دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
گام های مؤثر برای یکی شدن
نگاهی به فهرست جشنوارههای هنری در ایران، گواه این حرف است که تعداد جشنوارههای هنری با حجم و فعالیتهای هنریای که توسط هنرمندان کشور صورت میگیرد نه تنها سنخیت ندارد بلکه این تعداد نسبت به تعدد هنرمندان و آثار تولیدی در عرصه هنری، بسیار زیاد هم هست.
برگزاری جشنوارههای مرتبط با موسیقی هم به همین شکل و گونه است. برپایی جشنوارههای مختلف که معمولا حمایت نهادهای مختلف را بهدنبال دارد، اغلب بهمنظور تقویت روحیه ملی موسیقی، شناخت استعدادهای جوان و شناسایی نظریات جدید برپا میشود اما برپایی این جشنوارهها بهدلیل اینکه در یک مقطع کوتاه و به سرعت انجام میشود به همان سرعت هم فراموش میشود و بالطبع تاثیر زیادی هم در رشد موسیقی ندارد.
با یک نگاه ساده به برگزاری جشنوارهها و کیفیت و حتی کمیت آثار شرکتکننده و هزینههایی که برای یک جشنواره صرف میشود باید بتوان بعد از اتمام جشنوارهها به این سؤال جواب داد که این جشنوارهها چقدر برای مشکلات موسیقی معاصر ایران راهکار معرفی و مطرح میکنند؟ نکته مهمتر این است که آیا دست اندرکاران به اهدافی که ابتدای راه درنظر داشتهاند، رسیدهاند یا نه؟
متأسفانه تمام مسائل مربوط به جشنوارههای هنری که جشنواره موسیقی هم از آن مستثنی نیست، این نکته است که تمام اطلاعات قبل از جشنواره در اختیار مردم یا رسانهها قرارمیگیرد و بعد از اتمام جشنواره دیگر هیچ اطلاعی از تاثیر بر روند موسیقی یا فلان هنر در اختیار رسانهها و مردم و حتی هنرمندن قرار نمیگیرد؛ در نتیجه نمیتوان از کمیت و کیفیت این جشنواره بدون هیچ آماری سخن گفت؛طبیعی است که مسئولان و دست اندرکاران موسیقی برای برپایی این جشنوارهها هدف والایی را در نظر گرفتهاند اما نیاز امروز موسیقی ما حضور و برپایی جشنوارههای رنگارنگ نیست؛ مشکلاتی که هم هنرمندان و هم مسئولان به خوبی با آن آشنا هستند.
به عبارت دیگر نیاز امروز موسیقی نگاه واقع گرایانهای است که بایددست اندرکاران و برنامهریزان به این هنر داشته باشند.اگر بپذیریم که نه حضور جشنوارهها ونه مسئولان هیچ کدام سلیقه وذائقه مردم و یا به عبارت دیگر مخاطب را تعیین نمیکند، در اینصورت به نقش جشنوارهها به چشم دیگر نگاه خواهیم کرد. اگر به فهرست جشنوارههای موسیقیو سپس به استقبال مردم از بخشهای مختلف نگاه کنید، متوجه فاصلههایی بین نظر مردم و مسئولان جشنوارهها خواهید شد.
تعامل دو طرفه میان مردم و مسئولان نیاز اساسی جشنواره و هر جریان هنری است. این حرف به این معنا نیست که باید جریان موسیقی را رها کرد و گوش به دل مردم سپرد؛ برنامه ریزان هنری و مسئولان هنری و موسیقی باید جریان موسیقی کشور را جهت بدهند تا سطح جشنواره و در نتیجه سطح سلیقه مردم هم ارتقا یابد و در این صورت میتوان گفت که جشنوارهها نقش خود را که حمایت از هنرمندان و کشف استعدادها و دیگر هدفها است به خوبی ایفا کرده اند.
امروزه بهدلیل تعدد جشنوارههای هنری و عدمدرک نیاز مخاطب، جشنوارهها تبدیل به ویترین نمایشی شدهاند و کارکرد خودشان را از دست دادهاند. برگزاری جشنوارهها تبدیل شده به کاری کلیشهای و گذرا که تاثیری در رشد هنری موسیقی کشور ندارد.
اگر مسئولان به جای برپایی این جشنوارهها یا سمینارهای پژوهشی سمت و سوی نظر و دیدگاه خودشان را معطوف به این نکته میکردند که باری از مشکلات حوزه موسیقی بردارند و به جای برپایی رنگارنگ جشنوارههای مختلف، برای یک پارچه کردن این جشنوارهها فکر میکردند، در این صورت گامهای مؤثری برای موسیقی برداشته میشد.
نداانتظامی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران آمریکا رهبر انقلاب شورای نگهبان انتخابات مجلس شورای اسلامی دولت حسین امیرعبداللهیان حجاب دولت سیزدهم جنگ حسن روحانی
هواشناسی شهرداری تهران سلامت سیل قتل تهران فضای مجازی آموزش و پرورش سازمان هواشناسی باران سامانه بارشی شهرداری
قیمت دلار قیمت خودرو خودرو قیمت طلا بانک مرکزی ایران خودرو بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان مسکن تورم یارانه
محمدعلی علومی برنارد هیل تئاتر تلویزیون نمایشگاه کتاب سینمای ایران مسعود اسکویی دفاع مقدس صدا و سیما موسیقی سینما مهران غفوریان
دانش بنیان
اسرائیل رژیم صهیونیستی فلسطین غزه حماس جنگ غزه روسیه اوکراین طوفان الاقصی نوار غزه نتانیاهو ایالات متحده آمریکا
فوتبال پرسپولیس استقلال لیگ برتر نساجی جواد نکونام رئال مادرید سپاهان لیگ برتر ایران بازی بارسلونا لیگ برتر انگلیس
اپل اینستاگرام آیفون مایکروسافت باتری گوگل سامسونگ
سازمان غذا و دارو رژیم غذایی کاهش وزن بیمه توت فرنگی سیگار فشار خون اعتماد به نفس