امام حسین ع در كنار قبر پیامبر ص

الـسلا م علیك یا رسول اللّه انا الحسین بن فاطمهٔ , فرخك وابن فرختك وسبطك الذی خ لفتنی فـی امـتـك , فـاشـهـد یا نبی اللّه انهم خذلونی ولم یحفظونی وهذه شكوای حتی القاك , صلی اللّه علیك ۱

((الـسلا م علیك یا رسول اللّه ! انا الحسین بن فاطمهٔ , فرخك وابن فرختك وسبطك الذی خ لفتنی فـی امـتـك , فـاشـهـد یا نبی اللّه ! انهم خذلونی ولم یحفظونی وهذه شكوای حتی القاك , صلی اللّه علیك ))[۱] . به دنبال مرگ معاویه در رجب سنه شصت واحضار شبانه امام حسین (ع) به دارالاماره برای بیعت بـا یزید ونپذیرفتن آن بزرگوار, حضرت برای وداع با پیامبر(ص )به كنار روضه شریفه , مشرف شد وجملات فوق را عرض كرد كه : ((سـلام بـر تـو ای رسـول گرامی ! من فرزندت حسین پسر فاطمه هستم كه خیلی به من علاقه داشـتی , ای رسول خدا! شاهد باش كه این امت رعایت مارا نكردند, این گلایه من است تا وقتی كه شمارا ملاقات كنم )). عبارت ((شیخ صدوق )) در امالی این است : ((فلما وصل الی القبر سطع له نور من القبر فعاد الی موضعه ))[۲] .

شد اندر روضه سلطان لولاك

ز درد هجر, رخ می سود بر خاك .

یكی نوری در آن دم گشت ساطع

میان عقل وعشق افتاد مانع .

مشهور آن است كه سیدالشهدا(ع) در عالم رؤیا پیامبر(ص )را دید, اكنون این سؤال مطرح می شود كه آیا در بیداری می توان پیامبر یا امام واصولا شخص متوفارادید یا خیر؟

این مساله شواهد تاریخی زیادی دارد كه در صفحات آینده هم به آن اشاراتی می شود, ولی در این بحث به چند نمونه آن را متذكر می شویم : بـعـد از رحـلـت پیامبر(ص ) وبیعت مردم با ابوبكر, امیرالمؤمنین (ع) به اوفرمود: ((چطور به این مـسـاله حاضر شدی در حالی كه پیامبر(ص ) به تو دستور داده بود كه از من اطاعت كنی ؟

اكنون اگر پیامبررا ببینی , حاضری از خلافت كنار بروی ))؟

ابوبكر گفت : ((چطور می توانم پیامبررا ببینم ))؟

امـیـرالـمـؤمـنین (ع) اورا به مسجد قبا آورد ورسول خدا(ص )را دید وحضرت فرمود: ((الم آمرك بالتسلیم لعلی واتباعه ؟

مگر به تو دستور ندادم كه تسلیم علی (ع)باشی واز او پیروی كنی ))؟

ابو بكر حاضر شد كه خلافت را به امیرالمؤمنین (ع) بر گرداند, ولی عمر اوراپشیمان كرد[۳] .

● جبرئیل در روز عاشورا.

امام صادق (ع)می فرماید:

((در روز عاشورا, شخصی در لشكر صیحه می زد, گفتند چرا فریاد می زنی ؟

گفت : چطور صیحه نـزنـم در حـالـی كـه پیامبر(ص )را می بینم كه ایستاده , گاهی به زمین وگاهی هم به شما نگاه می كند: ((اخـاف ان یـدعوا اللّه علی اهل الا رض فاهلك فیهم , می ترسم اهل زمین را نفرین كند من هم در میان آنها هلاك شوم )). وقـتی این خبر منتشر شد, نزدیك بود كه موجب تفرقه در سپاه عمر سعد شود,لذا گفتند: ((این شخص دیوانه است )). راوی به امام صادق (ع) عرض كرد: آن شخص كی بود؟

حضرت فرمود: ((ما نراه الا جبرئیل ,[۴] او جبرئیل بود)).

● معجزه امام حسین (ع)

بـعـد از شهادت امام مجتبی (ع) جماعتی از مردم به امام حسین (ع) عرض كردند: ((پدرت دارای عجایبی بود, آیا شما هم سهمی از آن معجزات وعجایب دارد))؟

حضرت فرمود: ((آیا پدرم را می شناسید))؟

همه گفتند: ((آری (ما اورا دیده بودیم ) ما می شناسیم )). آنـگاه حضرت پرده ای كه جلو درب آویزان بود, كنار زدند وفرمودند: ((انظروافی البیت , به درون خـانه نگاه كنید)) چون نظر افكندند, امیرالمؤمنین (ع)را دیدند,آنگاه همگی گفتند كه او خلیفه بحق الهی بود وتو هم فرزند او هستی[۵] .

● آیا بدن پیامبر و امام (ع) از بین می رود؟

اكنون كه عنان قلم به اینجا كشیده شد, لازم است مساله دیگری را در موردپیامبر وائمه (ع) مطرح كـنـیم وآن اینكه آیا بدن عنصری پیامبر وامام (ع) در همان زمینی كه دفن شده اند, موجوداست ؟

روایات در این مساله دارای اختلاف زیادی است كه برسه دسته تقسیم می شوند:

۱) دسته اول

از روایات آن است كه بدن , بیشتر از سه روز در زمین باقی نمی ماند: ((عـن ابـی عـبداللّه (ع): ما من نبی ولا وصی فی الا رض تبقی فی الا رض اكثر من ثلا ثهٔ ایام حتی یـرفـع بـروحـه وعـظـمه ولحمه الی السما وانما یؤتی موضع آثارهم ویب لغ بهم من بعید السلا م ویسمعونهم علی آثارهم من قریب ))[۶] . امـام صادق (ع) می فرماید: هر پیامبر یا وصی او از دنیا برود, بدنش بیشتر از سه روز در زمین باقی نـمـی مـانـد تـا اینكه خداوند متعال روح وجسم اورا به آسمان می برد,مردم بر مدفن آنان می آیند وسلام می كنند وآنان نیز از نزدیك , می شنوند)). وهمینطور روایات دیگری كه در كامل الزیارات آمده است [۷] .

