آبشارزن قدرتی

آبشارزن قدرتی در سیستم حمله ای تیم,نقش بسیار مهمی را ایفاء می نماید از این بازیكن انتظار می رود كه در طول بازی آبشارهای پرقدرت

آبشارزن قدرتی در سیستم حمله ای تیم،نقش بسیار مهمی را ایفاء می نماید. از این بازیكن انتظار می رود كه در طول بازی آبشارهای پر قدرت و حمله ای به اجراء در آورد،درصد آبشار این اسپكرها تقریبا ۴۰/ ۰ در تیم های پیشرفته و ۶۵/۰ در تیم های مبتدی می باشد.بازیكن ایده ال این منطقه باید دارای مهارتهای جسمی عالی بوده و همچنین برای امتیاز گرفتن به تیم كمك نماید.در سطح پیشرفته،صاحب نظران شباهت مشخص در اجرای تكنیك آبشار زدن بین آبشارهایی كه بوسیله بازیكنان مختلف اجرا می شود را ذكر كرده اند. در این فصل،شما به فاكتورهای اصلی كه در پیشرفت آبشار زن قدرتی تاكید شده است،پی خواهید برد.قبل از بحث این اجزاء مربیان باید از گرایشات این زمینه به ویژه در رقابتهای بین المللی آگاه باشند نوشته هاو فیلم هایی نیز هم اكنون در دسترس است كه پنج گرایش اصلی را نشان می دهند.

۱ ) استفاده حد اكثر از قابلیتهای جسمی آبشارزن قدرتی:

بنابراین میبایست به مهارتهای تكنیكی و جسمی در راستای یكدیگر پرداخته شود.بدین ترتیب جدا كردن این دو فاكتور منطقی نخواهد بود(شانس موفقیت را كاهش خواهد داد.)

۲ ) ضربه در بالاترین نقطه:

هنگام حمله بجای اینكه توپ را در جلوی زمین تیم حریف فرود آوریم باید سعی بر آن باشدكه در ارتفاع بالاتری به توپ ضربه زده،تا توپ انتهای زمین حریف فرستاده شود.

بدین ترتیب دسترسی به زمان عكس العمل برای تیم حریف كاهش می یابد. این گرایش به فرض این است كه از پاسهای بلند استفاده شود. برای مثال در یازدهمین دوره رقابتهای اروپایی،تقریبا هفتاد در صد پاسها برای منطقه چهار،بلند فرستاده شده بود.

۳ ) استفاده از زوایای مختلف در حمله:

تلاش نمائیم كه در حمله از زوایای مختلف استفاده شود. بدین ترتیب پاسورها مجبور می شوند كه دور از تور پاس داده تا كار آبشارزنها با دفاع حریف آسان تر گردد.

۴ ) استفاده از آبشارهای قدرتی حتی در مواقع مشكل برای كسب امتیاز:

بیشتر تیم های سطح بالای جهان در حال حاضر از پاسهای بلند و آبشارهای قدرتی استفاده می كنند. حتی در مواقع اضطراری برای كسب امتیاز.

۵ ) استفاده از آبشارزن قدرتی در منطقه مخصوص خود(منطقه ۴):

سعی كنیم كه از آبشارزن قدرتی در منطقه ویژه اش (منطقه ۴)استفاده شود، بدین معنی كه از این بازیكن خیلی كم در تركیبات حمله ای با تغییرات مناطق استفاده شود.هنگامی كه دریافتهای ارسالی برای پاسور به او اجازه ندهد كه از تركیبات حمله سریع استفاده كند،از آبشارزن قدرتی بعنوان سوپاپ اطمینان استفاده می شود،این موضوع جایگاه بسیار مهمی برای بیشتر تیمها دارد.

با توجه به این گرایشات ما در این فصل كوشش خواهیم كرد كه ابزارهایی را برای مربیان فراهم كنیم تا از پیشرفت صحیح آبشارزنهای قدرتیشان اطمینان یابند.

