درمان , مراقبت های بعدی و انتقال اطلاعات در کمکهای اولیه

هر وضعیتی را که پیدا کردید, بر طبق اصول و با حفظ خونسردی درمان کنید به مصدوم اطمینان و به حرف های او گوش بدهید

● درمان‌ و مراقبت‌های‌ بعدی‌

هر وضعیتی‌ را که‌ پیدا کردید، بر طبق‌ اصول‌ و با حفظ‌ خونسردی‌ درمان‌ کنید. به‌ مصدوم‌ اطمینان‌ و به‌ حرف‌های‌ او گوش‌ بدهید. بیش‌ از حد سؤال‌ نپرسید و اجازه‌ ندهید که‌ مردم‌ در صحنه‌ حادثه‌ تجمع‌ کنند. از جابه‌جایی‌ بی‌مورد مصدوم‌ خودداری‌ کنید. در صورت‌ لزوم‌، اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ یک‌ نفر با خانواده‌ مصدوم‌ تماس‌ خواهد گرفت‌.

▪ اولویت‌های‌ درمان‌

ترتیب‌ اولویت‌ها به‌ شرح‌ زیر است‌:

ـ ارزیابی‌ اولیه‌ را انجام‌ داده، بر اساس‌ یافته‌های‌ خود اقدام‌ کنید. ضمناً مطمئن‌ شوید که‌ راه‌ تنفسی‌ مصدوم‌ باز و پاک‌ است‌.

ـ خونریزی‌ را کنترل‌ کنید.

ـ ارزیابی‌ ثانویه‌ را انجام‌ دهید.

ـ سوختگی‌ها و زخم‌های‌ وسیع‌ را درمان‌ کنید.

ـ آسیب‌های‌ مفاصل‌ و استخوان‌ را بی‌حرکت‌ کنید.

ـ سایر آسیب‌ها و وضعیت‌ها را به‌طور مناسب‌ درمان‌ کنید.

ـ علایم‌ حیاتی‌ (سطح‌ پاسخ‌دهی‌، نبض‌ و تنفس‌) را به‌طور مرتب‌ کنترل‌ و ثبت‌ کنید. به‌ مشکلات‌ مربوط‌ به‌ علایم‌ حیاتی‌ رسیدگی‌ کنید.

▪ فراهم‌ ساختن‌ ترتیب‌ مراقبت‌های‌ بعدی‌

در مورد نیاز مصدوم‌ به‌ کمک‌های‌ پزشکی‌ تصمیم‌گیری‌ کنید. اگر نیاز به‌ کمک‌ دارید، در صورت‌ امکان‌ شخصی‌ را برای‌ فراخوانی‌ کمک‌ بفرستید. در صورتی‌ که‌ وضعیت‌ مصدوم‌ در حال‌ تغییر یا بدتر شدن‌ است‌، تا زمان‌ رسیدن‌ نیروهای‌ کمکی‌، در کنار مصدوم‌ بمانید. بر اساس‌ ارزیابی‌ خود، ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد که‌:

ـ برای‌ درخواست‌ مشاوره‌، با یک‌ پزشک‌ تماس‌ بگیرید.

ـ با یک‌ مرکز آمبولانس‌ تماس‌ بگیرید یا ترتیب‌ انتقال‌ به‌ بیمارستان‌ را فراهم‌ کنید.

ـ مراقبت‌ از مصدوم‌ را به‌ یک‌ پزشک‌، پرستار یا پرسنل‌ آمبولانس‌ واگذار کنید.

ـ تا زمان‌ رسیدن‌ کمک‌های‌ پزشکی‌، مصدوم‌ را به‌ یک‌ خانه‌ یا پناهگاه‌ نزدیک‌ به‌ محل‌ منتقل‌ کنید.

ـ به‌ مصدوم‌ اجازه‌ بدهید به‌ منزل‌ خود برود (در صورت‌ امکان‌ مطمئن‌ شوید که‌ یک‌ نفر وی‌ را همراهی‌ خواهد کرد). از مصدوم‌ سؤال‌ کنید که‌ آیا در منزل‌ شخصی‌ (برای‌ مراقبت‌ از او) هست‌ یا خیر.

ـ به‌ مصدوم‌ توصیه‌ کنید که‌ به‌ پزشک‌ مراجعه‌ کند.

▪ احتیاط‌!

