پشت پرده پرسپولیس به رنگ واقعیت

رفاقت چندین و چند ساله حبیب کاشانی عضو شورای شهر تهران با حمید استیلی بر هیچ کس پوشیده نیست آنهایی که در بطن این ورزش دست و پا می زنند به خوبی می دانند که این دو نفر فراتر از دو دوست هوای همدیگر را دارند

همه چیز از زمانی شروع شد که مصطفی دنیزلی سرمربی ترکیه ای تیم فوتبال پرسپولیس پایش را در یک کفش کرد و به مدیرعامل دیروز باشگاه پرسپولیس گفت؛ من حمید استیلی را نمی خواهم،مصطفی دنیزلی برای رسیدن به چنین نقطه ای دلایل متعددی داشت که آنها را با محمدحسن انصاری فرد در میان گذاشته بود. البته مدیرعامل پرسپولیس تلاش زیادی به خرج داد تا دنیزلی را منصرف کند.

او از یک سو با سرمربی تیم کلنجار می رفت و از سویی دیگر سعی داشت حمید استیلی را متقاعد کند تا زمان بازگشت دنیزلی از ترکیه لب از لب باز نکرده و موضوع را به رسانه ها منتقل نکند. دنیزلی بعد از یک هفته استراحت به ترکیه برگشت و به محض اینکه از فرودگاه به منزل رسید به انصاری فرد پیغام داد که؛ «فردا استیلی را در کارگران نبینم. من هیچ نیازی به او ندارم.» مدیرعامل هم که در بد مخمصه ای گیر افتاده بود به استیلی پیغام داد که؛ «فردا به کارگران نرو تا ببینم چه می شود. شاید تا دو روز دیگر در یک جلسه مشترک سوءتفاهماتی که بین تو و دنیزلی به وجود آمده را برطرف کنم.»

استیلی اما برای اینکه مهر اخراج روی پیشانی اش نچسبد دست پیش گرفت و قبل از اینکه انصاری فرد جلسه آشتی کنان را برپا کند به خبرنگاران گفت که؛ من نمی توانم با دنیزلی کار کنم و دیگر...

رفاقت چندین و چند ساله حبیب کاشانی عضو شورای شهر تهران با حمید استیلی بر هیچ کس پوشیده نیست. آنهایی که در بطن این ورزش دست و پا می زنند به خوبی می دانند که این دو نفر فراتر از دو دوست هوای همدیگر را دارند. پس چندان عجیب نبود که حبیب کاشانی به عنوان یک مقام بلندپایه در شورای شهر تهران با مصطفی دنیزلی تماس گرفته و از او بخواهد که حمید استیلی بازیکنی که به امریکا گل زده را به پرسپولیس برگرداند. دنیزلی اما به کاشانی روی خوش نشان نداد و بدون اینکه از این تماس تلفنی برآشفته شود با او خداحافظی کرد و گفت؛ «نه. آقا، نمی شود. من تصمیم خودم را گرفته ام،»

ماجرا تازه آغاز شده. حبیب کاشانی که پیش از این نیز به عضویت در هیات مدیره پرسپولیس تمایل نشان داده بود رایزنی ها را آغاز کرد. اتفاقاً تلاش های او خیلی زود نتیجه داد. او در دی ماه سال گذشته توانست موافقت مسوولان بلندپایه دولت نهم را برای حضور خود و همفکرانش در هیات مدیره پرسپولیس جلب کند. لابی ها فراتر از حد تصور بود. قرارومدارها این گونه گذاشته شده بود که؛ علاوه بر کاشانی، حکم حضور حسن بیادی (عضو شورای شهر) و پرویز سروری (نماینده مجلس) در هیات مدیره پرسپولیس صادر شده و پست مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس نیز دراختیار آنها قرار بگیرد. به این ترتیب روزبه روز عمر مدیریتی محمدحسن انصاری فرد که به اعتقاد همگان پرسپولیس را در میان بحران های متعدد مالی و فنی تا حدودی به ساحل آرامش رسانده بود به سر می رسید.

اولین حکم رسمی در اسفندماه سال گذشته صادر شد تا شایعاتی که مدت ها قبل در روزنامه ها به راه افتاده بود رنگ واقعیت به خود بگیرد.

این حکم حکایت از استارت ماجرایی داشت که مشخص بود به زودی ورزش کشور را به واسطه اهمیت باشگاه پرسپولیس به چالش خواهد کشید. محمد علی آبادی اما چاره ای نداشت. او مجبور بود برخلاف میل باطنی و به خاطر دستوری که از بالا صادر شده بود حکم عضویت حبیب کاشانی در هیات مدیره را صادر کند. علی آبادی برای عملی کردن این پروژه ناچاراً حکم خروج دوست و همفکر دیرینه اش، فداحسین مالکی را از هیات مدیره پرسپولیس صادر کرد. فشارها روی علی آبادی اما همچنان ادامه داشت تا اینکه حسن بیادی هم همان طور که حبیب کاشانی عهد و شرط کرده بود به عضویت هیات مدیره پرسپولیس درآمد.