مراحل پیشرفت این ویژگی را به ترتیب زیر تحلیل خواهیم كرد:

ـ تعیین ویژگی های آبشارزن قدرتی

ـ تعیین و توسعه ویژگی های تكنیكی و تاكتیكهای فردی برای آبشارزدن

ـ تعیین و پیشرفت ویژگی های تكنیكی و تاكتیكهای فردی برای دفاع كردن(در كنار تور)

ـ تمرینات

۲) تعیین ویژگی های آبشارزن قدرتی:

بعد از پاسور،آبشارزن قدرتی مهمترین بازیكن تیم است. زیرا تیم روی امتیازهای او در هر زمان در طی بازی حساب می كند.آبشارزن قدرتی بطور كلی قد بلند،راست دست،خیلی قوی و خیلی ورزیده باید باشد. برای آبشارزدن با قدرت،بازیكن باید عضلات بالا تنه قوی داشته باشد. از نظر تكنیكی این بازیكن باید قادر باشد كه پاسهای مختلف را آبشار بزند(نزدیك به تور،دور از تور،بلند،متوسطو كوتاه).كه این كار به مهارتهای حركتی عالی،دید محیطی خوب همراه با هماهنگی چشم و دست با توپ نیاز دارد.همچنین این بازیكن باید دفاع حریف را بخوبی دیده و با روند بازی خود را وفق دهد. از نظر تكنیكی نیز توانایی انجام حركتها را باید داشته باشد تا بتواند خود را با موقعیتهای مختلف بازی هماهنگ سازد همچنین بنابر موقعیتش در زمین (منطقه ۴)،آبشارزن قدرتی به اندازه بازیكنان دیگر در دفاع روی تور شركت خواهد كرد.بنابراین نیازی است كه او دفاع كننده خوبی نیز باشد.وی باید قادر باشد بطور صحیح حركتهای آبشارزنهای حریف را تحلیل كرده بویژه اگر آنها از حمله سریع همراه با تغییرات منطقه استفاده نمایند.این ویژگی باید در ورای همه ویژگی ها،تقویت شود در ضمن هنگام دفاع،به دفاع كننده میانی كمك نماید.

از نظر روانی،آبشارزن قدرتی باید مسلط و مصمم و بویژه اعتماد به نفس داشته باشد.از این بازیكن انتظار می رود كه در هر وضعیتی برای گرفتن امتیاز و برای جلوگیری از دفاع شدن،حتی وقتی با در الی سه دفاع كننده مواجهه می شود توپ را آبشار بزند.اگر این بازیكن فاقد اعتماد به نفس و قدرت باشد براحتی آبشارهایش دفاع خواهد شد. این بازیكن باید ارای ثبات مطلوب جهت گرفتن امتیاز در لحظات حساس باشد،بطوری كه تعادل دفاع روی تور حریف را هم بزند.

۳ ) تعیین و توسعه ویژگی های تكنیكی و تاكتیكهای فردی آبشارزن قدرتی:

۱-۳) یادگیری و مهارت اجرای آبشار از منطقه چهار:

۲ـ۳ ) یادگیری و مهارت در جزئیات تكنیكی و دامنه ای از تغییرات:

۳ـ۳ ) نزدیك شدن برای آبشار

۴-۳ ) بهبود تاكتیكهای فردی آبشار زن در موقعیتهای مختلف بازی:

وظیفه اصلی این نوع بازیكن پیشرفت تكنیكی در زدن آبشار از منطقه۴ می باشد این بازیكن باید قادر باشد:

▪ آبشارزدن از منطقه ۴ را آموزش دیده و بطور عمده آبشار مورب با تكیه بر جنبه قدرت را فرا گرفته و خوب اجرا نماید.

▪ جزئیات تكنیكی آبشارهای مختلف را توسعه داده و در این امر مهارت پیدا كند.

▪ تاكتیكهای آبشارزدن در موقعیتهای مختلف بازی را توسعه دهد.

