شرایط یک گفت‌وگوی منطقی

گفت‌وگو بین زوج‌ها یکی از مهارت‌های ارتباطی تاثیرگذار است که سهم بسزایی را در روابط زناشویی به خود اختصاص می‌دهد. یک گفت‌وگوی صحیح و آگاهانه به دو طرف احساس خوشایند همراهی، …

گفت‌وگو بین زوج‌ها یکی از مهارت‌های ارتباطی تاثیرگذار است که سهم بسزایی را در روابط زناشویی به خود اختصاص می‌دهد. یک گفت‌وگوی صحیح و آگاهانه به دو طرف احساس خوشایند همراهی، درک متقابل، احساس امنیت خاطر در رابطه و شناخت بیشتر جهت اصلاح رفتارها و گفتارهای آتی را می‌بخشد. اما متاسفانه آنچه که بیش از گذشته نمود پیدا کرده، این است که اغلب گفت‌وگوها به مشاجره، دلخوری، احساس ناخوشایند و ... منجر می‌شود. برای جلوگیری از جرو بحث و مشاجرات، گفت‌وگو بین زن و شوهر باید مورد دسته‌بندی قرار گیرد. دو نوع گفت‌وگوی عاطفی و منطقی در مباحث زناشویی در نظر گرفته شده است که با آگاهی نسبت به تعیین نوع گفت‌وگو می‌توان از مجادله و درگیری جلوگیری کرد. گفت‌وگوی عاطفی، مکالمه‌ای بین زوج‌هاست که از عواطف و احساسات سخن به عمل می‌آید.

هدف از این نوع گفت‌وگو، بیان عواطف و احساسات مثبت یا منفی زوج‌هاست که باید به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن صورت گیرد. در این نوع گفت‌وگو، فقط احساسات بیان و از متهم کردن خود و طرف مقابل خودداری می‌شود. به‌عنوان مثال به جای جمله «تو من را ناراحت کردی» از عبارت «من از رفتارت ناراحت شدم» می‌توان استفاده کرد. اما در مورد گفت‌وگوی منطقی، ما با شکلی کاملا متفاوت روبه‌رو هستیم.

در این نوع گفت‌وگو حتی‌الامکان باید از احساسات و عواطف دور شد چراکه هدف رسیدن به نتیجه عقلانی و ذهنی است. برای درک بهتر و تداعی مراحل گفت‌وگوی منطقی به مثال دوئل اشاره می‌شود. گام نخست، «روشن بودن موضوع» گفت‌وگو است. به عبارتی دو طرف گفت‌وگو باید با یکدیگر توافق کنند که درخصوص چه مطلبی می‌خواهند صحبت کنند و اینکه زوج‌ها در مورد زمان گفت‌وگو نیز به نتیجه برسند. یکی از صحنه‌های ناآگاهانه‌ای که در مشاجرات زناشویی دیده می‌شود زمانی است که مرد خسته از کار روزانه وارد منزل می‌شود و زن خانه بدون توجه به شرایط، شروع به مطرح کردن مشکلات و مسایل می‌کند. نکته بعدی «انتخاب اسلحه» است. منظور از اسلحه در گفت‌وگوی منطقی، انتخاب حوزه مکالمه است. همان‌طور که در دوئل، طرفین از یک نوع سلاح استفاده می‌کنند در گفت‌وگو نیز باید این تعادل رعایت شود.

قرار نیست یکی از طرفین مودبانه و با احترام و دیگری به دور از نزاکت و بی‌توجه به حریم‌های خانوادگی صحبت کند. گام سوم «داشتن فقط یک تیر» است. یعنی دو طرف باید بدانند که فقط در مورد همان موضوعی که از پیش تعیین کرده‌اند باید صحبت کنند و از به میان کشیدن موضوعات متفرقه، از این شاخه به آن شاخه پریدن و یادآوری و بازگو کردن خاطرات گذشته و غیرمرتبط بپرهیزند، چراکه این مسایل بزرگ‌ترین مانع موفق بودن یک گفت‌وگوی منطقی است. نکته دیگر «تعداد قدم‌های معین» است که به‌عنوان نمادی برای زمان است. زمان گفت‌وگوی منطقی باید بسیار کوتاه باشد و اگر زمان مکالمه بیشتر از حد معمول طول بکشد به این معناست که زوج‌ها از شرایط یک گفت‌وگوی منطقی دور شده‌اند، پس در شروع گفت‌وگو باید یک زمان تقریبی برای آن در نظر گرفت.

مهسا مرعی‌نوتاش