خیلی جالب بود، علی آبادی برای نفراتی حکم صادر می کرد که در انتخابات دوره قبل شهرداری تهران و در آخرین لحظات رای خود را به نفع محمدباقر قالیباف به صندوق انداخته تا او با یک رای کمتر از رسیدن به پست مهم «شهردار تهران» بازمانده باشد.

جالب تر اینکه کاشانی و بیادی مدام مصاحبه می کردند که چرا سازمان تربیت بدنی حکم حضور پرویز سروری در هیات مدیره را صادر نمی کند. این دو نفر - کاشانی و بیادی - آن قدر اطمینان خاطر داشتند که تا قبل از صادر شدن حکم پرویز سروری در جلسه هیات مدیره پرسپولیس شرکت نکردند تا علی سعیدلو معاون اجرایی رئیس جمهور و رئیس هیات مدیره پرسپولیس هم به این نتیجه برسد که دیگر حمایت از محمدحسن انصاری فرد فایده ای ندارد و خودش هم تا دیر نشده باید آرام آرام از پرسپولیس فاصله بگیرد.

فشارها نتیجه داد و محمد علی آبادی در فروردین ماه سال جاری حکم پرویز سروری را هم صادر کرد. این وسط محمدحسین نژادفلاح (نماینده مجلس) وقتی اوضاع را این گونه دید در یک چرخش ۱۸۰ درجه ای با کاشانی و بیادی وارد مذاکره شد تا مبادا آنها از رئیس سازمان تربیت بدنی بخواهند که راه خروجی را به او نیز نشان دهد.

حالا همه چیز همان طور که کاشانی و بیادی می خواستند پیش رفته و صندلی مدیریتی باشگاه پرسپولیس برای محمدحسن انصاری فرد به لرزه درآمده است. نزدیک بودن انتخابات شهرداری تهران هم مزید بر علت شده تا علی آبادی و سعیدلو هر چند روز یک بار این دستور را بشنوند که؛؛پس چرا جلسه هیات مدیره را برگزار نمی کنید؟ چرا حکم مدیرعاملی حبیب کاشانی صادر نمی شود و...»

حالا وقت آن رسیده علی آبادی و سعیدلوواقعیت را به انصاری فرد بگویند. آنها مجبورند رک و راست به او بگویند که به انتهای جاده رفاقت رسیده اند و باید بعد از صدور حکم برای کاشانی، بیادی و سروری پروژه تغییر مدیرعامل را به اجرا در بیاورند. انصاری فرد شنونده خوبی است. او می گوید؛ عیبی ندارد. من می روم اما هرگز در جلسه هیات مدیره شرکت نمی کنم. استعفا هم نمی دهم. برکنارم کنید،

روز موعود فرا رسیده. قرار است ساعت ۱۳ روز پنجشنبه ششم اردیبهشت در دفتر علی سعیدلو جلسه هیات مدیره با حضور اعضای جدید برگزار شود. یک ساعت قبل از جلسه انصاری فرد به دفتر سعیدلو رفته و به او می گوید؛ «با من صادقانه رفتار کنید.

من می دانم که یک ساعت دیگر قرار است جلسه را طوری هدایت کنید که حبیب کاشانی به جای من مدیرعامل شود. خب، عیبی ندارد. او را مدیرعامل کنید اما من در جلسه شرکت نمی کنم. تصمیم نهایی خودم را هم گرفته ام. استعفا می دهم.» سعیدلو اصرار می کند که حتماً در جلسه شرکت کند اما انصاری فرد زیر بار نمی رود و یک ساعت بعد وقتی همه اعضا دور هم جمع می شوند خبری از مدیرعامل نیست.

اعضای جدید هیات مدیره شوکه می شوند. آنها دوست دارند تغییر و تحولات در سطح مدیریتی باشگاه پرسپولیس در شرایطی انجام شود که انصاری فرد هم یکی از حاضرین در جلسه هیات مدیره باشد. به همین علت تصمیمی گرفته نمی شود و پرویز سروری یک روز بعد به خبرگزاری ها می گوید؛ «جلسه خوبی بود. البته آقای انصاری فرد خیلی زود جلسه را به خاطر دغدغه های کاری در باشگاه ترک کرد.»

روز شنبه هشتم اردیبهشت ماه اما روز خداحافظی انصاری فرد از پرسپولیس بود. او در استعفانامه اش نوشت؛ «هشتم اردیبهشت ماه برای همیشه در ذهن من باقی خواهد ماند. زمانی که می بایست بنا به دلایل مختلف که هیچ کدام از آنها ریشه در عملکرد بنده و هیات مدیره ندارد این امانت را به خاطر مصالح جامعه و حفظ آرامش در تیم به فرد دیگری تحویل بدهم تا پرسپولیس در آستانه رقابت های نیمه نهایی جام حذفی باشگاه های کشور بیش از این متضرر نشود.»