۱-۳) یادگیری و مهارت اجرای آبشار از منطقه چهار:

قبل از انتخاب بازیكن ویژه منطقه چهار،مربیان باید مطمئن شوند كه این ورزشكار قسمتهای مختلف تكنیك آبشار را آموخته و در آن مهارت پیدا كرده است.این كار او را قادر خواهد ساخت تا بطور موثر و با قدرت آبشار بزند. توجه مربیان را به این نكته جلب می نماییم كه توسعه تكنیك آبشارزن قدرتی نمی تواند از آمادگی جسمانی او جدا شده باشد به عبارت دیگر مربی ابتدا و به دقت فاكتورهای اصلی آمادگی جسمانی مورد نیاز او را توسعه دهد(قدرت سرعت،توانو استقامت هوازی).سپس كار تكنیكی او نیز آسان تر شده و توسعه می یابد. در پیشرفت اولیه آبشار زن قدرتی باید عوامل زیر مورد تاكید قرار بگیرد.

▪ آموزش حركت پا و پرش برای آبشار در ارتباط با تور.

▪ آموزش حركت دست برای ضربه زدن در ارتباط با تور.

▪ آگاهی یافتن از تعادل پویا هنگامی كه بازیكن در هواست.

▪ یادگیری روش حركت برای آبشار (زاویه)مورب.

۱-۱-۳) اجزای تكنیك:

اجزای تكنیك آبشار كه آبشار زن قدرتی در آن اجزاء مهارت پیدا می كنند باید به عنوان پیش نیازی برای مراحل بعدی پیشرفت در نظر گرفته شود. توضیحات زیر برای آبشارزن راست دست بیان می شود.

▪ حركت و پرش برای آبشار:

كار روی حركت(حركت سه گام)و پرش برای آبشار باید در ساده ترین مراحل یادگیری حمله مورد تاكید قرار گیرد اكتساب این اجزاء زمان بعدی (برای آبشار زدن) را تسهیل خواهد كرد.

به نكات زیر توجه كنید:

▪ در مرحله آمادگی برای حمله، آبشارزن باید روی خط۳/۱ ،كمی خارج از زمین باشید و برای یك آبشار مورب خوب به تور نزدیك شود.

▪ حركت باید از سه گام تشكیل شود.

▪ قبل از پرش یك گام بلند با پای راست به بازیكن اجازه خواهد داد كه حركت افقی را متوقف كرده و آنرا به حركت عمودی تبدیل سازد. وقتی در شروع پرش وزن بدن به عقب منتقل میشود مركز ثقل پایین خواهد بود.سپس پای چپ به موازات پای راست روی زمین قرار می گیرد باید توجه داشت كه برای افزایش كنترل و ثبات بیشتر فاصله دو پا تقریبا به اندازه عرض شانه باز باشد. هنگامی كه هر دو پا با زاویه ۴۵ درجه نسبت به تور قرار می گیرد آبشارزن كمی می چرخد و شانه هایش را در یك حالت زاویه دار نسبت به تور قرار می دهد.

▪ دستها قبل از اینكه گام آخر برداشته شود به سمت پایین و عقب تاب می خورند، سپس به سمت جلو و بالای سر برده می شوند در حالیكه پاها هنوز روی زمین هستند.

▪ حركت ضربه آبشار:

اعمال بدن بازیكن در فضا برای ضربه بستگی به نوع آبشار را دارد كه هنگام اجرا، اجزای بیو مكانیك زیر باید مورد توجه قرار گیرند:

▪ هنگامی كه بازوی دست غیر ضربه به بالای سر كشیده می شود بازوی دست ضربه آبشار زننده برای اینكه آرنجش بالای شانه قرار بگیرد به سمت عقب و بالا حركت می كند.سپس بازوی دست غیر ضربه نزدیك بدن آورده می شود .آرنج بازوی دست ضربه در بالای سر باقی می ماند بطوری كه با شانه محوری را تشكیل می دهند. در این حالت مچ دست ضربه به سمت عقب خم می شود.

