خریداران هیجان

مثل تکه لباسی که در ماشین لباسشویی از این سو به آن سو پرت می شود و آب داغ روی سرش می ریزد و بعد با سرعت هزار دور در دقیقه آبش کشیده می شود و آخر سر حسابی چلانده می شود, برخی اسباب بازی های شهربازی ها با آدم چنین می کند

مثل تکه لباسی که در ماشین لباسشویی از این سو به آن سو پرت می‌شود و آب داغ روی سرش می‌ریزد و بعد با سرعت هزار دور در دقیقه آبش کشیده می‌شود و آخر سر حسابی چلانده می‌شود، برخی اسباب‌بازی‌های شهربازی‌ها با آدم چنین می‌کند.

این وسایل، مشتریان را برای چند دقیقه وحشت زده می کند، اضطراب را به جانشان می ریزد و قلبشان را مثل گنجشکی ترسیده، به تپش می اندازد، اما باز هم مردمی که تا چند لحظه پیش ترسیده اند و جیغ کشیده اند و با التماس از راهبر خواسته اند دستگاه را نگه دارد، سراغ این وسائل می روند تا مزه هیجان و ترس و دلهره را یک بار دیگر بچشند.

این ترس و غلتیدن در فضایی میان زمین و هوا برای بعضی از مردم جزیی از زندگی است، اما برای بعضی دیگر تهوع آور است چون درک نمی کنند چرا برای ترسیدن، بند آمدن نفس، جیغ زدن و حس پرت شدن از ارتفاع باید وقت گذاشت و هزینه کرد.

با این حال بزرگسالان زیادی برای تجربه کردن چند دقیقه هیجان انگیز، ساعت ها در صف های طولانی شهربازی ها می ایستند تا انرژی خود را در صندلی پرنده، یوفو، جامپینگ، تونل وحشت، سیمیلاتورآلفاجت، دیوار مرگ، رنجر دوبل، آستروجت، سورتمه، یوروبانجی، کاتر پیلار، اکروجت، فایربال و پارا تاور تخلیه کنند.

این اسباب بازی ها برای چند دقیقه جان را به لب می رسانند ؛ مثلا​صندلی پرنده هم که چیزی شبیه بشقاب پرنده های فضایی است و چرخشی ۳۶۰ درجه ای دارد با چرخش های بی پایانش که بی اعتنا از کنار حالت تهوع مسافران می گذرد طرفداران زیادی برای خود جمع کرده است؛ همان طور که بازی توفان با این که مردمی که روی صندلی های آن نشسته اند مثل لباس های آویزان روی بند رخت که با وزش باد تکان می خورند، دور خود می چرخند و در چند دقیقه ای که مهمان این دستگاه هستند به سمت عقب کج می شوند، ولی باز هم دست از خرید بلیت این بازی برنمی دارند.

خاطره سوار شدن بر رنجر که حالا نسل جدید آن هم به شهربازی ها آمده نیز ذهن را قلقلک می دهد و حس ترس از آویزان ماندن در ارتفاع آن هم به صورت سر و ته که پول خرد ها، ساعت ها و گوشی های تلفن همراه مردم را که در جیب گذاشته اند از لای کمربندهای ایمنی پهن سفت دستگاه به پایین پرت می کرد، زنده می کند.

سوار شدن بر رنجر، دل و جرات می خواهد، کلنجار رفتن با اسب و گاو وحشی هم که نمی گذارد کسی بر پشتشان سوار شود جگر می خواهد، اما آمار بلیت فروشی ها در پارک ارم تهران نشان می دهد که گر چه تمام این بازی ها محبوب مردم اند، اما بیشتر افراد ترجیح می دهند نوع خاصی از هیجان را که با هیجان این وسایل فرق دارد، تجربه کنند.

فیریزبی یکی از این بازی هاست، یک اسباب بازی آهنی بزرگ که شبیه بشقاب پرنده است و چرخشی ۳۶۰ درجه ای دارد، اما در عین حال با بازوی بزرگ خود، مسافران را هم تاب می دهد.

این بازی یک سال بعد از راه اندازی اش ۱۵۶ هزار و ۷۹۸ نفر را به سمت گیشه های فروش بلیت برد که شاید برخی طرفداران آن چندبار بلیت خریده اند.

ترن هوایی هم با این که در دنیا و ایران یک بازی قدیمی محسوب می شود، اما در شهربازی های کشور هنوز جزو محبوب ترین هاست. سوار شدن بر ترن هوایی جرات زیادی می خواهد بویژه اگر ارتفاعش از سطح زمین زیاد باشد و قرار باشد کسی در صندلی جلوی آن بنشیند.

ماشین برقی هم یکی از اسباب بازی های باسابقه شهربازی است که این قدمت تاثیری در جذابیتش میان مردم نگذاشته است؛ درست همانند تاب زنجیر بلند که گرچه به ظاهرش نمی آید، اما در شهربازی ارم هنوز هم جزو محبوب ترین هاست.

سالتو، اما یک اسباب بازی جدید است که عملکردش شبیه فن سالتو بارانداز در ورزش کشتی است یعنی افرادی را که در صندلی های آن جا گرفته اند دور خودشان می چرخاند و در حین چرخش به آنها حرکتی پاندولی هم می دهد.

با این حال دنیای هیجان در شهربازی در این بازی ها خلاصه نمی شود. با این که برای هواداران تخلیه باشدت و حدت انرژی، خنده دار است، اما آنهایی که دل سوار شدن در اسباب بازی هایی که حس سقوط و پرت شدن به مسافران می دهد، ندارند، هیجان را در بازی هایی مثل استخر قوی گردان، تشک بادی، قطار خانواده، فان فار، هلی کوپتر، کشتی صبا یا منوریل جستجو می کنند تا از این طریق هم سرگرم بشوند و هم هیجانی ملایم و خوشایند را تجربه کنند.

مریم خباز