چتر کودکی‌ها

آسمان آبی، ابر، باران، «چتر». چتری به رنگ تمام زیبایی‌های دنیا، چتری برای من، چتری برای تو و چتری برای کودکی‌های ما.
کودکی‌هایی که با ذوق عاشقانه‌ای چتر کوچکمان را برداشته و …

آسمان آبی، ابر، باران، «چتر». چتری به رنگ تمام زیبایی‌های دنیا، چتری برای من، چتری برای تو و چتری برای کودکی‌های ما.

کودکی‌هایی که با ذوق عاشقانه‌ای چتر کوچکمان را برداشته و زیر باران با قدم‌های کودکانه گام به گام جلو می‌رفتیم.

چتر در کودکی برای ما یک وسیله بازی در زیر انبوه باران بود.

با آن‌که چتر بالای سرمان می‌گرفتیم ولی از رحمت باران بی‌بهره نمانده و خیس می شدیم.

و حالا چه مانده از مفهوم «چتر» و آن روزها. امروز در این روزهای بهاری چتر وسیله‌ای برای محروم شدن ما از نعمت باران شده است.

باران لطف، باران مهربانی و باران دوستی، ما خود را زیر چتر سیاه رنگ پنهان کرده و بی بهره از باران گام بر می‌داریم.

لحظه‌ای چتر را از بالای سرت به کناری بگذار تا لطافت باران، جسم و جان تو را نوازش کند و تو عمیق‌تر تنفس کنی.

چتر را بر زمین بگذار و در میان کوچه باغ‌های کودکی، کودکانه گام برداشته و نگاه خود را دقیق‌تر کن شاید قطره‌ای باران جان تازه‌ای به علف سبز خیال بخشیده باشد.

صفیه جولان