کارلو آنچلوتی ۱۹۵۹

کارلو آنچلوتی در ۱۰ ژوئن سال ۱۹۵۹در رگولو در ایتالیا متولد شد

کارلو آنچلوتی در ۱۰ ژوئن سال ۱۹۵۹در رگولو در ایتالیا متولد شد.

فوتبال را در ۱۷ سالگی در تیم پارما آغاز کرد. در سال ۱۹۷۹ به آ. اس. رم پیوست و با این تیم یک بار قهرمان لیگ و چهار بار قهرمان جام حذفی ایتالیا شد و در آنجا بود که تبدیل به یک بازیکن ثابت شده و ملی‌پوش شد. بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ به عنوان کاپیتان، تیمش را در میدان رهبری می‌کرد. بلافاصله پس از آن، از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ برای میلان بازی کرد. او متعلق به تیم اسطوره‌های میلان است که در سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا را کسب کردند.

● تیم ملی

آنچلوتی در مجموع ۲۶ مرتبه پیراهن تیم بزرگسالان ایتالیا را به تن کرد. پس از انجام ۷ بازی برای تیم ملی زیر ۲۱ سال و تیم ملی المپیک، برای اولین مرتبه در تاریخ ۶ ژانویه ۱۹۸۱ در برابر تیم ملی فوتبال هلند به میدان رفت (۱ : ۱). او در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک و جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۸۸ در آلمان نیز حضور داشت و نامش در فهرست اسامی بازیکنان جام جهانی ۱۹۹۰ در کشورش ایتالیا هم که این تیم به مقام سوم جهان رسید، دیده می‌شد.

● فعالیت به عنوان مربی

پس از دوران موفقیت‌آمیز بازی، آنچلوتی تصمیم گرفت به عنوان مربی کار کند. ایستگاه اول او به عنوان مربی، تیم ملی ایتالیا بود. او در آنجا بین سال‌های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۵ به عنوان دستیار آریگو ساکی کار کرد و توانست با این تیم به فینال جام جهانی ۱۹۹۴ در آمریکا برسد. در آنجا ایتالیا در ضربات پنالتی مغلوب تیم ملی فوتبال برزیل شد.

آنچلوتی در تابستان سال ۱۹۹۵برای اولین بار به عنوان سرمربی با رجینا در سری B قرارداد بست و در اولین سال حضورش موفق شد این تیم را راهی سری A کند. بعد از سپری شدن یک فصل در رجینا، در تابستان سال ۱۹۹۶ به پارما رفت. در اولین فصل حضور در پارما ( ۹۷/۱۹۹۶) به طرزی باورنکردنی این تیم را به مقام نایب قهرمانی سری A رساند. در فوریه سال ۱۹۹۹ جانشین مارچلو لیپی در یوونتوس تورین شد که در این تیم، موفقیتی در آن فصل کسب نکرده بود. آنچلوتی در یوونتوس نتوانست عنوان‌های ملی یا بین‌المللی مورد اتنظار را به دست آورد. وی برای این تیم جام یوفا اینترتوتو را درسال ۱۹۹۹ به ارمغان آورد و دوبار در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱، این تیم را به نایب قهرمانی سری A رساند. وی در تابستان سال ۲۰۰۱ به دلیل عدم کسب نتایج مطلوب، دوباره جایش را به مارچلو لیپی داد.

● آ. ث. میلان

آنچلوتی در ۵ نوامبر سال ۲۰۰۱ به جای فاتح تریک، سکان هدایت تیم پرآوازه آ. ث. میلان را به دست گرفت. در آن برهه از زمان، میلان گرفتار بحرانی شدید بود. او میلان را به نیمه نهایی جام یوفا در فصل ۰۲/۲۰۰۱ رساند و فصل را با کسب مقام چهارم سری A به پایان رساند. پس از آن‌که در شروع کار، به دلیل شیوه بازی دفاعی، به شدت مورد انتقادعلنی رئیس باشگاه، سیلویو برلوسکونی قرار گرفت، اما ارائه بازی‌های چشمگیر و سراسر نظم و انضباط،‌ احترام زیادی برایش به وجود آورد. برای فصل ۰۳/۲۰۰۲ توانست دو بازیکن مهم به نام‌های آندره‌آ پیرلو و روی کاستا را به میلان بیاورد. به علاوه با هدایت وی، فیلیپو اینزاگی و آندره شوچنکو به یک زوج خط حمله قدرتمند تبدیل شدند.

