لکنت زبان

لکنت زبان عبارت است از تکرار و طولانی شدن اصوات و کلمات که باعث کاهش روانی کلام می‏شود و معمولا همراه با وقفه‏ ها و سکوت‏های مکرر است.
۵درصد کودکان دچار لکنت زبان هستند و معمولا …

لکنت زبان عبارت است از تکرار و طولانی شدن اصوات و کلمات که باعث کاهش روانی کلام می‏شود و معمولا همراه با وقفه‏ ها و سکوت‏های مکرر است.

۵درصد کودکان دچار لکنت زبان هستند و معمولا تا سنین نوجوانی ادامه پیدا کرده و بیشتر آنها بدون درمان بهبود پیدا می‏کنند. در پسرها بیشتر از دخترهاست و در سنین ۲تا ۳/۵سالکی بیشترین شیوع را دارد.

این گونه کودکان به هنگام روخوانی، صحبت کردن باخود در تنهایی و آواز خواندن لکنت ندارند. شایع‏ترین علل آن: - ۱رشد روانی، احساسی و هوشی کودک سریع‏تر از رشد فیزیولوژیک دستگاه عصبی و عضلانی و تکلم است که پایدار نیست و خود به خود بهبود می‏یابد. - ۲احساس تهدید و نا امنی در خانواده - ۳تنبیه‏ های بدنی در مدرسه و خانه، اضطراب، ترس و یا مرگ عزیزان. توصیه ‏هایی به والدین برای درمان لکنت زبان: ایجاد امنیت و از بین بردن عوامل استرس زا و اضطراب‏انگیز در خانواده - حوصله و محبت والدین نسبت به کودک - تحقیر و مسخره نکردن کودک - اجتناب از فحش و تنبیه بدنی - اطمینان دادن به کودک که مشکل او رفع خواهد شد- جایزه دادن به کودک بنا به مناسبت‏های مختلف جهت تصحیح رابطه با پدر و مادر - یاد دادن این که آرام و شمرده صحبت کند- تماس بدنی (آغوش گرفتن و نوازش کودک). در صورت ناموفق بودن اقدامات فوق به پزشک مراجعه شود. تعدادی از بیماران با درمان دارویی بهبود می‏یابند و تعداد کمی نیز پس از معاینات اولیه به گفتار درمانی معرفی می‏شوند.