▪ حركت دست با چرخش داخلی شانه(بطرف جلو)بوسیله باز شدن مفصل آرنج (دست ضربه)درست قبل از اینكه دست به توپ ضربه بزند شروع می شود (كه در جلو و بالای سر است)سپس دست ضربه كشیده و به بالا و پشت توپ ضربه وارد می كند.این حالت با چرخش مچ دنبال می شود و باعث خواهد شد كه دست در بالای توپ چرخش داشته باشد. بعد از ضربه،دست حركت به سمت پایین خواهد آمد.(دست جمع شده و از جلو سینه پایین می آید)

▪ تعادل در طی مرحله پرواز:

آبشارزن در حالی كه هنوز در هواست باید یك تعادل مشخصی را حفظ نماید،برای اینكار ابتدا بازوی دست غیر ضربه باز می شود كه به حفظ تعادل بدن كمك نماید.سپس در حالی كه سینه و پاهایش كمی به سمت جلو خم می شود روی دو پا فرود می آید.هنگام فرود،پاها باید به اندازه عرض شانه ها باز باشد.

۲-۱-۳ ) تمرینات:

تمرینات پیشنهادی ساده هستند،زیرا در این مرحله آبشارزن باید در وضعیت راحت و ثابتی قرار داده شود. مربی باید برای شكل دهی عادات مناسب ،بازیكن را در شرایط بازی،كنترل نماید كه معمولا این امر تنها با شركت دادن آبشار زن در این تمرینات تحقق پیدا می كند.

توصیه می شود كه مربی تمرین را حدالامكان در منطقه چهار طرح نموده و تاكید زیادی روی ضربه زدن به زاویه نماید. بنابراین بازیكن در این جهت كاملا راحت حركت خواهد نمود.

۲-۳ ) نزدیك شدن برای آبشار

۱-۲-۳ ) نزدیك شدن برای آبشار:حركت های پا

آبشار زن روی خط ۳/۱ جاگیری می نماید.

اولین سری ) حركت با دو گام (راست-چپ)بدون پرش

دومین سری ) حركت با دو گام (چپ-راست-چپ)بدون پرش

سومین سری ) حركت با دو گام (راست-چپ)با پرش

چهارمین سری ) حركت با سه گام (چپ-راست-چپ)با پرش

۲-۲-۳ ) سلسله مراحل آمادگی حركت برای آبشار:

ـ مربی طرف دیگر،نزدیك تور می ایستد.

ـ مربی یك توپ تنیس را برای بازیكن در موقعیت دریافت،پرتاپ می كند.

ـ بازیكن حركت برای آبشار را انجام می دهد.(حركت سه گام)سپس پرش نموده و توپ را از بالای تور به سمت عقب زمین حریف پرتاپ می كند.

ـ تغییر تمرین:بازیكن از نزدیك تور در جا پرش نموده و توپ را پرتاپ می كند.

۳-۲-۳) تمرین ضربه آبشار:

دو بازیكن روبروی یكدیگر به فاصله ۶ تا ۹ متر جایگیری می كنند.(یك توپ برای هر دو بازیكن)سپس برای هم ضربه زده و آبشار زدن را تمرین می نمایند.(یا یك بازیكن روبروی دیوار)

۱) اولین سری )

ـ گامی كه قبل از ضربه بازو در حال صاف شدن است روی ارتفاع آرنج دست ضربه تاكید شود.

ـ بازیكن توپ را در جلو و بالای سر،در دست چپ،نگه می دارد.

ـ سپس بازوی راستش را با بالا بردن شانه صاف می نماید و حركت آبشار زدن را به سمت توپ از بالا شروع میكند.

۲) دومین سری:

ـ تاكید روی آبشار با آرنج صاف را همیشه داشته باشید. سعی شود ضربه در جلو و راستای بدن به توپ وارد شود.