بعد از استعفای انصاری فرد که خبر آن یک شب قبل از بازی پرسپولیس - صباباتری روی خروجی سایت رسمی باشگاه پرسپولیس منتشر شد ورق برگشت. هوادارانی که به عملکرد انصاری فرد اعتقاد داشتند آنچنان از او در بازی با صباباتری حمایت کردند که حتی خود مدیرعامل مستعفی هم انتظارش را نداشت.

۲۰ هزار هوادار پرسپولیس علاوه بر حمایت از انصاری فرد به صراحت اعلام کردند که «پرسپولیس سیاسی» را نمی خواهند، رسانه های گروهی و پیشکسوتان پرسپولیس هم همصدا با مردم خواستار ابقای انصاری فرد شده و اعضای جدید هیات مدیره را به باد انتقاد گرفتند. نمایندگان مجلس هم با ارائه نامه ای به رئیس جمهور که ظاهراً نزدیک به صد امضا روی آن درج شده بود خواهان احترام به خواسته مردم و بازگشت انصاری فرد شدند.

با این شرایط، عرصه بر آنهایی که می خواستند بعد از انصاری فرد، مدیریت باشگاه را در دست بگیرند تنگ شد. به همین علت کاشانی، بیادی و سروری سه روز بعد از استعفای انصاری فرد و به واسطه انتقادات افکار عمومی در مصاحبه هایشان حرف از استعفا را به میان آوردند اما در نهایت تنها کسی که رسماً و کتباً استعفا داد پرویز سروری بود که اتفاقاً در استعفانامه اش خواستار بازگشت انصاری فرد و احترام گذاشتن به درخواست مردم شده بود. او به صراحت اعلام کرد که فضای حاکم بر هیات مدیره پرسپولیس سیاسی بوده و به همین علت از حضور در هیات مدیره استعفا داده است.

کاشانی و بیادی اما همچنان به دنبال روزنه ای برای فراهم شدن بستر مناسبی برای ادامه کار هستند. آنها که طی هفته های گذشته حکم خزانه دار و نایب رئیسی شورای شهر را دریافت کرده اند در انتخابات شهرداری تهران در نقطه مقابل محمدباقر قالیباف ایستادند تا این شایعه خبری که حضورشان در پرسپولیس بی ارتباط با شورای شهر و انتخابات شهرداری تهران نبوده است قوت بیشتری گرفته باشد.

عجیب اینکه بیادی و کاشانی حالا در تلاش هستند تا انصاری فرد به کارش ادامه دهد. آنها در چنین شرایطی نه استعفا می دهند و نه حاضر به اداره امور باشگاه هستند. طرحی که این روز ها بیادی، کاشانی و حتی سعید لو و علی آبادی به دنبال آن هستند ابقای انصاری فرد است. آنها خوب می دانند که در شرایط فعلی هیچ فردی نمی تواند به عنوان مدیرعامل شروع به کار کند. تلاش های این ۴ نفر اما کاملاً بی فایده بوده است چرا که انصاری فرد در پاسخ به درخواست آنها فقط می گوید؛ من در جلسه هیات مدیره شرکت نمی کنم و با حضور اعضای جدید در هیات مدیره به کارم ادامه نمی دهم.

من استعفا دادم و رفتم؛ قرار بود اینها بیایند و پرسپولیس را اداره کنند. پس حالا چرا عقب نشینی می کنند. چرا دوباره من...

انصاری فرد حتی دیروز هم به مسوولان سازمان تربیت بدنی و هیات مدیره پرسپولیس جواب منفی داد و تاکید کرد در جلسه ای که قرار بود ساعت ۱۹ روز گذشته در سازمان تربیت بدنی برگزار شود، شرکت نمی کند.

حال چه باید کرد؟ انصاری فرد که برنمی گردد کاشانی و بیادی هم که استعفا نمی دهند تا راه برای بازگشت انصاری فرد هموار شود. پس تکلیف پرسپولیس چه می شود؟، به قول دنیزلی می توان تیم را یکی دو هفته بدون مدیرعامل سرپا نگه داشت اما اگر این وضعیت ادامه داشته باشد...

حالا کارد به استخوان مصطفی دنیزلی رسیده و این مربی نگون بخت در مصاحبه هایش فریاد می زند که؛ «یکی به داد ما برسد.» راستی؛ با این اوضاع چگونه می خواهند به داد پرسپولیس برسند. اگر از ما می شنوید منتظر صدور حکم سرپرستی باشگاه پرسپولیس برای یک چهره نسبتاً ورزشی باشید.