عزت هنر، فخر سینما

با فیلم “گاو” به سینما ورود کرد و تا به امروز که نزدیک به نیم دهه به هنرنمایی مشغول بوده است، قدرت اجرایی اش در این اثر شاخص همچنان در زاویه دید قرار دارد اما او در “گاو” محصور نیست …

با فیلم “گاو” به سینما ورود کرد و تا به امروز که نزدیک به نیم دهه به هنرنمایی مشغول بوده است، قدرت اجرایی اش در این اثر شاخص همچنان در زاویه دید قرار دارد اما او در “گاو” محصور نیست و نقش آفرینی‌های برجسته اش در آثاری چون “اجاره نشین‌ها”، “هامون”، “روز فرشته”، “روسری آبی” و “حکم” نشان می‌دهد که همچنان دود از کنده بلند می‌شود. از این وجه در خیل عظیم نقش آفرینی‌های ماندگار تاریخ سینمای ایران، می‌توان نمونه‌های اجرایی عزت الله انتظامی‌را به عنوان یک نماد روشن و با هویت از سبک بازیگری ایرانی در نظر گرفت و هنرنمایی او در آثاری که برشمردیم را به عنوان بازی‌های برتر سه دهه اخیر در نظر آورد.

به ویژه هنرنمایی‌اش در”اجاره نشین‌ها” که می‌توان آن را به عنوان یکی از ده بازی برتر دهه ۶۰ در نظر گرفت. این نقش جدای از قدرت ساختاری اثر، به عنوان یک شاخص فنی بارزهمواره درتحلیل سینمایی‌نویسان مورد توجه بوده است و از دو وجه تطابق شخصیت هنری با قالب روایی و نیز تطبیق رفتار فردی با شناسه طبقاتی نقش، دارای نقاط اوجی در فرآیند اجرای حسی کاراکتراست و به ویژه روشی که انتظامی درایجاد ارتباط با زنده یاد حمیده خیرآبادی به عنوان مادر عباس به کار گرفت، با توجه به این نکته که از لحاظ سنی، فاصله کمی با نادره بازیگری سینمای ایران داشت از هنر بی بدیل آقای بازیگر درخلق نقش‌های سینمایی حکایت دارد. در متن پیش‌رو نگاهی تیتروار به کارنامه این بازیگر می‌اندازیم:

- حاجی واشنگتن (علی حاتمی، ۱۳۶۰): مونولوگ خاطره انگیز

- کمال الملک (علی حاتمی، ۱۳۶۲) : همراه با یاران قدیمی

- اجاره نشین‌ها (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۵): استثنایی

- شیر سنگی (مسعود جعفری جوزانی، ۱۳۶۵): به یاد ماندنی

- گراند سینما (حسن هدایت، ۱۳۶۷): صیاد سیمرغ

- کشتی آنجلیکا (محمدرضا بزرگ نیا، ۱۳۶۷): نشان روزهای قدرت

- هامون (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۸): خوب

- بانو (داریوش مهرجویی، ۱۳۷۰): می شد تحملش کرد

- خانه خلوت (مهدی صباغزاده، ۱۳۷۰) : درخشان

- ناصرالدین شاه اکتور سینما (محسن مخملباف، ۱۳۷۰) : توانا در ایفای هر نقشی

- روز فرشته (بهروز افخمی، ۱۳۷۲): من یک کمدینم

- جنگ نفت کش‌ها (محمدرضا بزرگ نیا، ۱۳۷۲): ناخدای پیر

- روسری آبی (رخشان بنی اعتماد، ۱۳۷۳): عشق پیرانه سری

- روز واقعه (شهرام اسدی، ۱۳۷۳): یک عرب اصیل

- خانه‌ای روی آب (بهمن فرمان آرا، ۱۳۸۰): گریه‌هایش

- دیوانه‌ای از قفس پرید (احمدرضا معتمدی، ۱۳۸۱): رعایت زبان بدن در ایفای نقش

- جایی برای زندگی (محمدرضا بزرگ نیا، ۱۳۸۲): کم اهمیت

- حکم (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۳): به جا و با هویت

- ستاره‌ها: ستاره می شود (فریدون جیرانی، ۱۳۸۴): بازی عمیق حسی

- مینای شهر خاموش (امیرشهاب رضویان، ۱۳۸۵): در پی عشق گمشده

- آتش سبز (محمدرضا اصلانی، ۱۳۸۶): بازی خوب در یک فیلم فاخر

- چهل سالگی (علیرضا رئیسیان، ۱۳۸۸): قاضی عادل

- راه آبی ابریشم (محمدرضا بزرگ نیا، ۱۳۸۸): برده فروش زیرک

- مستند “... و آسمان آبی” (۱۳۸۸): این فیلم زندگی من است.

نویسنده : آرین مهرپور