نگاهی آسیب شناسانه به یادمان دفاع مقدس

۲۸۸۷ روز دفاع جانانه از سرزمینهای ایران اسلامی در مقایسه با جنگ های بزرگ قرن گذشته به استثنای جنگ ویتنام با ۴۰۵۰ روز دفاع , بزرگترین آنها به شمار می رود و صرف نظر از همه ویژگیهای منحصر به فردی که توجه جهانیان را به خود معطوف ساخته , از بسیاری جهات با همه جنگ های دیگر متمایز است

۲۸۸۷ روز دفاع جانانه از سرزمینهای ایران اسلامی در مقایسه با جنگ‌های بزرگ قرن گذشته - به استثنای جنگ ویتنام با ۴۰۵۰ روز دفاع-، بزرگترین آنها به شمار می‌رود و صرف نظر از همه ویژگیهای منحصر به فردی که توجه جهانیان را به خود معطوف ساخته ، از بسیاری جهات با همه جنگ‌های دیگر متمایز است. اما اینک که کمتر از ۲۰ سال از پایان آن می‌گذرد اگر به مجموع آنچه تحت عنوان «گرامی داشت هشت سال دفاع مقدس» گذشت نگاهی دقیق و مقایسه گونه داشته باشیم اقدامی شایسته و در خور آن همه ایثار و گذشت که بتواند انتقال دهنده ارزشهای آن روز باشد و به ماندگاری آن کمک کند مشاهده نمی‌شود.

این روند افق یادمان دفاع مقدس در ده‌ها و سده‌های آتی را با هاله ای از ابهام مواجه ساخته که نیازمند آسیب‌شناسی مسئولانه همه عوامل دخیل می‌باشد.

بی تردید در این میان ، رسانه‌های دیداری ، شنیداری و کتبی، رسالتی ویژه بعهده دارند که ارزیابی عملکرد آنها در بیست و هفتمین سالگرد آغاز جنگ تحمیلی کارنامه درخشانی را نشان نمی‌دهد.

رفتار شناسی عملکرد رسانه‌ها بویژه مطبوعات کشورمان نشان می‌دهد:

۱) تعداد معدودی نه تنها در مسیر احیای ارزشهای دفاع مقدس گام بر نداشته بلکه عملاً و قولاً تعمدی خاص در تدفین آن دارند.

۲) طیف وسیع‌تری نیز در گرداب روزمرگی بازی‌های جناحی چنان گرفتار آمده‌اند که نسبت به رسالت خویش در این مسیر دچار تغافل شده‌اند.

۳) برخی نیز به منظور رفع اتهام و خالی نبودن عریضه به عرض تبریک و طرح و عکس جهت گرامی داشت آن ایام اکتفاء کردند.

۴) اما تعدادی در یک گام فراتر اقدام به درج خاطرات ، مصاحبه‌ها ، گزارشات ، مقالات و سرمقاله‌هایی نمودند که البته تعدادشان معدود بود اما اقدامشان قابل تقدیر.

۵) و اندکی از مطبوعات هم به این وضعیت معترض شده و ضمن ابراز ناخرسندی از فعالیت‌های صورت گرفته، اساساً اختصاص یک هفته و انحصار این زمان محدود برای انتقال آن همه درس ، عبرت و زیبایی را ناکافی دانسته‌اند.

و این در حالی است که حوادث هشت ساله جنگ تحمیلی نگاه جهانیان را به خود معطوف ساخته و از ابعاد مختلف مورد توجه قرار گرفته است تا جاییکه گفته می‌شود بزرگترین کتابخانه دفاع مقدس در کشور فرانسه قرار دارد و پایان‌نامه‌های فراوانی از دانشجویان اروپایی به موضوعات متفاوت دفاع مقدس اختصاص یافته است . اگر گفته می‌شود نقاشی‌ها و تصاویر روی دیوارهای خرمشهر موضوع پایان نامه یک دانشجوی فرانسوی است یا دیوار نوشته‌های یک شهر دیگر، موضوع پایان نامه دیگری ، باور کردنی است اما عدم وجود چنین پایان‌نامه‌هایی در داخل که از آن به قهر دانشگاهها با موضوع دفاع مقدس تعبیر می‌شود، جای بسی شگفتی است.

و اینکه چه تناسبی میان کتب منتشره پیرامون جنگ تحمیلی در داخل با خارج و در مقایسه با سایر جنگ های تاریخ وجود دارد؟ قابل توجه است. چنانچه صرفاً به بزرگی این جنگ از نظر زمان و گستره جغرافیایی نیز توجه شود آنچه در جهت ثبت وقایع و خاطرات آن صورت گرفته به هیچ وجه توجیه پذیر نیست، در حالیکه این گنجینه بزرگ برای نسل جوان و نسل‌های آینده، درس‌ها و عبرت‌های فراوانی دارد. درسهایی که هنوز در سینه ایثارگران آن دوره نهفته است و با از دست رفتن هر یک از آنها بخشی از آن به بدست خاک سپرده می‌شود.

حسین عبد اللهی فر