فاکتور ریکاوری

جهت افزایش سایز عضلانی و تولید قدرت بیشتر عضلات می بایست یک اعلام نیاز مشخصی را به صورت یک پارچه به سیستم بدن جهت تأمین مواد لازم جهت رشد اعلام دارند

هنگامی‌که یک عضله به‌وسیله اجراء یک حرکت سنگین به نقطه خستگی آنی برسد شرایط بدین معنا می‌باشد که عضله به‌صورت موقت از حرکت ایستاده اما در اکثر موارد در عرض ۳ ثانیه و یا حتی کمتر عضله حدود ۵۰ درصد نیروی از دست‌رفته خود را بازیابی می‌کند. اما این بدین معنا نمی‌باشد که بنابراین در حداکثر ۶ ثانیه و یا حتی ۶ دقیقه عضله به ریکاوری کامل دست می‌یابد.

ریکاوری کامل به‌طور معمول بیشتر از ۲۴ ساعت طول می‌کشد و اغلب به ۴۰ تا ۶۰ ساعت زمان نیازمند می‌باشد. به‌هر حال حتی اگر عضله به‌طور کامل به ریکاوری برسد باز این بدین معنا نمی‌باشد که سیستم تغذیه کننده عضلات به ریکاوری کامل دست یافته‌اند.

جهت افزایش سایز عضلانی و تولید قدرت بیشتر عضلات می‌بایست یک اعلام نیاز مشخصی را به‌صورت یک‌پارچه به سیستم بدن جهت تأمین مواد لازم جهت رشد اعلام دارند.

در صورتی‌که سیستم بدن قادر به تأمین مواد مورد نیاز نباشد رشدی حاصل نخواهد شد. البته این موضوع را اشتباه نخوانید که فکر کنید این مسئله بسیار ساده و آسان می‌باشد و تنها با خوردن موادغذائی صحیح و موردنیاز می‌شود بر این مسئله فائق گردید.

عمده‌ترین فاکتور محدودکننده در این خصوص توانائی سیستم بدن در تأمین نیازهای فیزیولوژیکی در یک مدت زمان معین می‌باشد. و اگر قبل از پایان این پروسه برنامه تمرینی دیگری اجراء گردد آن‌موقع است که در روند رشد یا هیچ اتفاقی صورت نخواهد گرفت و یا حداکثر کمترین میزان رشد ایجاد خواهد گردید. و نتیجتاً روند رشد، کار و زمان بسیار بیشتری را طلب خواهد کرد. البته در روند ریکاوری، متغیرهای مشخصی وجود دارد که تا حدی به تسریع ریکاوری کمک می‌نمایند. برای مثال قدرت ریکاوری یک بدنساز مجرب به مراتب بهتر از زمانی خواهد بود که تازه شروع به تمرین کرده بود. به‌هر حال این مورد هم یک حد معین و محدود دارد و توجه داشته باشید که منظور ما از یک بدنساز مجرب بدنسازی است که به‌نحو صحیح به تمرین پرداخته و نه صرفاً مدت چند است که به بدنسازی مشغول بوده و تنها در بدنسازی با سابقه شده در حقیقت خیلی از بدنسازهای پرسابقه از توانائی ریکاوری بسیار ضعیفی برخوردار هستند. این بدنسازان به‌‌دلیل کار کشیدن مداوم و بیش از حد سیستم بدن برای ماه‌ها و سال‌ها باعث شده‌اند که توانائی ریکاوری‌شان بسیار پائین بیاید.

در درون سیستم بدن آدمی به‌عنوان یک مجموع کامل چندین سیستم فرعی تنظیم‌گر دیگر در حال فعالیت می‌باشند که عملکرد هر کدام معین و مشخص می‌باشد. حتی ناشناخته‌ترین آنها نیز وظیفه خاص خود را دارد برخی از این عملکردها کاملاً قابل درک می‌باشد و برخی نیز بحث‌های داغی را طلب می‌کند و گروهی هم که کاملاً ناشناخته و اسرار‌آمیز باقی مانده‌اند.

وقتی یک‌چیز محدود و کم‌یاب باشد پس عقل حکم می‌کند که بهترین راه استفاده و به‌کارگیری از آن‌را انجام داد و زمانی‌که از میزان در دسترس آن اطلاع دقیقی نیست پس بهترین کار استفاده از حداقل میزان ضروری آن می‌باشد. در عالم ورزش این موضوع کاملاً واضح می‌باشد یعنی از توانائی ریکاوری محدود خود عقلانی‌ترین استفاده ممکن را ببرید و همچنین کمترین استفاده را از این توانائی جهت دستیابی به هدف آینده به‌کار گیرید.

اصلاً مهم نیست که چرا برای دستیابی به رشد عضلانی به وارد کردن فشار زیاد نیاز می‌باشد. و همچنین دانستن علت واقعی و معقول در محدودیت توانائی ریکاوری ما نیز اهمیتی ندارد.

دانستن این دو مورد بسیار ضروری می‌باشد که اولاً به‌کار سخت نیاز مبرم می‌باشد و ثانیاً قدرت ریکاوری محدود می‌باشد. شکست در فهم و یا عدم توجه به این دو فاکتور سبب خواهد شد که اکثریت بدنسازها به‌داخل یک حلقه بیفتند و همین‌طور دور خود بچرخند. شاید باور نکنید ولی اکثر بدنسازهای کنونی در این حلقه گرفتار شده‌اند. به جرأت می‌توان گفت امروزه اکثریت بدنسازان بیش از اندازه تمرین می‌کنند و بدنسازان بسیار اندکی هستند که تمرینات را در مدت معین آن و با سختی مورد نیاز جهت رشد اجراء کنند. بدنسازان به‌جای اینکه به‌طور مرتب درصدد افزایش زمان تمرین برآیند می‌بایست کاملاً بر این نکته واقف شوند که تمام سعی‌شان را در به حداقل‌رسانی زمان تمرین برسانند. عقیده شخصی من بر اینست که دیر یا زود ما به این مسئله پی خواهیم برد که یک تا یک ساعت و نیم تمرین در هفته کافی خواهد بود. و این مسئله بیشتر برای بدنسازهای سطح بالا که خود را برای شرکت در مسابقات آماده می‌سازند مصداق بارز دارد و باز به‌عقیده شخصی من تمرین فراتر از این میزان باعث تعویق در دستیابی به نتیجه موردنظر خواهد شد.

این حداقل‌رسانی زمان تمرین تنها به‌وسیله به‌کارگیری تمرینات گردشی (Cycle training) حاصل نمی‌شود. و ضمناً هدف استفاده ما از تمرینات گردشی صرفاً کاهش زمان تمرین نمی‌باشد. بلکه دلیل استفاده ما از این سیستم تمرینی دارا بودن بالاترین نتیجه‌بخشی آن می‌باشد. یکی از دلایل اصلی دیگر، نیاز ما به این سیستم تمرینی پائین بودن قدرت ریکاوری اولیه در زمان فعالیت عضلات می‌باشد.

---