كمیته انضباطی در صدر كمیته های برتر قرار گرفت

سال ۱۳۸۵ به طور كل سال خوبی برای فوتبال ایران بود چون پس از مدت ها بلاتكلیفی یك جورهایی تیر خلاصش را زدیم و خیال همه را راحت كردیم

سال ۱۳۸۵ نیز با تمام فراز و نشیب هایش رو به پایان است. در این آخرین شماره ابرار ورزشی قبل از تحویل سال نو، بی مناسبت ندیدیم بهترین های فوتبال ایران در سالی كه گذشت را از منظر طنز با یكدیگر مرور كنیم. به همین خاطر از ۲۳۰۶ طنزنویس برجسته ایرانی و خارجی

مدد جستیم تا در انتخابمان جانب عدالت را رعایت كرده باشیم. پس این شما و این هم مطلب بهترین های فوتبال ایران در سال ۱۳۸۵:

۱) بهترین تیم باشگاهی:

پرورش جوجه قدقد! در این اوضاع نابسامان مالی باشگاه ها كه غول های آن هر مسابقه یك آرم تجاری را تبلیغ می كنند و ایضاً به دلیل بی پولی و قرض های قبلی، بازیكنان برای مدیران عامل و مربیان خود جفتك چهاركش می اندازند، تیم خصوصی پرورش جوجه قدقد به لحاظ بی نیاز بودن از كمك های دولتی، وفای به عهد و پیمان در قبال مسایل مالی، امتناع از نوشتن مبالغ دروغین در اظهارنامه های مالیاتی و خرید دعای خیر خانواده بازیكنان و مربیان، بهترین تیم باشگاهی فوتبال ایران به حساب می آید ضمن اینكه با افزایش بی قاعده قیمت مرغ و تخم مرغ، سهام باشگاه نیز در بازار بورس رو به تزاید قیمت گذاشته و هیچ بعید نیست به زودی ۵۱ درصد سهام باشگاه منچستریونایتد را هم بخرند در آن صورت نام تیم معروف انگلیسی به «منچسقدقدجوجایتد» تغییر

خواهد یافت.

۲) بهترین بازیكن:

«رافائل» بازیكن نیجریه ای پرسپولیس! رافائل بسیار زیركانه و در كمال خونسردی، بدون اینكه صدایی از كسی درآید پرسپولیسی ها را سیاه كرد و با كمترین دقایق بازی، هم پولش را گرفت و هم از باشگاه شكایت كرد به طوری كه بعد از صدور حكم فیفا، حالا هر وقت اراده كند می تواند تن مدیران پرسپولیس را بلرزاند و با پیش كشیدن تهدید شكایت به فیفا، صدای خواهش كردن و مهلت خواستن سرخپوشان را از هزاران كیلومتر فاصله و پشت گوشی تلفن بشنود و كلی حال كند. طبق محاسبات انجام شده، با توجه به دقایقی كه رافائل برای پرسپولیس به میدان رفته و ایضاً پولی كه به جیب زده، حتی از دیوید بكهام هم قیمتی تر برآورد شده است.

۳) بهترین هیأت مدیره:

هیأت مدیره باشگاه استقلال تهران! حركات اعضای هیأت مدیره استقلال آن قدر هماهنگ است كه اخیراً فدراسیون جهانی «حركات موزون» عنوان دكترای افتخاری خود را دودستی به این باشگاه تقدیم كرد .

بی اطلاعی جمعی از علل عدم ارسال به موقع لیست اسامی بازیكنان تیم به مقر كنفدراسیون، برخورد منفعلانه با طلبكارها، مصاحبه های شجاعانه به هنگام پیروز شدن استقلال، استعفای دسته جمعی پس از گذشتن آب از سر و حذف از لیگ قهرمانان آسیا، بازگشت همگی به هیأت مدیره پس از خواهش و تمنای سازمان تربیت بدنی و مسایلی از این قبیل، عنوان هیأت مدیره هارمونیكی را به استقلال تهران اختصاص داده است.

۴) بهترین داور:

دوربین های تلویزیونی برنامه ۹۰ ! در ثبت صحنه های مشكوك، دوربین های تلویزیونی برنامه ۹۰ بسیار دقیق عمل كرده و جایگیری های مناسبی در زمین داشتند به طوری كه همزمان از ۴ زاویه تصاویر را زیر نظر گرفته و حتی قابلیت تجزیه و تحلیل مسابقات به صورت اسلوموشن را داشتند، تنها مشكل آنها نداشتن كارت های زرد و قرمز و ایضاً سوت می باشد كه البته كمیته انضباطی زحمت این بخش را با بررسی صحنه ها می كشد.

۵) بهترین كمیته:

بی شك كمیته انضباطی را باید در این زمینه یكه تاز كمیته های سال ۱۳۸۵ دانست. درآمدزایی كمیته انضباطی برای فدراسیون فوتبال از بابت تراشیدن جرایم مختلف به حدی بوده كه فدراسیون اخیراً اعلام كرده بدون نیاز به بودجه سازمان تربیت بدنی، حتی می تواند وام های طویل المدت به سایر فدراسیون ها بدهد.

تأخیر در ورود به زمین مسابقه، كتك كاری بازیكنان و مربیان با یكدیگر، غیبت كردن و تهمت زدن، مصاحبه كردن در رسانه ها! بی تربیتی و عدم رعایت نزاكت، بلند بودن ناخن دست ها، عطسه كردن بدون هماهنگی قبلی، كثیف بودن توپ در هنگام پرتاب اوت و مسایلی از این قبیل همگی مواردی هستند كه به سهم خود خزانه فدراسیون را پر از پول می كنند. همچنین اگر شما امروز بخواهید از كسی یا چیزی شكایت كنید باید فی المجلس یك صد هزار تومان به حساب فدراسیون واریز كنید تا به حرفتان گوش كنند. با این تفاسیر هیچ بعید نیست فدراسیون فوتبال شانس خود را در بازار بورس امتحان كند.

