سارقان کوچولو

وقتی یک کودک یا نوجوان دست به دزدی می زند طبیعتا والدین او نگران می شوند. آنها به دنبال یافتن دلیل این کار فرزند خود هستند و می خواهند بدانند آیا صرفا یک «اشتباه کودکانه» بوده یا …

وقتی یک کودک یا نوجوان دست به دزدی می زند طبیعتا والدین او نگران می شوند. آنها به دنبال یافتن دلیل این کار فرزند خود هستند و می خواهند بدانند آیا صرفا یک «اشتباه کودکانه» بوده یا خیر. برای یک کودک کم سن و سال برداشتن چیزی که مورد توجه او قرارمی گیرد طبیعی است. تنها زمانی باید نگران شد که کودکان سه سال به بالا دست به این کار بزنند، زیرا آنها باید بدانند برداشتن اموال دیگران کار اشتباهی است. والدین باید به کودکان خود بیاموزند که به حقوق دیگران احترام بگذارند. آنها در ضمن الگوی فرزندان خود هستند. اگر شما خودکاری را از اداره به منزل بیاورید یا در مورد اشتباه فروشنده لاف بزنید کودک نمی تواند معنای حرفهایتان را درک کند. هرچند کودکان یاد گرفته اند که دزدی کار اشتباهی است ولی به علل مختلف دست به این کار می زنند.

گاهی تبعیض قائل شدن میان فرزندان باعث این کار می شود، گاهی کودکان می خواهند شجاعت خودرا به رخ دوستانشان بکشند، گاهی می خواهند به دوستان خود هدیه بدهند و گاهی نیز برای اینکه مورد توجه قراربگیرند این کار را انجام می دهند.

همچنین ممکن است کودکان برای نشان دادن استقلال خود دزدی کنند. آنها نمی خواهند به هیچکس وابسته باشند و به همین دلیل چیزهای مورد نیاز خود را می دزدند!

وقتی کودکان برای جلب توجه دزدی می کنند در واقع می خواهند نارضایتی خود را به والدین نشان دهند و از آنها انتقام بگیرند. از نظر کودکان شیء سرقتی می تواند جایگزین عشق و محبت والدین شود. دراین گونه موارد والدین باید اهمیت بیشتری برای فرزند خود قائل شوند.

اگر والدین اقدامات لازم را انجام دهند به تدریج کودکان این عادت را ترک می کنند. آنها باید توصیه های زیر را به کار ببندند:

۱) به کودک خود بگویند که دزدی کار اشتباهی است.

۲) به فرزند خود کمک کنند شیء سرقتی را به صاحبش برگرداند یا پول آنها را بپردازد.

۳) مراقب باشند که کودکان به هیچ عنوان از آن شیء استفاده نکنند.

۴) از موعظه کردن بپرهیزند و فرزند خود را «دزد» خطاب نکنند.

۵) به کودک خود خاطرنشان کنند که برطبق اصول حاکم بر خانواده و جامعه دزدی به هیچ وجه قابل قبول نیست.

وقتی کودک شیء سرقتی را پس داد و یا پول آن را پرداخت کرد دیگر نباید اشاره ای به این موضوع شود. او باید بتواند از صفر شروع کند.

اگر دزدی ادامه یافت یا مشکلات رفتاری دیگری پیش آمد مسئله را جدی بگیرید، زیرا این کار می تواند نشانه مشکلات جدی در کودک یا محیط خانواده باشد.

بچه هایی که به طور مکرر دست به دزدی می زنند ممکن است در اعتمادکردن به دیگران و برقراری رابطه دوستانه، مشکلاتی داشته باشند.

آنها به جای اینکه خود را مقصر بدانند دیگران را سرزنش می کنند؛ «چون بزرگترها چیزی را که احتیاج دارم به من نمی دهند خودم آن را برمی دارم!»

مشورت با کارشناسان می تواند بسیار مفید باشد. برای مداوای کودکانی که به طور مکرر دست به دزدی می زنند کارشناسان باید عوامل پنهانی را کشف کرده و برای حل آن برنامه ریزی کنند.

مسئله مهم این است که کودکان طریقه درست برقراری ارتباط با دیگران را بیاموزند و والدین نیز آنها را دراین راه یاری کنند.

آذر شایان