دلتنگی

وقتی شب ها و روزها از هم سبقت می گیرند تا نکند یکی از دیگری طولانی تر شود اما روزگار برای تو چون گردونه ثابتی باشد که گاه چرخش هایش نیز تکراری است...
وقتی احساس کنی صفحه زندگیت عکسی …

وقتی شب ها و روزها از هم سبقت می گیرند تا نکند یکی از دیگری طولانی تر شود اما روزگار برای تو چون گردونه ثابتی باشد که گاه چرخش هایش نیز تکراری است...

وقتی احساس کنی صفحه زندگیت عکسی دیگر از زاویه عمرت را در خود جای داده درحالی که تو هنوز فرسنگ ها تا پله های ترقی زندگیت فاصله داری...

وقتی چهار راه ذهنت از هر سو به یک بن بست ختم شود و تو پرسان پرسان و دوان دوان دنبال شکافی برای رهایی از حصار افکار ذهنت بگردی...

وقتی قدم به قدم و نفس به نفس خود را با انتهای دنیا همراه ببینی و جایگاه امید را در دست شیطان ناامیدی اسیر و دربند ببینی...

وقتی رویاهای ناتمام ذهنت جای خود را به حقیقت ها و واقعیت ها دادند و آنگاه تو خود را در میان دریایی از بی خیالی های گذشته ات غوطه ور ببینی...

وقتی موسیقی درونت به نوای غم انگیز سکوت مبدل شد...

وقتی خود را اسیری میان افکار و عقاید و گفته های دیگران یافتی...

وقتی احساس کردی که صدای جازهای غربی تو را قدم به قدم از رنگ های خداییت دور می کند...

وقتی سال های گذشته عمرت را پوچ و بیهوده انگاری و خود را حقیری در میان بی نهایت مخلوقات بیابی...

وقتی برگه های تقویم میانه «رجب» را گذرانده باشد و تو بیش از پیش نیاز به اشک ریختن برای بهترین همراز را در نوای قلبت حس کنی.

آنگاه است که از همیشه بیشتر نیاز به معبودیت را در خود شعله ور می بینی. دوست داری فرسخ ها از تاریکی دور شوی و قدم به قدم به خدایت نزدیک شوی. می خواهی خدا را با امید و اخلاص فریاد بزنی و برای محبتش اشک بریزی. و با توکل و توسل روحت را از حصار مادیات بیرون بکشی و اینگونه منزل به منزل به خدایت نزدیک شوی. فرصت را غنیمت می دانی به سراغ هر آنچه که نشان از رنگ عبادت خالصانه داشته می روی و در سجاده جوانیت، خدا را به واپسین روزهای ماه خودش، رجب قسم می دهی تا به روی دریچه قلبت ورای مادیت دنیا را بگشاید و بچشی لذت غرق شدن در محبت خدایی را. باز او را به مولود بزرگ این ماه که اعمالش میزان اعمال توست قسم می دهی و با هر دانه از تسبیح عشق که در دست می چرخانی، اشکی برایش از روح خسته ات قربانی می کنی تا به بندگی اش نزدیک شوی.

چه زیباست خدایی شدن وقتی با تمام وجود درمی یابی که برای جز خدا بودن تاریکی مطلق است. و تو می توانی با تمام اراده جوانیت و گام های استوار و افکار و عقاید محکمت هدف الهی را در پیش بگیری. ذره ذره وجودت سرشار از ایمان به حق و عدالت و درستی شود و مصمم تر از همیشه برای به پا داشتن ارزش هایت گام برداری.

ارزش هایی که نسل اندر نسل آن را زنده نگه داشته اند و هم اکنون پرچم برافراشته ای که نشان این ارزش ها را تو بر دوش بگیری و طنین صدایت را نسل به نسل به گوش آیندگان برسانی.

نجمه السادات مولایی