۷ قانون اصلاح و تربیت بچه های بی ادب

هیچ کس دوست ندارد بچه ای بی ادب داشته باشد برای همین اغلب پدرومادرها تلاش می کنند از هر راهی که به ذهنشان می رسد برای تربیت فرزندان شان استفاده کنند

هیچ‌کس دوست ندارد بچه‌ای بی‌ادب داشته باشد. برای همین اغلب پدرومادرها تلاش می‌کنند از هر راهی که به ذهنشان می‌رسد برای تربیت فرزندان‌شان استفاده کنند...

این راه‌ها البته همیشه موفقیت‌آمیز نیستند و گاهی اسباب‌ شرمندگی و عصبانیت والدین را فراهم می‌کنند. ۷ راهکار زیر نیز به شما کمک می‌کنند تا اشتباهات خود را در مسیر تربیت فرزندتان برطرف کنید.

۱) خودتان مودب باشید

بله! تا وقتی که در خانه هنگام مواجهه با همسر یا فرزندان دیگر خود رفتار مودبانه‌ای را در پیش نگیرید، خواندن و عمل به ۶ توصیه دیگر هیچ تاثیری در رفتار پسربچه بی‌ادب شما نخواهد گذاشت. پس با کمال احترام یک بار دیگر تکرار می‌کنیم اگر ذره‌ای شک دارید که در هفته‌های اخیر رفتار غیرمحترمانه‌ای از شما در محیط خانه سر زده، بهتر است فعلا از خیر تربیت فرزند بی‌ادب خود بگذرید.

۲) «لطفا» و «متشکرم» از دهانتان نیفتد

لطفا هیچ‌وقت این دو کلمه طلایی را فراموش نکنید. حتی بهتر است از همان زمانی که کودک شما زبان باز می‌کند تکرار این دو اصطلاح را با او تمرین کنید. البته حتما شما خود بهتر می‌دانید که آموختن عملی و دوطرفه این کلمات به مراتب موثرتر از تکرار قراردادی آنهاست. لطفا نترسید! ابهت و اقتدار شما زیر سوال نخواهد رفت اگر هنگام خوردن صبحانه به کودک خود بگویید: «لطفا یک تکه نان به من بده» و وقتی نان به دست شما رسید، بگویید: «ممنونم پسرم.» اگر سپاسگزاری و خواهش محترمانه از کودکی در رفتار فرزند شما تثبیت شود می‌تواند به‌عنوان یک مسیر مطمئن برای رفتار مودبانه‌ او در آینده تبدیل شود. به هر حال از اینکه وقتی چیزی از فرزند خود می‌خواهید جمله‌تان را با لطفا شروع می‌کنید از شما صمیمانه متشکریم!

۳) بگذارید تلفن را او جواب بدهد

برای آنکه فرزند شما از مسیر مهد کودک و مدرسه بگذرد تا به‌طور جدی وارد جامعه شود سال‌های زیادی طول خواهد کشید. در این سال‌ها مواجهه چندانی با افراد بزرگسال و غریبه ندارد. باوجود این تلفن وسیله خوبی است تا نحوه مودبانه صحبت و رفتار با یک فرد ناآشنا را یاد بگیرد. بهتر است فرزند شما مسوول برداشتن گوشی تلفن باشد و از همان کودکی به او یاد بدهید که چگونه با دیگران محترمانه صحبت کند.

۴) از ۳سالگی تربیت‌تان را هدفمند کنید!

فرض کنید در صف نانوایی ایستاده‌اید و ناگهان دختر ۴ ساله شما دستتان را می‌کشد و با صدای بلند می‌گوید: «مامانی این زنه چرا اینقدر چاقه؟» یا اینکه: «مامان! مامان! اون آقاهه‌رو نگاه کن اصلا مو نداره» روان‌شناس و استاد واحد رشد و تکامل شخصیتی کودکان دانشگاه ویتیر می‌گوید: «بچه‌ها از روی نادانی یا کنجکاوی گاهی از چیزهایی حرف می‌زنند که برای ما بزرگ‌ترها شرم‌آور است. با وجود این از سن ۳ سالگی به بعد هر کودکی می‌تواند به این درجه از ادراک برسد که اعمال و رفتار او می‌تواند روی احساسات اطرافیانش اثر بگذارد. بچه‌ها ذاتا از اینکه باعث خوشحالی اطرافیان شوند لذت می‌برند. این درست همان جایی است که شما باید وارد عمل شوید.» فرض کنید دوستتان برایتان یک کتاب هدیه آورده و شما در حضور فرزندتان از او صمیمانه تشکر کرده‌اید. حالا بهتر است بعد از رفتن دوستتان رفتار مودبانه خود را این‌گونه برای فرزندتان توضیح دهید: «خاله مریم از اینکه من از او تشکر کردم و گفتم چقدر کتاب خواندن را دوست دارم، خوشحال شد.» عکس این قضیه هم کاملا صادق است. فرض کنید به دلیل کندی یک کارمند بانک در حضور فرزندتان به تندی با او صحبت کرده‌اید. بهتر است برای فرزندتان هم که شده از آن کارمند عذرخواهی کنید و بعد از خروج از بانک به دخترتان بگویید: «داد کشیدن من آن خانم را ناراحت کرد و من برای اینکه دوباره خوشحالش کنم از او عذرخواهی کردم.»