۲) دسـتـه دوم

از روایـات آن اسـت كـه بـدن مـبـارك آنـان بیش از چهل روز باقی نمی ماند امام صادق (ع) می فرماید: ((عن ابی عبداللّه (ع): لا تمكث جثهٔ نبی ولا وصی نبی فی الا رض اكثر من اربعین ی وما))[۸] .

((بدن پیامبر یا وصی پیامبر, بیش از چهل روز در زمین باقی نمی ماند)). مرحوم ((سید عبدالرزاق مقرم )) برای جمع بین این دو دسته روایات چنداحتمال ذكر كرده است :

الف) روایات در مقام بیان اقل واكثراست , یعنی از سه روز تا چهل روز.

ب) اختلاف در مراتب مقام انبیا واوصیا آنان است كه از سه تا چهل روز درزمین باقی می مانند.

ج) چـون بـعضی از خوارج در صدد نبش قبور بعضی از ائمه (ع) بویژه امیرالمؤمنین (ع) بودند, لذا ایـن روایـات برای منع آنان وارد شده كه از این عمل منصرف شوند وبدانند كه بدن آنان در زمین نیست [۹] .

۳) دسـتـه سـوم

از روایـات ایـن است كه بدن مبارك انبیا واوصیا در زمین باقی می ماند, چنانچه دسته ای از روایات ناظر به همین نظراست .

((قال رسول اللّه (ص ) : حیاتی خیر لكم ومماتی خیر لكم , فاما حیاتی فان اللّه هداكم بی من الضلا لهٔ وانـقـذكم من شفا حفرهٔ من النار واما مماتی فان اعمالكم تع رض علی فما كان من حسنهٔ استزدت اللّه لكم وما كان من قبیح استغفرت اللّه لكم فقال رجل من المنافقین وكیف ذاك یا رسول اللّه (ص ) وقد رممت ؟

فقال (ص ): كلا ان اللّه حرم لحومنا ع لی الا رض فلا تطعم منها شیئا))[۱۰] . ((پـیامبر(ص ) فرمود: زندگی ومرگ من برای شما خیراست , اما زندگی من ,چون خداوند تعالی بـه وسـیـلـه مـن شمارا هدایت می كند واز آتش جهنم نجات می دهدواما مرگ من هم برای شما خـیـراسـت , چون اعمال شمارا نزد من می آورند, اگر حسنه باشد از خداوند می خواهم كه بیشتر بـشـود واگـر گناه باشد, برای شما استغفارمی كنم یكی از منافقین گفت : چطور چنین چیزی مـمـكـن است در حالی كه بدنت پوسیده شده ؟

! فرمود:ابدا چنین نیست خداوند بدن مارا بر زمین حرام كرده ودرزمین نمی پوسد)).

● ماجرای ابراهیم دیزج

((ابـراهـیـم دیزج )) می گوید: ((متوكل مرا مامور نبش قبر امام حسین (ع) كرد, چون با چند نفر بـرای انـجـام ایـن كار آمدیم وقبررا نبش كردیم بدن حسین (ع)را دیدیم كه بوی عطری از آن بر خاست , علیها بدن الحسین بن علی ووجدت منه رائحهٔ المسك ))[۱۱] . خلاصه , بدن مبارك انبیا واولیا اللّه در زمین سالم می ماند واین موضوع شواهد تاریخی زیادی دارد كه حتی نسبت به علما وشهدای صدر اسلام مانند ((عبداللّه بن عمر انصاری )) پدر جابر از شهدای احد ویا ((مرحوم كلینی )) اتفاق افتاده است[۱۲] .

پی‌نوشتها:

۱) بحار, ۴۴/۳۲۷, مقتل الحسین (ع) خوارزمی , ۱/۱۸۶ الامام الحسین واصحابه , ۱/۱۰۶.

۲) امالی صدوق , مجلس ۳۰, ص ۱۵۲ بحار, ۴۴/۳۱۲.

۳) بحار, ج۲۲ /۵۵۱ ج۲۷ /۳۰۴ ـ ج۲۹ /۲۵.

۴) كامل الزیارات , باب ۱۰۸, ۳۳۶.

۵) موسوعه , ۳۳۷ اثبات الهداه , ۵/۱۹۵.

۶) بحار, ۲۲/۵۵۰ بصائر, ۴۴۵.

۷) كامل الزیارات , باب ۳۲, ص ۱۰۳, باب ۱۰۸, ص ۳۲۶.

۸) تهذیب , شیخ طوسی , ۶/۱۰۶, باب من الزیادات بحار, ۱۰۰/۱۳۰.

۹) مقتل الحسین , پاورقی , ۱۴۵.

۱۰) بحار, ۲۷/۲۹۹ ج۲۲ /۵۵۰.

۱۱) بحار, ۴۵/۳۹۴.

۱۲) الفوائد الرجالیه , ۳/۳۳۵.