امام حسین ع از نگاه اندیشمندان و نویسندگان

در طول تاریخ دانشمندان, نویسندگان و شخصیت های برجسته مشرق و مغرب زمین درباره شخصیت و قیام سالار شهیدان حضرت امام حسین ع و اصحاب با وفایش بسیار گفته و نوشته اند

در طول تاریخ دانشمندان، نویسندگان و شخصیت‌های برجسته مشرق و مغرب زمین درباره شخصیت و قیام سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) و اصحاب با وفایش بسیار گفته و نوشته‌اند. امروز بر آن شدیم تا بعضی از این سخنان و گفته‌ها را پیرامون این حضرت و حرکت انقلابی‌اش برایتان بازگو کنیم، تا علت اینکه چرا امام حسین(ع) نه تنها الگویی بزرگ برای مسلمانان، بلکه الگویی برای همه انسان‌های آزاده در طول تاریخ بوده است روشن تر گردد.

-مهاتما گاندی (رهبر استقلال هند): من زندگی امام حسین(ع)، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خواندم و توجه کافی به صفحات کربلا نموده‌ام و بر من روشن است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امام حسین(ع)پیروی کند.

-محمدعلی جناح (قائد اعظم پاکستان): هیچ نمونه‌ای از شجاعت، بهتر از آنکه امام حسین(ع) از لحاظ فداکاری و تهور نشان داد در عالم پیدا نمی‌شود. به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق این شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربان کرد پیروی نمایند.

-چارلز دیکنز (نویسنده انگلیسی): اگر منظور امام حسین(ع) جنگ در راه خواسته‌های دنیایی بود، من نمی‌فهمیدم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حکم می‌نماید که او فقط بخاطر اسلام، فداکاری خویش را انجام داد.

-توماس کارلایل (فیلسوف و مورخ انگلیسی): بهترین درسی که از تراژدی کربلا می‌گیریم، اینست که حسین(ع) و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی‌که حق با باطل روبرو می‌شود و پیروزی حسین(ع) با وجود اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.

-ادوارد براون (مستشرق انگلیسی): آیا قلبی پیدا می‌شود که وقتی درباره کربلا سخن می‌شنود، آغشته با غم و غصه نگردد؟ حتی غیر مسلمانان نیز نمی‌توانند پاکی روحی را که در این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت انکار کنند.

-سر ویلیام مویر (مورخ انگلیسی): فاجعه کربلا نه تنها مقدرات خلافت بلکه مقدرات ممالک اسلامی را تعیین کرد. کیست که عزاداری پرشور و هیجان را ببیند و بدانید که هر سال مسلمانان کلیه کشورهای جهان چگونه از شام تا بامداد سینه می‌کوبند و با آهنگ موزون و محزون خود بی‌آنکه خسته شوند مجنون‌وار فریاد می‌زنند: حسین! حسین! حسین! و حربه برنده و شمشیر دو دمی را که سلسله بنی امیه به دست دشمنان خود داده است، تشخیص ندهد.

-توماس ماساریک (روحانی مسیحی): گرچه کشیشان ما هم از ذکر مصائب مسیح مردم را متأثر می‌سازند، ولی آن شور و هیجانی که در پیروان حسین(ع) یافت می‌شود در پیروان مسیح یافت نخواهد شد و گویا سبب این باشد که مصائب مسیح در برابر مصائب حسین(ع) مانند پرکاهی است در مقابل یک کوه عظیم پیکر.

-جُرج جُرداق (دانشمند و ادیب مسیحی): وقتی یزید مردم را تشویق به قتل حسین(ع) و مأمور به خونریزی می‌کرد، آنها می‌گفتند: «چه مبلغ می‌دهی؟» اما انصار حسین(ع) به او می‌گفتند: «ما با تو هستیم. اگر هفتاد بار کشته شویم، باز می‌خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم.»

-ماربین (خاورشناس آلمانی): حسین(ع) با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خود، به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و اسلامیان را در تاریخ ثبت و در عالم بلند آوازه ساخت. این سرباز رشید عالم اسلام به مردم دنیا نشان داد که ظلم و بیداد و ستمگری پایدار نیست و بنای ستم هرچه ظاهرا عظیم و استوار باشد، در برابر حق و حقیقت چون پرکاهی بر باد خواهد رفت.