ـ بازیكن با هر دو دست توپ را بقدری بالا و جلوی خود پرتاپ می كند كه فرصت كافی برای بالا بردن هر دو دست باشد. هنگام پرش و ضربه شانه دست ضربه كمی بالاتر از دیگری خواهد بود.

ـ با چرخش بدن و شانه ضربه را طوری بزنید كه دست كاملا صاف باشد.

۳) سومین سری:

ـ تاكید عمل مچ،روی توپ هنگام ضربه.

ـ مشابه تمرین دوم

ـ چرخش مچ و چرخش داخلی بدن روی توپ را بررسی نمایند.

ـ مسیر توپ بعد از آبشار باید نسبتا طولانی باشد.

۴-۲-۳ ) آبشار مورب

ـ در گروه های چهار تایی،آبشارزنها توپهایی كه بوسیله مربی پرتاپ شده است را آبشار زده و به عقب صف می روند.

ـ تغییر تمرین:مربی برای پرتاب توپ به وسط زمین رفته و توپها مختلف پرتاب می نماید.تاكید روی آبشارهای مورب(زاویه)باشد.

۳-۳ ) یادگیری و مهارت در جزئیات تكنیكی و دامنه ای از تغییرات:

بمجرد اینكه بازیكنان اصول اولیه اجرای تكنیك آبشار را فرا گرفتند،مربی باید روی توسعه تخصصی شدن بازیكنان كار نماید.یادگیری و مهارت در جزئیات این تكنیك،بازیكن را یك آبشار زن قدرتی تربیت خواهد نمودو به علاوه دامنه تغییرات حمله توسعه یافته و بازیكن در این تغییرات مهارت پیدا می نماید. مربی باید در تمرینات مطمئن شود كه آبشارزن تحت شرایط متنوع و مختلف شبیه به بازی واقعی به طور موثر عمل نماید.او باید قابلیتهای بازیكن برای اجرای دقیق و آبشار صحیح حتی تحت شرایط سنگین بازی را كنترل كند و حمله را با حركت تكنیكی قبلی یا بعدی دیگر تركیب نماید.

▪ مربی باید روی عوامل زیر تاكید كند:

ـ پیشرفت و تبحر در جزئیات تكنیكی مربوط به زمان بندی ،حركت پرش،ضربه،حدس،مسیر و نقطه سقوط توپ

ـ یادگیری تغییرات اصلی ضربه برای آبشارزنهای قدرتی.

ـ حفظ كیفیت بالا و اجرا تحت شرایط مختلف در منطقه چهار.

ـ موقعیت نهایی توپ در ارتباط با تور.

۱-۳-۳ ) جزئیات تكنیكی:

توسعه جزئیات تكنیكی باید آبشارزن قدرتی را قادر سازد كه هنگام ضربه به حداكثر ارتفاع رسیده در حالی كه زمان بندی كامل با پاس پاسور نیز حفظ شده است.

▪ آمادگی برای حركت و ضربه آبشار:

▪ جاگیری و حركت ممكن است به تمرینات ابتدایی بازیكن یا عادت آبشارزن بستگی داشته باشد. به هر حال اولین گام معمولا با پای چپ خواهد بود.(برای راست دستها سه گام آخر)

▪ اولین گام(پای چپ)،بازیكن را در جهت نزدیك شدن قرار می دهد. زمان بندی حركت به ارتفاع و مسیر پاس بستگی دارد.

▪ با توجه به نوع پاس و نقطه سقوط توپ،حركت بازیكن بویژه در طی گام دوم(گام راست)هماهنگ خواهد شد.

مثال: اگر توپ بلند و یا روی آنتن ها باشد مسیر حركت از خارج زمین خواهد بود.

▪ اگر توپ بلند داخل و یا كوتاه باشد مسیر حركت از داخل زمین خواهد بود.

▪ اگر پاس با تور فاصله داشته باشد و یا خیلی به تور نزدیك باشد در این حالت نیز نوع گام برداری (گام دوم،پای راست)باید با نوع پاس تطابق یابد(گام بلند تر یا كوتاه تر می شود.)