میلان در فصل ۰۳/۲۰۰۲ در فینال لیگ قهرمانان اروپا در مقابل یوونتوس تورین قرار گرفت و توانست این تیم را در ضربات پنالتی ۳ بر ۲ مغلوب کند. چند روز بعد هم قهرمانی جام حذفی ایتالیا را به دست آورد. برای فصل ۰۴/۲۰۰۳، کاکا، ستاره فوتبال برزیل با میلان قرارداد امضاء کرد. آنچلوتی با کاکا، به عنوان بازیکن کلیدی تیمش، میلان را در فصل ۰۴/۲۰۰۳ به سوی قهرمانی سوپر جام اروپا و اسکودتو هدایت کرد.

در فصل بعد از آن (۰۵/۲۰۰۴)، آنچلوتی دوباره میلان را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند. بعد از برتری ۳ بر ۰ در نیمه اول،‌ تیم او در نیمه دوم برتری‌اش را از دست داد و پس از ۹۰ دقیقه و تساوی ۳ بر ۳، در ضربات پنالتی، قهرمانی را به لیورپول انگلیس واگذار کرد. دو سال بعد، در فصل ۰۷/۲۰۰۶، دوباره این دو تیم در فینال به هم رسیدند. این‌بار اما میلان موفق شد با دو گل فیلیپو اینزاگی، قهرمانی اروپا را از آن خود کند. این پیروزی وجهه شایان توجهی برای کارلو آنچلوتی به ارمغان آورد. وی در آغاز ماه جون سال ۲۰۰۷، قراردادش را با میلان تا سال ۲۰۱۰ تمدید کرد.

آنچلوتی با قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۷، به جرگه کسانی پیوست که هم به عنوان بازیکن و هم مربی، این افتخار را کسب کرده‌اند. چهار نفر دیگر عبارتند از میگوئل مونوز، جووانی تراپاتونی، یوهان کرایف و فرانک ریکارد.

با این قهرمانی، به علاوه وی در دایره کوچک مربیانی قرار گرفت که دوبار صاحب این عنوان شده‌اند. درکنار آنچلوتی، ویسنته دل‌بوسکه،‌ اوتمار هیتزفلد و الکس فرگوسن دوبار قهرمان این جام شده‌اند.

● افتخارات به عنوان بازیکن

▪ در تیم ملی

ـ تیم سوم جهان: ۱۹۹۰

▪ در باشگاه

ـ قهرمان جام حذفی: ۱۹۸۰، ۱۹۸۱، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶

ـ قهرمانی سری آ: ۱۹۸۳، ۱۹۸۸، ۱۹۹۲

ـ قهرمانی سوپرجام ایتالیا: ۱۹۸۸

ـ قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا: ۱۹۸۹، ۱۹۹۰

ـ قهرمانی سوپرجام اروپا: ۱۹۸۹، ۱۹۹۰

ـ قهرمانی جام باشگاه‌های جهان: ۱۹۹۰

● افتخارات به عنوان مربی

▪ به عنوان کمک مربی تیم ملی:

ـ نایب قهرمان جهان در جام جهانی ۱۹۹۴ در آمریکا

▪ به عنوان مربی باشگاهی:

ـ نایب قهرمان سری آ: ۱۹۹۷، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶

ـ قهرمان جام حذفی ایتالیا: ۲۰۰۳

ـ قهرمان سری آ: ۲۰۰۴

ـ قهرمان سوپرجام ایتالیا: ۲۰۰۴

ـ نایب قهرمان سوپرجام ایتالیا: ۲۰۰۳

ـ قهرمان جام یوفا اینترتوتو: ۱۹۹۹

ـ نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۰۵

ـ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۰۳، ۲۰۰۷

ـ قهرمان سوپرجام اروپا: ۲۰۰۳، ۲۰۰۷

ـ قهرمان جام باشگاه‌های جهان: ۲۰۰۷

ـ نایب قهرمان جام باشگاه‌های جهان: ۲۰۰۳

▪ عناوین شخصی به عنوان مربی

ـ جایزه باشگاه فوتبال یوفا: مربی سال: ۲۰۰۳، ۲۰۰۷

ـ برترین مربی باشگاهی جهان: ۲۰۰۷

ـ ورد ساکر: مربی سال: ۲۰۰۳

ـ ای. اس. ام: مربی سال اروپا: ۲۰۰۷

ـ مربی سال ایتالیا: ۲۰۰۱، ۲۰۰۴

مریم دری‌منش