شکست سیاستمداران هندی در نخستین آزمون طرح حکمرانی خوب

آزمون حکمرانی خوب, رشدی پیوسته در راستای رفاه مردم یک کشور را می طلبد استانداردهای موجود باید به گونه ای افزایش یابند که دسترسی به آموزش, مسکن و سلامت را به میزان کافی برای مردم فراهم کنند

آزمون حکمرانی خوب، رشدی پیوسته در راستای رفاه مردم یک کشور را می‌طلبد. استانداردهای موجود باید به گونه‌ای افزایش یابند که دسترسی به آموزش، مسکن و سلامت را به میزان کافی برای مردم فراهم کنند.

بر‌اساس این استانداردها، رهبران هند در این آزمون مردود شده‌اند. قطع مکرر برق در این کشور در تابستان گذشته، یکی دیگر از نمونه‌هایی بود که مردم را از سیاستمداران هندی ناامید کرد.

زیرساخت‌های اجتماعی، برای شهروندان و همچنین برای صنایع از جمله نیازهای اولیه یک جامعه هستند. این در حالی است که مدارس دولتی در هند معمولا کتاب درسی و حتی معلم ندارند. شاید تعداد افرادی که در بیمارستان‌ها می‌میرند، بیش از افرادی باشد که درمان می‌شوند. در بسیاری از مناطق، چیزی به نام اجرای قانون وجود ندارد. در واقع، بعضی اوقات خود پلیس‌ها با مجرمان هم پیمان می‌شوند. فساد در ماموران عالی رتبه با ساختار فاسد موجود در طبقه سیاسی این کشور جفت‌و‌جور شده و شهروندان درستکار را زیر فرمان دولتی در می‌آورد که به جای آنکه به دنبال آسایش مردم باشد، در پی اندک پول باقی مانده در جیب آنها است.

هنگامی که جواهرلعل نهرو، بنیانگذار مردم‌سالاری در هند و اولین نخست وزیر این کشور، همه دستگاه‌های دولتی دوران استعمار بریتانیا را حفظ کرد، در همه جهان مورد ستایش قرار گرفت. برای اعلام نفی استعمار از جانب دولت هند، نهرو هیچ قانونی را تغییر نداد. همین برای نهرو و جانشینانش کافی بود که قدرت عظیم به ارث رسیده از بریتانیایی‌ها را حفظ کرده و در واقع بر آن بیفزایند تا به حکمرانی خوب بر مردم خود بپردازند.

اما امروزه ماموران عالی‌رتبه و سیاستمداران تنها در حال تامین کردن قشر مرفه هستند. افزون بر این، آنها به شکاف درست شده میان خود و شهروندان عادی، که پیش از این به دست بریتانیایی‌ها به وجود آمده بود، دامن زده‌اند. برخلاف شعارهای گاندی، رهبران سیاسی در هند امروزه از خودروهای آخرین مدل استفاده می‌کنند، دسترسی ویژه به تسهیلات دولتی دارند و در واقع پیله‌ای دور خود تنیده و به دور از مردم عادی زندگی می‌کنند. برای همین، هنگامی که در تابستان امسال بیش از ۶۰۰ میلیون نفر به دلیل خاموشی شبکه‌ای از برق محروم شدند، سردمداران قدرت در خانه‌هایشان با استفاده از ژنراتورهای خصوصی خود به استفاده از برق ادامه دادند. این در حالی بود که حتی در شهرهای بزرگ، قطع مکرر برق که معمولا تا ساعت‌ها به طول می‌انجامید، زندگی شهروندان عادی را با دشواری روبه‌رو‌ کرده بود.

برای نمونه، در منطقه گورگائون۱ که در نزدیکی دهلی است، جایی با پیشرفت‌های تکنولوژیک بالا که میلیاردها دلار مالیات در سال تولید می‌کند، جاده‌ها فرسوده هستند، قانون اجرا نمی‌شود و آب و برق به طور نامنظم در بیشتر ساعات روز در تابستان قطع می‌شود.

از عواقب این وضعیت می‌توان اشاره به این حقیقت داشت که هند، کشوری که در سال ۱۹۵۰ خیلی جلوتر از چین و کره‌جنوبی بود، امروزه به مراتب از هر دو کشور نامبرده فقیرتر است. آزادی اجتماعی هنوز هم با دشواری‌هایی مانند فقر دیرینه، سطوح نامرغوب امکانات دولتی و کمبود در حوزه‌های بهداشت، مسکن و آموزش در جامعه هند همراه است.

به دلیل وجود قوانینی که از شفافیت در سرمایه‌گذاری سیاسی جلوگیری می‌کنند و به بیشتر احزاب سیاسی در هند اجازه می‌دهند که دارایی خصوصی ویژه خود و خانواده‌هایشان را داشته باشند، در هنگام انتخابات، مردم میان بد، بسیار بد و افتضاح دست به انتخاب می‌زنند.

آنهایی که به پول‌های فراوان و نقد غیرقانونی دسترسی ندارند، نه می‌توانند مبارزه انتخاباتی قوی داشته باشند و نه می‌توانند نیروی انسانی که برای رسیدن به این هدف به آن احتیاج است، استخدام کنند.

بنابراین مقام‌ها و پست‌های سیاسی تقریبا به صورت املاک خانوادگی درآمده‌اند که می‌توانند از نسلی به نسل دیگر به ارث برسد. این سامانه‌ای نیست که بنا بود در آن در هر دهه خونی تازه جاری باشد و خانواده‌ای نتواند برای مدت طولانی افسار قدرت را به دست گیرد. در واقع، در طول هشت سال گذشته، برنامه‌های اصلاحات اقتصادی که در سال‌های ۹۶-۱۹۹۲ و ۲۰۰۴-۱۹۹۸ طرح شده بودند، اکثرا دچار رکود شده‌اند. در نتیجه، یک بار دیگر، مانند دهه ۱۹۷۰، انتقال قدرت از دست مردم به دولت در این کشور رخ داده است. هند در حال حاضر با قطع برق و شکست‌های دولت، در تاریکی به سر می‌برد.

مترجم: نیلوفر حسینی کارگر

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مطالعات شبه قاره هند-دانشگاه تهران

منبع: گلوبال تایمز

پاورقی:

۱- Gurgaon