▪ پرش :

ـ دو گام آخر (راست و چپ)باید زمین را در زمانهای متفاوتی لمس كنند ولی توالی گام برداری باید با سرعت مناسبی دنبال شود. گذاشتن گام ما قبل از پاشنه به پنجه حالت ترمز داشته(پای راست)باید طویلتر بر داشته شود و گام آخر (پای چپ)پهلوی پای راست گذشته شود.(به فاصله عرض شانه برای حفظ تعادل)

ـ حركت بازوها در طی بلند شدن،با كمی خمیدگی بدن همراه بوده پاها بر مبنای توان و قدرت بازیكن خمیدگی مطلوب دارد.بطور كلی آبشترزنهای قدرتی پاهاشان(حدود۱۳۰ ۱۵۰;۱۲۰ درجه)را نسبت به آبشارزنهای سرعتی (۱۲۰-۱۱۰ درجه)بیشتر خم می نمایند. زاویه زانوها با زمان بندی پرش (خیلی زود یا خیلی دیر)،ارتفاع پاس (خیلی بلند،خیلی كوتاه)،نقطه سقوط پاس(نزدیك به تور یا دور از تور)و به ویژه قدرت عضلانی آبشارزن ممكن است تغییر كند. فضای نزدیك شدن و پرش بوسیله ارتفاع پاس نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.

ـ حركت رو به پایین و سپس رو به بالای بازوها وقتی با حركت فشار پاها همراه شود اطمینان می دهد كه حد اكثر پرش برای آبشارزدن را بوجود می آورد.باید روی فشاری كه بوسیله پای راهنما وارد می شود تاكید ویژه داشته باشیم(پای نزدیك تور).

▪ پرش باید كمی با فاصله از تور انجام گیرد،زیرا هدف پاسور پاسهای دور از تور بوده تا كار آبشار زن را در مقابل با دفاع كننده های روی تور حریف آسان تر سازد و بهترین نتیجه را از حمله در زوایای مختلف كسب نمایند.

▪ عمل آبشار زدن:

ـ اهمیت ارتفاع ضربه:وقتی به توپ در مرتفع ترین نقطه ممكن ضربه زده شود آبشارزن می تواند در تیز ترین زاویه توپ را به زمین حریف بفرستد.(جلوی زمین حریف)

ـ توجه به حركت دست غیر ضربه كه چرخش بدن را تسهیل می كند ضروری است،بازوی دست غیر ضربه باید خم باشد تا مقاومت كاهش یابد و سرعت زاویه ای آبشار افزایش یابد.

ـ برای بدست آوردن قدرت،اعمال زیر باید بصورت متوالی انجام شود:چزخش شانه ها،خم كردن بدن (قوس بیرون بدن)،باز كردن بازوی آبشار زننده،چرخش مچ روی توپ و سرعت اجرا،روی قدرت آبشار تاثیر خواهد داشت.

ـ در ارتباط با ارتفاع آبشار،آرنج باید درست قبل از تماس دست با توپ صاف شده تا ضربه در بالا ترین نقطه به توپ وارد شود. بیشتر پاسها دور از تور هستند در این صورت باز شدن كامل بازو برای به دست آوردن قدرت مهم بشمار می رود.

ـ قوی ترین آبشارها وقتی حاصل می شود كه بازوی در حال حركت،حداكثر سرعت خود را در هنگام ضربه زدن داشته باشد.

ـ هنگام ضربه،زانوها برای كمك به برگشت بدن به سرعت صاف می شوند. بدین ترتیب قدرت آبشار افزایش می یابد.طی عمل آبشار مفصل لگن برای حفظ تعادل در هوا بصورت عمل و عكس العمل خم می شود.