ـ مصدومان‌ مبتلا به‌ اختلال‌ هوشیاری‌، آسیب‌های‌ جدی‌، مشکلات‌ شدید تنفسی‌ یا نشانه‌های‌ شوک، مجاز نیستند که‌ به‌ منزل‌ بروند. تا زمان‌ رسیدن‌ نیروهای‌ کمکی‌، در کنار مصدوم‌ بمانید.

ـ هرگز به‌ مصدومانی‌ که‌ احتمالاً آسیب‌ داخلی‌ یا نیاز به‌ مراقبت‌ بیمارستانی‌ دارند، از راه‌ دهان‌ چیزی‌ ندهید.

ـ به‌ مصدوم‌ اجازه‌ سیگار کشیدن‌ ندهید.

▪ مراقبت‌ از وسایل‌ شخصی‌

اگر مجبور هستید برای‌ تعیین‌ هویت‌ مصدوم‌ یا یافتن‌ سرنخ‌هایی‌ درباره‌ وضعیت‌ وی‌، وسایل‌ شخصی‌ او را بگردید، این‌ کار را در برابر یک‌ شاهد قابل‌ اعتماد انجام‌ بدهید. اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ تمام‌ لباس‌های‌ مصدوم‌ یا وسایل‌ شخصی‌ وی‌، همراه‌ با او به‌ بیمارستان‌ منتقل‌ می‌شوند و یا به‌ پلیس‌ تحویل‌ داده‌ شده‌اند. جستجوی‌ وسایل‌ شخصی‌ در برخی‌ موارد، تنها راه‌ یافتن‌ سرنخ‌هایی‌ درباره‌ هویت‌ یا وضعیت‌ مصدوم‌، جستجوی‌ وسایل‌ شخصی‌ او است‌.

● کاربرد داروها

تجویز داروها در کمک‌های‌ اولیه‌ عمدتاً در حد تسکین‌ دردهای‌ عمومی‌ گنگ‌ و تیز است‌. این‌ عمل‌، معمولاً شامل‌ کمک‌ به‌ مصدوم‌ برای‌ خوردن‌ یک‌ قرص‌ استامینوفن‌ (طبق‌ دستور بخش‌ مربوط‌ به‌ مصرف‌ دارو در این‌ کتاب‌) است‌. تعداد زیادی‌ از داروها را می‌توان‌ بدون‌ نسخه‌ پزشک‌ خریداری‌ کرد و ممکن‌ است‌ شما بسیاری‌ از این‌ داروها را بشناسید و مصرف‌ کرده‌ باشید. با این‌ حال‌، در درمان‌ مصدومان‌، حق‌ ندارید با خرید یا امانت‌ گرفتن‌ دارو، اقدام‌ به‌ تجویز دارو کنید حتی‌ اگر مصدوم‌ داروهای‌ خود را فراموش‌ کرده‌ باشد و یا شما همان‌ داروهایی‌ را که‌ احتمالاً مصدوم‌ مصرف‌ می‌کرده‌، در اختیار داشته‌ باشید. در صورتی‌ که‌ در هنگام‌ ارایه‌ کمک‌های‌ اولیه‌، اقدام‌ به‌ تجویز یا توصیه‌ به‌ مصرف‌ داروهایی‌ غیر از آنچه‌ در این‌ راهنما قید شده‌، بکنید، امکان‌ دارد که‌ مصدوم‌ با خطر مواجه‌ شود و عواقب‌ قانونی‌ یا اجتماعی‌ گریبانگیر شما شود. هر زمان‌ که‌ مصدوم‌ دارویی‌ مصرف‌ می‌کند، مطمئن‌ شدن‌ از موارد زیر ضرورت‌ دارد:

▪ دارو برای‌ این‌ وضعیت‌ مناسب‌ باشد.

▪تاریخ‌ مصرف‌ دارو نگذاشته‌ باشد.

▪ طبق‌ دستور مصرف‌ شود.

▪ تمام‌ جوانب‌ احتیاطی‌ به‌ طور دقیق‌ رعایت‌ شود.

▪ دارو بیش‌ از مقدار توصیه‌ شده‌، مصرف‌ نشود.

▪ نام‌، مقدار، زمان‌ و نحوه‌ تجویز دارو ثبت‌ شود.

ـ هشدار!

