پرس‌ها

پرس‌ها وسیله‌ای جهت متراکم کردن و شکل دادن اشیاء با ایراد فشار زیاد بر روی آنها می‌باشند. برحسب نوع کارها تمایزی بین پرس‌های هیدرولیکی و مکانیکی وجود دارد. در پرس‌های هیدرولیکی …

پرس‌ها وسیله‌ای جهت متراکم کردن و شکل دادن اشیاء با ایراد فشار زیاد بر روی آنها می‌باشند. برحسب نوع کارها تمایزی بین پرس‌های هیدرولیکی و مکانیکی وجود دارد. در پرس‌های هیدرولیکی گاز یا مایع (معمولاً آب) به‌عنوان واسطه انتقال نیرو به‌کار برده می‌شود کار آنها بر مبنای این پدیده است که مقدار فشار وارده بر روی واسطه گازی یا مایع که در داخل استوانه‌ای فشرده می‌شود در تمام نقاط استوانه یکسان است. تعریف ”فشار“ عبارتست از نیروی وارده بر واحد سطح. هرگاه مایعی توسط پیستون کوچکی در داخل استوانه کوچکی در ارتباط با استوانه بزرگتری که با پیستونی مسدود گردیده فشرده گردد، آنگاه وضعیت به‌قرار زیر خواهد بود: در یک طرف نیروی کوچکی بر روی سطحی کوچک اعمال می‌گردد (یعنی، پیستون کوچک) و تولید فشار معینی می‌نماید. در طرف دیگر این فشار بر روی سطحی بزرگ (یعنی، پستون بزرگ) عمل می‌کنند. بنابراین یک نیروی بزرگ تسوط پیستون بزرگ می‌تواند ایجاد گردد (از آنجا که فشار عبارتست از نیرو بر واحد سطح، لذا نیرو باید عبارت باشد از فشار ضربدر سطح) بهر صورت، حجمی که توسط حرکات این دوپ یستون جابه‌جا می‌شود در هر دو استوانه یکی است، یعنی، پیستون کوچک باید فاصله بیشتری طی کند تا پیستون بزرگ فاصله فقط کمی را بپیماید. یک پرس هیدرولیکی توسط نه یک پیستون، بلکه معمولاً توسط سه پیستون کوچک بتوالی آب را به‌داخل استوانه بزرگ می‌فشارد. چهت معمول حصول اطمینان به این‌که نوسانات جریان مایع به استوانه اصلی پرس منتقل نشود، لوله آب بیک مخزنهوا که قسمتی از آن با هوا پر شده وصل گردیده و در نتیجه این مخزن دارای اثر بالشتکی است. معمولاً این هوا دارای همان فشار لوله آب است. هرگاه یک فشار ناگهانی وقوع یابد، هوا بیشتر متراکم می‌شود و افزایش فشار را جذب می‌نماید. برعکس، هرگاه مقدار مایه واسطه که از طریق لوله تأمین می‌گردد برای مورد ضروری غیر کافی باشد، فشار هوار مخزن با بالا بردن لوله می‌تواند تا حدودی این کمبود را جبران کند.

وقتی که تلمبه آب (یعنی تولید کننده فشار استوانه کوچک) شروع به‌کار می‌کند، استوانه بزرگ را با آب پر و تولید فشاری می‌کند که باعث می‌شود سنبه پرس پائین بیاید و روی قطعه کار که در زیر آن قرار داده شده اعمال فشار کند. عقب‌کشی بالا رفتن سنبه توسط دو پیستون کوچک دیگر که تحت آب کم فشار کار می‌کنند صورت می‌گیرد.

پرس‌های مکانیکی دارای سیستم‌های محرکه مختلفی می‌باشند. در نوع پیچی آن یک محور پیچی دور مهره ثابتی می‌چرخد، که در نتیجه نیروی طولی در محور ایجاد و یک سر آن بر روی قطعه کار فشار وارد می‌کند.

سر فوقانی محور یک پرس دستی (معروف به پرس پروانه‌ای می‌باشد) با دسته صلیبی شکلی برای چرخاندن آن مجهز شده است.

در پرس‌های بزرگ سر فوقانی محور پیچی با چرخ لنگر بزرگی مجهز شده که هنگام چرخیدن، مقدار زیادی انرژی ذخیره می‌کند. این انرژی از طریق محور به قطعه کار منتقل می‌گردد. چرخ لنگر توسط یک چرخ اصطکاکی به گردش در می‌آید. بالا رفتن محور توسط چرخ اصطکاکی دیگری که چرخ لنگر را در جهت عکس بگردش در می‌آورد صورت می‌گیرد.

نوع پیشرفته‌تر پرس‌های مکانیکی پرس خارج از مرکز و پرس میل لنگی است. در هر دو مورد چرخ لنگر بزرگی که توسط یک موتور یا نیروی دیگری به‌حرکت درآورده می‌شود به گردش در می‌آید. هنگامی‌که سنبه پرس به قطعه کار می‌خورد، انرژی چرخشی چرخ لنگر تولید یک عزم (لنگر پیچشی) در محور می‌کند، که در نتیجه نیروی نسبتاً زیادی در میل لنگ یا بادامک خارج از مرکز ایجاد می‌کند. این نیور به قطعه کار اعمال می‌گردد.

پرس‌های برش:

دستگاه بازوداری که برای بریدن صفحات فلزی برای تهیه قطعه کار نشده با هر شکل که بعداً روی آن کار می‌شد مورد استفاده قرار می‌گرفت. در نیمه دوم سده هجدهم نخستین دستگاه پرس در آمریکا بود که به‌وسیله نعلبندی به‌نام اورزیل ویلکینسون ساخته شد. همین مرد در ۱۷۹۴ یک صفحه تراش نیز ساخت.

در ۱۸۲۹ ج. داراکات از مردم بوستون پرسی برای برش قطعات مسین که موتوری بدان فرمان می‌داد به ثبت رسانید. در همین سال مکابر امتیاز ساخت یک پرس فنری را گرفت. امتیازهای دیگری برای پرس‌ها در آمریکا به ثبت رسید.

پرس پیچی:

ضرب سکه مایه اختراع لااقل سه ماشین ابزار شد. نورد، پرس برشی و پرس پیچی و اختراع این دستگاه‌ها به داوینچی تعلق دارد. پرس پیچی دستگاه ساده‌ای است که با دست عمل می‌کرد، طی سده‌های بعد تحول چندانی نیافت.

پرس هیدرولیک:

چون این نوع پرس اختراع شد. این دستگاه تهیه فولادهای دارای ساختمان فشرده‌تر را ممکن ساخت. چکش‌های آسیاب‌های آهنی تا اواسط سده نوزدهم هیچ تغییری نیافت.