سالمندی با انزوا نسبتی ندارد

عینک را از جعبه درمی آورد و جملات روزنامه را یکی یکی بالا و پایین می کند گوشه خانه تفرجگاه او شده است مبلی که رویه آن رنگش پریده تر از مبل های دیگر است آخر این مبل رنج و درد یک سالمند را از سایر آنها بیشتر درک کرده است

عینک را از جعبه درمی‌آورد و جملات روزنامه را یکی یکی بالا و پایین می‌کند. گوشه خانه تفرجگاه او شده است؛ مبلی که رویه آن رنگش پریده‌تر از مبل‌های دیگر است. آخر این مبل رنج و درد یک سالمند را از سایر آنها بیشتر درک کرده است.

دقیقه‌ها را می‌شمارد و پیش خود می‌گوید لعنت بر دقیقه‌های کشدار، چرا زمان نمی‌گذرد؟ بیشتر از گذشته دلش می‌خواهد مقابل زندگی بنشیند و با او بگومگو کند؛ یک سالمند که تصمیم خود را گرفته است و حتی نمی‌خواهد قدمی کوچک به سمت زندگی و در اجتماع بودن بردارد. با وجود این که خانواده‌اش گسترش یافته است و امروز همان عروس و دامادها و نوه‌هایی که دیروز آرزویشان را داشته کنارش هستند، اما باز احساس می‌کند درگیر تکرار شده است و از خود می‌پرسد، راستی امروز چند شنبه است؟

در زندگی روزمره زمانی که افراد به سالمندی می‌رسند، اجتماعی بودن ضروری‌ترین نیاز زندگی‌شان می‌شود. برخلاف باور عموم، اجتماعی بودن فعالیت روزانه نیست و افراد می‌توانند در زمان‌هایی کوتاه یا هر زمان که نیاز می‌بینند از خانه خارج شوند و این مسأله به موقعیت افراد سالمند در زندگی بستگی دارد.

بسیاری از افراد در دهه‌های شصت یا بالاتر اغلب از سن خود به عنوان بهانه‌ای برای اجتماعی نبودن استفاده می‌کنند و با اشاره به فعالیت‌های مختلف آنها را مختص نسل جوان‌تر می‌دانند که قطعا چنین نیست. این امر که افراد سالمند آنقدر مسن هستند که نمی‌توانند از منزل خارج شوند و حضور در اجتماع برایشان میسر نیست، تصور نادرستی است. در واقع هنگامی که افراد به سن خاصی می‌رسند و بازنشسته می‌شوند، دیدن دوستان و ایجاد دوستی‌های جدید، شبکه حمایتی و ارتباطی محکم در گروه سنی آنها ایجاد می‌کند و پنجره‌ای زیبا در زندگی‌شان گشوده می‌شود. زمانی که سالمندان اجتماعی شدن را به منزوی شدن ترجیح می‌دهند به نوعی شانس به دست آوردن دوستان جدید را پیدا می‌کنند.

اجتماعی بودن برای افراد اعم از زن و مرد از هر گروه سنی مهم است و سالمندان از این قاعده مستثنا نیستند. این امر در دوران بازنشستگی شادی‌های افراد را دوچندان و تکراری شدن زندگی را کمرنگ می‌کند. خانه‌نشینی‌های مداوم مسیر دنیای واقعی را برای افراد سالمند تغییر می‌دهد و زندگی را به نوعی به سکون تبدیل می‌کند.

صرف نظر از این که جامعه برای افراد چه برنامه‌ای در نظر گرفته است، سالمندان باید در نظر داشته باشند هیچ فعالیتی برای آنها ممنوع نیست، مگر این که سلامت آنها را به خطر بیندازد. زندگی اجتماعی این افراد باید با تحرک و لذتبخش و براساس فعالیت‌هایی که از آن لذت می‌برند برنامه‌ریزی شده باشد.

بهترین راه‌حل برای سالمند این است که حداقل در فعالیتی اجتماعی خارج از منزل و حتی شده یک بار در هفته شرکت داشته باشد. اگر روزی این افراد احساس کنند که از جامعه کنونی که در آن زندگی می‌کنند عقب‌ترند، با خطر از دست دادن هویت شخصی روبه‌رو خواهند شد.

سالمندان باید یادشان باشد امروز سرمایه فرهنگی جامعه هستند و فرزندان امروز نیازمندند تا یاد بگیرند در دوران سالمندی «اجتماعی بودن» مهم‌ترین رکن زندگی افراد است.

هانیه ورشوچی