بزرگتر, گسترده تر, عمیق تر

توافق عمومی برای کاهش مالیات برای اولین بار در تاریخ انگلستان

توافق عمومی برای کاهش مالیات برای اولین‌بار در تاریخ انگلستان

در نشست G۲۰ که در ۱۵ نوامبر در واشنگتن برگزار شد، براون نخست وزیر انگلستان، انتظار داشت تا سران سایر کشورها را نیز پیرامون ضرورت یک چرخش بین‌المللی برای کاهش مالیات موافق بیابد.

این مساله سبب می‌شد تا آرایش صحنه برای ارائه گزارش پیش‌نویس بودجه به پارلمان در ۲۴ نوامبر آماده شود؛ گزارشی که طرح‌‌های دولت برای کاهش مالیات و استقراض بیشتر برای پرداخت مخارج آن را شامل خواهد شد. این طرح ممکن است از طریق کنار گذاشتن نرخ مالیات بر درآمد ده‌درصدی، کاهش‌‌های بیشتر در نرخ‌‌های مالیات و کمک بیشتر به زیان‌دیدگان را ممکن کند. کاهش مخارج نیز احتمالا در آن پیش‌بینی می‌شود.

طرح‌هایی که دیوید کامرون، رهبر محافظه‌کاران(توری‌ها) در ۱۱ نوامبر اعلام کرد هر نوع کاهش مالیاتی که از طریق صرفه‌جویی در هزینه‌ها جبران نشود را رد می‌کند . جدیدترین راهکار آن‌ها این بود که کارگرانی که حداقل سه ماه بیکار بوده‌اند را از پرداخت سه ماه حق بیمه ملی معاف کرده و مخارج آن از ذخیره مزایایی که به بیکاران تعلق می‌گیرد تامین شود. کاهش مالیات و کاهش حق بیمه پرداختی بنگاه‌‌های کوچک و توقف برخی از مالیات‌ها برای دو سال مهم‌ترین وعده‌ها در این طرح بود.

اما لیبرال دموکرات‌ها زودتر اقدام کردند و پا را فراتر گذاشتند. در کنفرانس اخیر حزب، نیک کلگ، رهبر لیبرال دموکرات‌ها، وعده کاهش نرخ مالیات بر درآمد به اندازه ۴ پنی در هر پوند (که به عنوان مالیات زیست محیطی و برای رفع روزنه‌‌های فرار از مالیات دریافت می‌شد) را گسترش داد. او می‌خواهد از طریق صرفه جویی در مخارج عمومی کاهش‌‌های مالیاتی بیشتر را ممکن کند.

هرچه بیشتر در تاریخ مباحث مالیاتی در انگلیس و اثرات نامطلوب آن دقیق شویم، دستیابی به اجماعی عمومی برای کاهش مالیات اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. خبرهای اقتصادی بد فراوان است: بنا بر آمار منتشر شده در تاریخ ۱۲ نوامبر، میزان بیکاری بالغ بر ۸/۱میلیون نفر است که نسبت به دوره سه ماهه گذشته ۱۴۰ هزار نفر افزایش داشته و همچنین بالاترین میزان آن از سال ۱۹۹۷ تا کنون به شمار می‌آید. اقتصادهایی نظیر آلمان و آمریکا نیز در حال برنامه‌ریزی برای کاهش مالیات‌ها هستند. اهرم سیاست‌‌های پولی دیگر نمی‌تواند بیشتر و شدیدتر از این مقدار استفاده شود (بانک مرکزی انگلستان در ۶ نوامبر نرخ بهره پایه را شدیدا کاهش داد و به مقدار ۵/۱‌درصد رساند و ممکن است در آینده باز هم آن را پایین‌تر آورد)، اما بی میلی بانک‌ها نسبت به پرداخت وام سبب شده است تا پروسه انتقال وام‌‌های با نرخ بهره پایین به وام‌گیرندگان دچار اشکال شود. کارشناسان موافق استفاده از محرک‌‌های مالیاتی هستند. چنانکه مروین کینگ رییس بانک مرکزی انگلستان نیز در هفته گذشته حمایت شایسته‌ای را از این طرح ابراز کرد.