اگر داروی‌ موردنیاز در دسترس‌ نیست‌، کمک‌ پزشکی‌ درخواست‌ کنید. تنها مورد استثنا، وجود دستورالعمل‌های‌ واضحی‌ است‌ که‌ توسط‌ یک‌ کارفرما یا سازمان‌ داوطلبانه‌ تعیین‌ شده‌ باشد. این‌ دستورالعمل‌ها به‌ اعضا یا کارکنان‌ کارآزموده‌ اجازه‌ می‌دهد که‌ در شرایط‌ خاص‌، اقدام‌ به‌ تجویز دارو کنند (مثلاً دادن‌ پادزهر در مسمومیت‌ با سموم‌ صنعتی‌).

● انتقال‌ اطلاعات‌

پس‌ از فراخوانی‌ کمک‌های‌ پزشکی‌، سعی‌ کنید مطالبی‌ در مورد حادثه‌ و مصدوم‌ یادداشت‌ کنید تا بتوانید این‌ اطلاعات‌ را به‌ پرسنل‌ پزشکی‌ منتقل‌ کنید. نمودارهای‌ صفحه‌ بعد مثال‌هایی‌ از مشاهدات‌ خاص‌ (مثل‌ سطح‌ پاسخ‌دهی‌، نبض‌ و تنفس‌) را نشان‌ می‌دهند. شما باید در کنار مشاهدات‌ خود، یک‌ گزارش‌ نوشتاری‌ مختصر هم‌ تهیه‌ کنید. یک‌ گزارش‌ نوشتاری‌ که‌ به‌ زمانبندی‌ حوادث‌ می‌پردازد، ارزش‌ ویژه‌ای‌ برای‌ پرسنل‌ پزشکی‌ دارد. به‌ عنوان‌ مثال‌، طول‌ دوره‌ بی‌هوشی‌، مدت‌ تشنج‌، زمان‌ بروز هرگونه‌ تغییر در وضعیت‌ مصدوم‌ و زمان‌ هرگونه‌ مداخله‌ یا درمان‌ را یادداشت‌ کنید. گزارش‌ خود یا نسخه‌ کپی‌ آن‌ را به‌ کارکنان‌ گروه‌ پزشکی‌ یا گروه‌ خدمات‌ اورژانس‌ ارایه‌ کنید.

▪ نوشتن‌ گزارش‌

ـ گزارش‌ شما باید شامل‌ موارد زیر باشد:

ـ نام‌ و نشانی‌ مصدوم‌

ـ شرحی‌ از حادثه‌ یا بیماری‌

ـ توصیف‌ تمام‌ آسیب‌ها به‌طور مختصر

ـ هرگونه‌ رفتار غیرعادی‌

ـ تمام‌ درمان‌های‌ انجام‌ شده‌ و زمان‌

▪ استفاده‌ از نمودارهای‌ ثبت‌ مشاهدات‌

هر زمان‌ که‌ به‌ مصدومی‌ رسیدید، باید علایم‌ حیاتی‌ (سطح‌ پاسخ‌دهی‌، نبض‌ و تنفس‌) را کنترل‌ و ثبت‌ کنید. این‌ اطلاعات‌ برای‌ پرسنل‌ پزشکی‌ بسیار اهمیت‌ دارند. جزییات‌ را به‌ فواصل‌ زمانی‌ منظم‌ در نمودارهای‌ ثبت‌ مشاهدات‌ یادداشت‌ کنید. شکل‌ زیر دو نمودار تکمیل‌ شده‌ را نشان‌ می‌دهد؛ این‌ نمودارها به‌ صورت‌ پر نشده‌ و برای‌ استفاده‌ ارایه‌کنندگان‌ کمک‌های‌ اولیه‌، آورده‌ شده‌اند. در نمودارهای‌ سطح‌ پاسخ‌دهی‌، در هر زمان‌ مشاهده‌، در مقابل‌ نمره‌ مناسب‌ یک‌ نقطه‌ قرار دهید. به‌ عنوان‌ مثال‌، اگر مصدوم‌ در اولین‌ بررسی‌ پاسخی‌ به‌ کلام‌ نمی‌دهد، در ستون‌ اول‌ در مقابل‌ نمره‌ ۱، یک‌ نقطه‌ قرار دهید. در نمودار ثبت‌ نبض‌ و تنفس‌، در هر زمان‌ مشاهده‌ در برابر سرعت‌ مربوط‌ یک‌ علامت‌ تأیید (تیک) قرار دهید؛ کیفیت‌ نبض‌ و تنفس‌ را نیز (همان‌طور که‌ در شکل‌ می‌بینید) ثبت‌ کنید.