۷ تا ۴۲ به دنیا می‌آیند، ۷۶ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به صرع می باشند، این بررسی در شماره ۴ اکتبر مجله‌ی نورولوژی انتشار یافته است.

یکی از نویسندگان بررسی، دستیار دانشگاه Casey Curmp است. دکتر استانفورد اظهار می‌دارد «بزرگی این تأثیرحیرت‌آور است». این یافته نیاز به پیشگیری بهتر از تولدهای پره ترم، و افزایش آگاهی در مورد این اثرات در بین افرادی دارد که از تولد زود موقع زنده می‌مانند. خانواده‌هایشان و پزشکانشان را برجسته‌تر می‌کنند، و در نتیجه با توجه به عواقب تولد پره‌ترم «ارتقاء دانش» در این مورد اهمیت دارد. وی ذکر کرد اغلب افرادی که زودتر از موقع به دنیا می‌آیند زندگی کامل و با «کیفیت بالا» دارند، برحسب اطلاعات متن این بررسی، صرع (تشنج‌های مکرر مغزی که فاقد علت واضحی مثل تب بالا یا مننژیت باشند) شایعترین اختلال نورولوژیک است.

آنطور که در این بررسی ذکر شده این اختلال بیش از ۵۰ میلیون نفر را در سراسر دنیا مبتلا کرده است. تشنج‌ها موقعی اتفاق می‌افتند که یک تخلیه‌ی الکتریکی ناگهانی در مغز اتفاق بیفتد و باعث ایجاد علائمی‌شود که از تغییرات دید و زل زدن، تا حرکات لقوه‌یی و پرشی در تمام بدن تغییر می‌کنند. این اختلال که معمولاً در بزرگسالی رو به کاهش می‌گذارد، به وسیله‌ی داروها قابل کنترل است. در این بررسی، محققان موارد ثبت شده‌ی طبی بزرگسالان از ۶۳۰.۰۰۰ کودک سوئدی که بین سالهای ۱۹۷۳ و ۱۹۷۹ متولد شده بودند را ارزیابی کردند، و نیز مواردی که به دنبال بستری به علت صرع و تجویز داروهای ضدصرع بین سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ بودند. تنها داروهایی به عنوان شاخص بیماری محسوب شدند که تقریباً به طور انحصاری برای صرع استفاده می‌شوند. حدود ۲۸.۰۰۰ مورد، یا ۴.۴ درصد، از افراد بررسی شده به صورت زودرس به دنیا آمده بودند. تقریباً دو سوم از افراد بررسی شده نزدیک ترم و در هفته‌های ۳۵ تا ۳۶ بارداری متولد شده ‌بودند.

دکتر کروپ می‌گوید در ایالات متحده‌ی آمریکا، حدود ۱۳درصد از تولدها زودرس هستند، و احتمالاً ممکن است مربوط باشند به عوامل خطرساز مادری که مشتمل هستند بر عفونتها، بیماریهای دیگر، فشار خون بالا، دیابت، اضافه وزن. در بین بالغان در این بررسی، ۹۲۲ نفر در طی دوره‌ی ‌چهار ساله بررسی در بیمارستان پذیرش شده بودند. ولی ۴۴۰۵ نفر درطی زندگیشان در مرکز ابتدایی‌تری پذیرش شده بودند. یک یافته‌ی «غیر منتظره» این بود که کودکانی که پس از هفته‌ی ‌۴۳ بارداری متولد شده بودند داروهای ضدصرع را مثل بالغان دریافت کرده بودند که مطرح کننده‌ی این موضوع است که آنها هم ممکن‌ است در معرض خطر باشند.

وی اظهار داشت که این یافته‌ نیاز به تأیید در جوامع دیگر دارد. نوزادان پیش‌رس در این بررسی بیشتر پسر یعنی مذکر بودند و یک خواهر یا برادر دوقلو داشتند، موقع تولد دیرتر به دنیا آمد بودند، و پدر و مادری کم درآمد و با تحصیلات کم داشتند، مادران آنها زیر ۲۰ سال یا بالای ۳۵ سال سن داشتند، ولی این بررسی نشان داد که تجزیه و تحلیل‌های انجام شده پس از تنظیم برای این عوامل، نتایج مشابهی را به دست آورده‌اند.

دکتر احمد شهیدزاده ماهانی