باید گفت که اساسا، در مسیر دستیابی به یک اجماع عمومی بر ضرورت کاهش مالیات، توافقی بر روی نحوه اجرای آن حاصل نشده است. هر دو حزب نگران این مطلب هستند که استقراض بیشتر می‌تواند با افزایش نرخ بهره بلند مدت و افزایش سریع مالیات در سال‌‌های بعد، روند ترمیم اوضاع اقتصادی را با تهدید روبه‌رو سازد، اما براون، به این نگرانی‌ها چنین پاسخ می‌دهد که کاهش مالیات مشروط به کاهش هزینه‌ها، یک محرک اقتصادی نیست و این‌ که زمانی که او وزیر دارایی بود بدهی‌‌های عمومی کاهش یافت و این به این معنی است که بریتانیا می‌تواند با اطمینان دست به استقراض بزند.

اگر حزب کارگر در باب چگونگی ارائه یک پیشنهاد برای تقبل مخارج کاهش مالیات در میان احزاب سیاسی تنها است، توری‌ها نیز به همان میزان در یافتن پاسخی برای این پرسش که جهت‌گیری کاهش مالیات به سمت چه کسانی باید باشد، تنها هستند. ایده‌‌های لیبرال دموکرات‌ها هم مانند ایده‌‌های مورد توجه دولت، تحریک تقاضا به وسیله بالا بردن درآمدها که اخیرا کاهش یافته، را حمایت می‌کنند، اما تمرکز توری‌ها تسهیل جریان پولی کارفرمایان به منظور جلوگیری از اخراج‌ها است.

برای سنجش اثرات طرح دولت بر اقتصاد نیاز به زمان است و اگر رکود، قبل از انتخابات آینده (که نمی‌تواند از ژوئن ۲۰۱۰ دیرتر باشد)، به پایان برسد ایده توری‌ها هیچ گاه آزموده نمی‌شود. با این حال ممکن است برندگان و بازندگان سیاسی زودتر مشخص شوند.

برای آقای براون، ارائه موفق گزارش پیش‌نویس بودجه به پارلمان می‌تواند نیروی حرکت وی را شتاب بخشد، نیرویی که از رفتار او در بحران اقتصادی و پیروزی بسیار راحت حزب کارگر در انتخابات ۶ نوامبر در گلنروسز به دست آمده بود. اما وعده‌‌های او خطرناک هم هست. از آنجا که او قول داد برای افزایش تقاضا به صورت رادیکال عمل کند هیچ چیز غیر از یک کاهش بزرگ در مالیات به نتیجه نمی‌رسد. پیش از این هم دولت مجبور به مهار انتظار کاهش درآمدهای مالیاتی به اندازه ۱۵ میلیارد پوند (۲۳ میلیارد دلار) شده بود، زیرا رابرت کوت (Robert Chote) رییس موسسه مطالعات مالی(که یک اتاق فکر به شمار می‌رود)، اظهار کرده بود که چنین کاهشی مورد نیاز است.

توری‌ها نیز در وضعیت نامطمئنی هستند. اگر ایده کاهش مالیات همراه با کاهش هزینه‌ها بتواند در بلند مدت برتری خود را بر ایده‌‌های جایگزین مورد توجه ثابت کند آن گاه ممکن است شهرت کنونی جورج ازبورن، وزیر خزانه داری در کابینه سایه انگلیس به شهرتی برای استراتژی‌‌های اقتصادی تبدیل شود، اما اگر حزب کارگر در تصاحب آراء انتخابات به طور مناسبی عمل نماید، شاید توری‌ها نتوانند در کوتاه مدت به افتخاری دست یابند. بازار چندان مشتاق طرح توری‌ها در مورد بیمه ملی نیست و کاهش بیشتر مالیات، نیاز است.چیزی که رویارویی در حال ظهور میان احزاب را جذاب تر می‌نماید آن است که قهرمانان داستان برخلاف آنچه که اخیرا عمل می‌کرده‌اند عمل می‌کنند. براون که از وعده کاهش مالیات حزب توری برای یک دهه انتقاد می‌کرد، به خودستایی پیرامون تحرک بخشیدن به اقتصاد با بردن بریتانیا در یک بدهی شدید می‌پردازد. توری‌ها همان کاهش دهندگان طبیعی مالیات، اکنون و در میان دستپاچگی دیگران، به صدای سرزنشگر سیاست مالی تبدیل شده‌اند. لیبرال دموکرات‌ها با مبانی دست چپی خود، بزرگ‌ترین کاهش مالیات مستقیم از دوران مارگارت تاچر به بعد را وعده داده‌اند. رکود‌سیاستمداران را به کارهای عجیبی وا می‌دارد.

مترجم: پریسا آقاکثیری، یونس احمدی

منبع: اکونومیست