۶) بهترین مربی:

مصطفی دنیزلی! مرد همیشه خندان فوتبال ایران كه یك خدا بیامرزی درست و حسابی برای

برانكو ایوانكوویچ، میروسلاو بلاژویچ و به طور كل تمام مربیان خارجی شاغل در فوتبال ایران خرید. در اینكه او مهره مار دارد، شكی نیست چون با تیم های پاس و پرسپولیس هیچ عنوانی در مسابقات داخلی به دست نیاورده اما همین جوری الكی الكی ۲ میلیارد تومان به جیب زده و به روی خودش نمی آورد.

دنیزلی مظهر حرفه ای گری بوده و حضور او در فوتبال ایران درس های زیادی برای مربیان وطنی داشته است، از جمله اینكه هر وقت در پاسخ به سؤالی كم می آورد، می خندد یا اینكه وسط مصاحبه مطبوعاتی یادش می افتد آدامسش را روی نیمكت ذخیره ها جا گذاشته و برای بازیافت آن محل كنفر انس را ترك می گوید. زیرآب دستیار و بازیكن را باهم می زند و راه به راه برای مدیر عامل هزینه تراشی می كند تا ارج و قرب مربیان داخلی بیش از پیش عیان شود.

۷) بهترین لژیونر:

فریدون زندی! با آنكه بعد از مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ پشت گوشش را چند بار دید اما حضور در تیم ملی را ندید، هیچ گاه حرف از لیست سیاه و دستمال سفید و پوست موز و هسته خیار! نزد تا نشان دهد چقدر قلب بزرگی دارد ضمناً فوتبال ایران را در قبرس نیز صاحب نماینده كرد تا آوازه نبوغ ایرانی ها در اقصی نقاط جهان طنین انداز شود. زندی تیم ملی فوتبال آلمان را به خاطر تیم ملی ایران نادیده گرفت و امروز كه از اینجا رانده و از آنجا مانده شده، با قاطرهای قبرسی در كنار سواحل دریای مدیترانه اوقات فراغت می گذراند اما هیچ گاه مصاحبه های حاشیه ساز و تند و تیز نمی كند.

البته برای انتخاب بهترین لژیونر فوتبال ایران «مهدی پاشازاده» نیز یكی از نامزدهای اصلی بود اما با اختلاف میلیمتری این عنوان را به فری واگذار كرد. در این بخش عنوان دیپلم افتخار تعلق می گیرد به «آرش برهانی» كه فوتبال امارات را تحت تأثیر عملكرد خود قرار داد و تمایل مدیران و مربیان تیم های باشگاهی آن كشور به جذب بازیكن ایرانی را افزون تر از گذشته كرد.

۸) بهترین دروازه بان:

ابراهیم میرزاپور! كمترین گل خورده در لیگ ۸۵ را به خود اختصاص داده و ایضاً هیچ كارت زرد و قرمزی نگرفته است. به تعبیری «ساشا ایلیچ» هر چه تلاش كرد تا ركورد گل نخوردن خود را بازی به بازی ارتقا بخشد، فكر اینجای كار را نكرده بود و از ابراهیم رودست خورد. حسین آشنا هم به تقلید از میرزاپور، با مصدومیتی خفن مواجه شد تا آمار گل های خورده اش به حداقل ممكن برسد.

۹) بهترین تیم ملی:

تیم ملی خردسالان! این تیم هیچ خرجی بابت سفرهای برون مرزی روی دست كمیته ملی المپیك یا فدراسیون فوتبال نگذاشت و ایضاً اعصاب هواداران فوتبال را بابت نتایج احتمالی خرد نكرد. مربیان این تیم همه یك شغله بوده و لیست سیاه هم ندارند.

۱۰) بهترین رییس فدراسیون:

امسال به فضل و قوه الهی، فدراسیون فوتبال ایران رییس كه نداشت هیچ، از دبیر كل ثابت هم خبری نبود و تصمیمات كلان فوتبال به شیوه خرد جمعی گرفته شد. مجمع انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال نیز احتمالاً كنسل شده و فوتبال ایران به شكل كنونی ادامه مسیر می دهد.

حالا كه استقلال مدیر عامل ندارد، مدیر عامل پرسپولیس منتظر گرفتن حكم اخراجش است، استقلال از لیگ قهرمانان آسیا مثل آب خوردن حذف می شود، پرونده های شكایتی از فوتبال ایران در مقر فیفا بیشتر و بیشتر شده، فوتبالمان با خطر تعلیق از فعالیت های بین المللی مواجه گشته، به این نتیجه می رسیم كه فوتبال را دست اهلش داده ایم و نباید دستی به تركیب بدتركیب این فوتبال بزنیم.

سال ۱۳۸۵ به طور كل سال خوبی برای فوتبال ایران بود چون پس از مدت ها بلاتكلیفی یك جورهایی تیر خلاصش را زدیم و خیال همه را راحت كردیم.

غول دیروز فوتبال آسیا به گربه ملوس امروز فوتبال آسیا تبدیل شده و هر كسی به آن نظری می افكند، دلش كباب می شود. با این حساب مطمئناً می توان یك نمره زیبا به متولیان فوتبال كشور داد.