کمی درباره دریاچه ولشت

دوباره چشم به جاده دوختیم تا آخر هفته مان را بدون استرس سپری کنیم آغاز سفر و جاده گردی خود به تنهایی از اضطراب ها می کاهد و دیدن مکانی تازه به روح مان این یادآوری را می کند که کاری از پیش برده ایم و به روزمرگی دچار نشده ایم

دوباره چشم به جاده دوختیم تا آخر هفته‌مان را بدون استرس سپری کنیم.آغاز سفر و جاده‌گردی خود به تنهایی از اضطراب‌ها می‌کاهد و دیدن مکانی تازه به روح‌مان این یادآوری را می‌کند که کاری از پیش برده‌ایم و به روزمرگی دچار نشده‌ایم.

این بار سفرمان به سمت دریاچه‌ای است که مسیرش دل و جانمان را می‌برد به سمت سکوتی شیرین. این دریاچه بسیار زیباست و البته برای رسیدن به آن راهی کم و بیش پیچ در پیچ با شیبی تند و در بعضی جاها خاکی را پیش رو داریم.

مسیر این هفته‌ ما دریاچه ولشت است؛ دریاچه‌ای که اگر چهار ساعت زمان بگذارید (البته از تهران)‌ به آن می‌رسید.

دیدید؛ خیلی هم دور نیست فقط مثل همیشه کمی همت می‌خواهد که اهالی سفر بسیار آن را در خود سراغ دارند!

این بار از مسیر جاده چالوس راهی می‌شویم؛ جاده‌ای که حتی هفته به هفته‌اش هم تغییر را حس می‌کنید.

از مسیرهای پورکان، وینه، ارنگه، خوزنکلا، کوشک‌بالا، آسارا، پل‌خواب، سیرا، ری زمین، گچسر، دیزین، کیاسر، شهرستانک و... ردشدیم و بعد از عبور از مرزن‌آباد و مسافتی دو کیلومتری به سمت چالوس، در سمت چپ تابلوی دریاچه را مشاهده کردیم.

اول مسیر احساس می‌کنید که هنوز صدای ماشین‌های جاده در گوشتان می‌پیچد، اما انگار وارد دنیای دیگری می‌شوید؛ دنیایی سرشار از سکوت و پر از درختان با جاده‌ای پیچ در پیچ. تابلوها شما را به تنها هتلی که در آنجا واقع است، هدایت می‌کند.

از آنجا که رد می‌شویم، تابلوی دهکده ییلاقی سنار هم به چشم می‌خورد. از آن دوراهی به سمت دریاچه سرازیر می‌شویم و بعد از طی مسافتی که کلا از کنار جاده تا خود دریاچه ۲۳ کیلومتر است، زیبایی دریاچه و بکر بودنش، شما را به شادمانی کودکانه‌ای می‌برد؛ به لبخندهایی که نمی‌دانید چرا بر لبانتان نقش بسته است و به فکر و خیال‌هایی زیبا که همه با دیدن این منظره برایتان مهیا شده است. از کنار چندین تخت می‌گذریم. جا برای خوردن غذایی و لمیدن و دیدن منظره دریاچه هم فراهم است وگرنه می‌توانید باز هم جلوتر بروید و قایقی سوار شوید.

اینجا تا چشم کار می‌کند، آب است و درختانی که دور تا دور دریاچه آرمیده‌اند. اینجا تکه‌ای از بهشت است. گروهی از مردمان چادر زده‌اند و گاهی تنی به آب می‌زنند.

همه در حال لذت بردن از طبیعت هستند. بعد از ماندنی یکساعته دوباره به سمت چالوس راهی می‌شویم. مسیر‌برگشت انگار چشم‌اندازش تغییر کرده باشد؛ خانه‌ای تمام چوبی در وسط جاده است که تماشایش ما را سر شوق می‌آورد.

اینجا هنوز چیزهایی دست نخورده و بکر دارد. پس زودتر دست به کار شوید، شاید در سال‌های نه‌چندان دور از این کلبه و این چشم‌انداز هم خبری نباشد.

اگر حوصله داشتید می‌توانید به سمت چالوس و دریا هم بروید و از دریا و یک شب ماندن در کنار ساحل لذت ببرید

وگرنه می‌توانید آخر شب را در خانه خودتان سپری کنید. دریاچه ولشت بسیار زیباست که بهتر است دیدن آن را از دست ندهید.

● کمی درباره دریاچه ولشت

از دو مسیر می‌توانید دریاچه را ببینید. مسیر اول ۲ کیلومتر پس از مرزن‌آباد به سمت چالوس به راهی برمی‌خورید که به دریاچه منتهی می‌شود. این جاده خاکی قبل از پمپ‌بنزین مرزن‌آباد است.

مسیر دوم نیز برای کسانی است که خود ساکن کلاردشت هستند، از مسیر حسن‌کیف ـ مرزن‌آباد باید استفاده کنند. بعد از پشت سر گذاشتن روستای لاهوم و بعد از آن روستای کلنو که با دریاچه پنج کیلومتر فاصله دارد، به دریاچه می‌رسید.

این دریاچه با ۹۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا و ۱۹‌هزار‌مترمربع مساحت و عمق ‌ بیش از ۴۰ متر، بزرگ‌ترین دریاچه کوهستانی شمال‌شرق کشور عزیزمان ایران است.‌ این دریاچه از جمله دریاچه‌هایی است که در نزدیکی منطقه کوهستانی تخت سلیمان علم‌کوه قرار دارد و به دلیل قرار گرفتن در یک گودال بزرگ، از دید و نظر پنهان است.

دریاچه ولشت به دلیل چشم‌انداز بسیار زیبا و بکر بودنش از جمله دیدنی‌های طبیعی کشور نیز محسوب می‌شود. آب و هوایش سرد و کوهستانی است و به نوعی ییلاق چالوس‌نشینان نیز محسوب می‌شود.

کلبه‌های روستایی وسط جاده که بعضی وقت‌ها در هم فرو می‌روند، منظره‌ای است که فراموشتان نمی‌شود.

بهاره سدیری