«دروازه» ترکمنستان

گوشه و کنار این دنیای پهناور, مملو از شگفتی هایی است که انسان را به یاد کوچکی و حقارت خود در برابر طبیعت و خالق آن می اندازد

گوشه و کنار این دنیای پهناور، مملو از شگفتی‌هایی است که انسان را به یاد کوچکی و حقارت خود در برابر طبیعت و خالق آن می‌اندازد.

بیشتر کسانی که طبیعت‌گردی را تجربه کرده‌اند اذعان دارند که طبیعت بویژه در زمان‌هایی خاص مانند شب یا هنگام طلوع و غروب خورشید، ابهت و شکوه دلهره‌آوری را به آدمی القا می‌کند؛ بویژه هنگامی که تنهایی و سکوت، حاکم اصلی محیط اطراف باشد.

یکی از عجیب‌ترین و صدالبته ترسناک‌ترین پدیده‌های طبیعی در سراسر دنیا را می‌توان حفره سوزانی دانست که به درستی از سوی مردم بومی به نام دروازه جهنم خوانده می‌شود.

نامی که خود به تنهایی گویای شگفت‌انگیز و ترسناک بودن این محل است. دروازه جهنم در نزدیکی شهری کوچک به نام درواز (دروازه) در کشور ترکمنستان واقع شده است.

این منطقه از نظر طبیعی دارای منابع غنی گاز طبیعی حوزه دریای خزر است. داستان به وجود آمدن این دروازه جهنمی به سال ۱۹۷۱ میلادی بازمی‌گردد که تعدادی از زمین‌شناسان اتحاد جماهیر شوروی سابق در این محل غاری طبیعی و قابل دسترسی به منابع گاز زیرزمینی پیدا کردند که در حین عملیات حفاری، بخش زیادی از زمین‌های اطراف ریزش کرده و تخریب شد که البته تلفات جانی در بر نداشت، بر اثر این سانحه حفره‌ای بزرگ به قطر بیش از ۷۰ متر ایجاد شد که تمامی کمپ، چادرها و تجهیزات گروه کاوش را بلعیده و از این گذشته گازهای سمی با فشار نسبتا زیادی از آن در حال خروج بود.

در آن زمان مسوولان درگیر این پروژه که عموما متشکل از زمین‌شناسان بودند به این نتیجه رسیدند که به دلیل سمی بودن گازها و همچنین احتمال ریزش مجدد و انفجار بهتر است قید ادوات و تجهیزات خود را که در پائین حفره سقوط کرده بود زده و برای مهار گاز‌های سمی، آن را آتش بزنند تا پس از چند روز که گازها خارج شده و آتش خاموش شد، عملیات را ادامه دهند، اما برآوردهای این زمین‌شناسان در مورد منابع گاز متصل به این حفره اشتباه بود و نه‌تنها پس از چند روز این گاز و شعله‌های ناشی از آن خاموش نشد، بلکه هنوز پس از گذشت چند دهه این محل در حال فوران گاز و سوختن است؛ البته باید به این نکته نیز اشاره کنیم که آتش زدن این حفره کاری منطقی و علمی بوده، زیرا فوران گاز متان و ورود آن به محیط زیست و اتمسفر بسیار زیانبارتر از آتش زدن آن است که تقریبا آلاینده‌های جوی کمی ایجاد می‌کند.

منطقه امروزی دروازه در حقیقت روستایی کوچک با حدود ۳۵۰ نفر سکنه در ۲۶۰ کیلومتری شمال عشق آباد قرار گرفته است.

اگرچه این منطقه به واسطه وجود دروازه جهنم، شهرتی دست و پا کرده و همه ساله گردشگران زیادی برای دیدن این پدیده عجیب و غریب به این منطقه سفر می‌کنند، ولی مسوولان دولتی ترکمنستان از این موضوع یعنی هدر رفتن مقادیر زیادی از گازهای طبیعی خود بسیار ناراضی بوده و ‌سال‌۲۰۱۰ رئیس جمهور ترکمنستان در بازدیدی که از این منطقه داشت، دستور مهار آتش و کنترل گاز خروجی از این منبع عظیم زیرزمینی را داد که البته هنوز اقدامی قطعی در این مورد انجام نشده است.

بیشتر کسانی که به این منطقه سفر کرده‌اند از زیبایی این حفره بویژه در زمان غروب و تاریک شدن هوا یاد می‌کنند که تقابل رنگ سرخ و آتش و سنگ‌های تفتیده از حرارت در برابر آسمان پرستاره و ظلمات شب، چشم‌اندازی بی‌نهایت زیبا ایجاد می‌کند که هر بازدیدکننده‌ای بدون توجه به گذشت زمان، برای ساعت‌ها محو زیبایی و شگفت‌انگیزی این پدیده طبیعی می‌شود.