۲-۳-۳-) انواع آبشار:

▪ آبشار در زاویه بزرگ:

نزدیك شدن و پرش در این نوع آبشار مانند آبشارزدن معمولی است.شانه ها باید با تور با زاویه باشند تا بازیكن نسبت به توپ درست جای بگیرد.این آبشار بطور كلی برای پاسهای داخل یا با ارتفاع متوسط استفاده می شود.سرعت آبشار بوسیله حركت سریع ساعد و مچ روی توپ مشخص می شود تا توپ از داخل دست دفاع كننده ها بگذرد. ضربه آبشار موقعی باید زده شود. كه آبشار زن به حد اكثر ارتفاع پرش خود رسیده باشد.

▪ آبشار بصورت كات به زاویه بزرگ:

نزدیك شدن مانند آبشار معمولی است.آبشارزن هنگام پرش بدنش را چرخانده بطوری كه شانه ها روبروی تور قرار بگیرند. در این موقع بازیكن شانه چپش را كمی پایین آورده و هنگامی به توپ ضربه زده می شود كه جلو او قرار گیرد.باید توجه داشت كه ضربه روی قسمت چپ و بالای توپ بر خورد ماید تا آنرا از داخل دست دفاع كننده ها به سمت گوشه زمین بفرستد. همچنین باید مواظب بود كه بازیكنان دیر به توپ ضربه نزنند و یا ضربه روی توپ نخورد چون این عمل توپ را به خارج زمین خواهد فرستاد. وقتی دفاع در ارتباط با توپ خوب جاگیری كرده باشد و یا آبشارزن اشتباه جاگیری نموده باشد،امكان رفتن توپ به اوت خواهد بود.

▪ ابشار به زاویه كوچك(مستقیم):

ـ نزدیك شدن شبیه آبشار مورب می باشد.

ـ شانه ها در طی تماس با توپ مستقیما روبروی تور قرار می گیرند،با شروع پرش و فشار پاها به زمین شانه ها می چرخند تا موازی با تور قرار بگیرند.به هر حال باید كنترل شود تا از چرخش زیاد توپ به خارج جلوگیری شود.بازوب آزاد نزدیك و كنار بدن قرار می گیرد.

▪ برای آبشار توپ روی خط(زاویه كوچك)،كمی دیر تر و بنابراین كمی پایین تر به توپ ضربه زده می شود.

▪ آبشار تیز:

ـ نزدیك شدن شبیه آبشار مورب است.در طی مرحله پرش مانند حمله مورب شانه ها باید نسبت به تور مایل باشند.

ـ حركت ضربه با بازوی آزاد كه پایین و در عرض لگن آورده شده است شروع می شود،هنگامی كه توپ جلوی بازیكن قرار گرفت ضربه به توپ وارد می شود.در این حالت شانه ها نسبت به تور مایل بوده و از چرخش قوی مچ استفاده میشود.در خاتمه ،بازوی آبشار زننده جهت آبشار را دنبال كرده و بازوی آزاد قطع میكند.

▪ دیواری كردن:

ـ این آبشار زمانی موثر است كه بازیكن روی خطهای كنار جاگیری كرده باشد(توپ نزدیك به آنتن پاس داده شده باشد)و یا وقتی كه دفاع كننده ها خط وسط را به خوبی پوشش می دهند.

ـ آبشار زن توپ را باید به سمت بازوها یا دستهای دفاع كننده ها آبشار بزند بطوریكه توپ بعد از آبشار به خارج زمین برود.

ـ عمل مچ برای فرستادن توپ به خارج بسیار مهم است.مسیر بازوی آبشار زننده به مسیر آبشار بستگی دارد.در این حالت آبشارزن باید دستهای دفاع كن را بخوبی ببیند.

ـ آبشار زننده ممكن است تصمیم بگیرد توپ را به خارج آبشار بزند در حالی كه هدفش دستهای دفاع كننده های حریف باشد.توپ باید داخل انگشتان و یا دست خارجی دفاع كننده ها زده شود.

ـ دید واضحی از دفاع كننده ها و حركت عالی دست روی توپ برای موفقیت آبشار زن در این شرایط حیاتی هستند.