۵) آداب معاشرت را به او بیاموزید

هیچ مربی عاقلی وسط یک مسابقه فوتبال تلاش نمی‌کند تا شیوه درست دریبل زدن را به بازیکنانش یاد بدهد. جشن تولد فرزند شما حکم همان مسابقه فوتبال را دارد. بهتر است یک هفته حتی یک ماه پیش از روز تولد دختر خود با یک برنامه‌ریزی دقیق و منسجم ذهن او را برای مراسمی که در پیش دارد آماده کنید. برای این کار لازم است بارها به یادش بیاورید که اگر از کادوی یکی از اقوام یا دوستان خوشش نیامد، باز هم لبخند بزند و به طرفش برود، او را ببوسد و از او تشکر کند. بنابراین گفتن این جمله که دخترم از دایی تشکر کن آن هم در وسط جشن تولد، یک معنی بیشتر ندارد و آن هم «کم‌کاری» شما در تربیت فرزندتان!

۶)‌ توضیح بدهید، دستور ندهید

بچه، بچه است. اگر با تمام زحماتی که کشیده‌اید، درست هنگام بریدن کیک یک حرف شرم‌آور از دهان کودک شما بیرون آمد یا اینکه ناگهان سایز دماغ همسرخواهرتان را به یک شخصیت کارتونی شبیه دانست بهتر آن است که مانند یک مربی حرفه‌ای بسکتبال عمل کنید و در اولین فرصت یک (تایم اوت) بخواهید. کودک خود را به یک اتاق خالی ببرید و برایش توضیح دهید! بله دقیقا توضیح دهید نه دستور! به او توضیح دهید که این حرفش امکان دارد باعث ناراحت شدن همسر خواهرتان شده باشد و او حالا می‌تواند برای پیشگیری از ناراحت شدن او از فرد موردنظر عذرخواهی کند. دکتر دانیل اوگان، استاد روان‌شناسی دانشگاه نوودا معتقد است این کار تنها در حالتی ممکن است که پیش از آن شما به فرزندتان شیوه صحیح و مثبت مواجه شدن با اطرافیان را آموخته باشید. او به مادرانی که فرزندان پیش‌دبستانی دارند توصیه می‌کند که حتما «عبارت من دوست دارم» را در ساختار جملات فرزندشان وارد کنند. تا آرام‌آرام شیوه نگاه مثبت به اطرافیان داشتن را یاد بگیرند. به‌عنوان نمونه یاد بگیرند بگویند:

من بیسکوییتی را که برایم خریدید دوست دارم.

من این بازی جدید را که به من یاد دادید دوست دارم.

۷) او را با کسی مقایسه نکنید

با ادب بودن مسابقه نیست. این یعنی هیچ‌کدام از قواعد یک مسابقه را نمی‌توان برای تربیت فرزندتان به کار برد. اگر برای یک رفتار محترمانه به فرزندتان پاداش بدهید در حقیقت به جای تربیت دارید او را شرطی می‌کنید. اگر رفتار بی‌ادبانه او را با رفتار محترمانه پسرخاله‌اش مقایسه کنید مطمئن باشید که راه را برای ورود آفت‌های فراوانی به شخصیت او باز کرده‌اید از برافروختن حس حسادت و نفرت گرفته تا تبدیل شدن او به یک انسان چند چهره. لطفا فرزندتان را با کسی مقایسه نکنید.

منبع: Parenting

ترجمه:دکتر یاشا نهرینی