-عباس محمود عقاد (نویسنده و ادیب مصری): جنبش حسین(ع)، یکی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است که تاکنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پدیدار گشته است. دولت اموی پس از این جنبش، به قدر عمر یک انسان طبیعی دوام نکرد و از شهادت حسین(ع) تا انقراض آنان بیش از شصت‌واندی سال نگذشت.

-رینولد نیکلسون (نویسنده و خاورشناس انگلیسی): بنی‌امیه، سرکش و مستبد بودند، قوانین اسلامی را نادیده انگاشتند و مسلمین را خوار نمودند و چون تاریخ را بررسی کنیم، گوید: دین بر ضد فرمانفرمایی تشریفاتی قیام کرد و حکومت دینی در مقابل امپراطوری ایستادگی نمود. بنابراین تاریخ از روی انصاف حکم می‌کند که خون حسین(ع) به گردن بنی‌امیه است.

-سر پرسی سایکس (خاورشناس انگلیسی): حقیقتا آن شجاعت و دلاوری که این عده کم از خود بروز دادند، به درجه‌ای بوده که در تمام این قرن‌های متمادی هر کسی که آن را شنید، بی‌اختیار زبان به تحسین و آفرین گشود.

-گیبون (مورخ انگلیسی): با آنکه مدتی از واقعه کربلا گذشته و ما هم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، ولی سختی‌ها و مشکلاتی که حضرت حسین(ع) تحمل کرده، احساسات سنگدل‌ترین خواننده را برمی‌انگیزد، چندان که یک نوع عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می‌یابد.

-طه حسین (دانشمند و ادیب مصری): حسین(ع) رای به دست آوردن فرصت و از سرگرفتن جهاد و دنبال کردن از جایی‌که پدرش رها کرده بود، در آتش شوق می‌سوخت. او زبان را درباره معاویه و عمالش آزاد کرد، تا به حدی که معاویه تهدیدش نمود. امام حسین(ع)، شیعه خود را وادار کرد در طرفداری حق سختگیر باشند.

-کورت فریشلر (نویسنده کتاب امام‌حسین (ع) و ایران): حسین(ع) هم در شب اول محرم در بیابان واقع در مغرب رود فرات خود را تنها دید. ممکن است پرسیده شود که او در آن شب تنها نبود و با یک کاروان حرکت می‌کرد و نبایستی هنگام راهپیمایی در بیابان احساس تنهایی نماید ولی آدمی اگر کسی نداشته باشد که مانند او فکر کند و احساس و هدفی چون او داشته باشد احساس تنهایی می‌کند. در اینکه در تراژدی بزرگ قیام حسین(ع) قصد فداکاری از طرف او نهفته بود، تردید ندارم، چون کسی که می‌گوید من شمشیر از غلاف نمی‌کشم مگر اینکه دیگری شمشیر از غلاف بکشد، معلوم است که خود را برای فدا کردن جان آماده کرده است.

-جستیس.آ.راسل (شاعر انگلیسی): آن‌ها (دشمنان) سر مبارک او (حسین(ع)) را بالا نگاه داشتند؛ دهان مبارکش را با شلاق‌های خود نواختند؛ ای دهانی که هنگام طفولیت فروهشته بر لب پیامبر بوده‌ای. ای بدنی که زیر ستوران خوار شدی. این همان بدن پاکی بود که بینندگان را محسور می‌کرد. خونی که از رگ‌های مبارکت بیرون ریخته و خشک شده، معجونی آسمانی است که تاکنون هیچ سم اسبی با چنین رنگ الهی رنگین نشده است.

-موریس دوکبری (نویسنده اروپایی): اگر مورخین ما حقیقت این روز را می‌دانستند و درک می‌کردند که عاشورا چه روزی است؛ این عزاداری را مجنونانه نمی‌پنداشتند زیرا پیروان حسین(ع) بخاطر عزاداری حسین(ع) می‌دانند که پستی و زیردستی و استعمار و استثمار را نباید قبول کنند، زیرا شعار پیش‌رو و آقای آن‌ها ندادن تن به زیر ظلم و ستم بود.

-فردریک جمس (متفکر مسیحی): درس امام حسین(ع) و هر قهرمان شهید دیگری این است که در دنیا اصول ابدی و ترحم و محبت وجود دارد که تغییر ناپذیرند و همچنین می‌رساند که هرگاه کسی برای این صفات مقاومت کند و بشر در راه آن پافشاری نماید، آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند.