این​کوچولوهای خجالتی

دیوید کوچولوی پنج ساله, عاشق بازی کردن است از صبح تا شب دور خانه می دود, از روی موانع می پرد و از در و دیوار بالا می رود و صدای خنده اش هم تمام فضای خانه را پر می کند

دیوید کوچولوی پنج ساله، عاشق بازی کردن است. از صبح تا شب دور خانه می‌دود، از روی موانع می‌پرد و از در و دیوار بالا می‌رود و صدای خنده‌اش هم تمام فضای خانه را پر می‌کند.

با این حال، وقتی پدر و مادرش تصمیم گرفتند او را به کلاس ورزشی بفرستند، به جای این‌که با ذوق و شوق بیشتری در جمع هم‌سن و سال‌هایش حاضر شود، سکوت کرد و آرام و بی‌صدا گوشه سالن نشست. در تمام مدت کلاس حتی سرش را هم بلند نکرد تا اطرافش را نگاه کند و ببیند دور و برش چه اتفاقی می‌افتد. وقتی مربی او را صدا زد، با صدایی آرام و لرزان که بسختی شنیده می‌شد، جواب کوتاهی داد و دوباره سرش را پایین انداخت. بچه‌های دیگر، با هم دوست شده بودند و داشتند بازی می‌کردند؛ اما دیوید کوچولو هنوز آرام نشسته بود و حرفی نمی‌زد. بالاخره وقتی دو ساعت گذشت و پدر و مادر دیوید آمدند تا او را به خانه ببرند، پسرک از جایش بلند شد و همان طور سر به زیر به طرف ماشین رفت. وقتی به پدر و مادر سلام می‌کرد، اشک‌ در چشم‌هایش حلقه زده بود و نمی‌توانست جلوی گریه‌اش را بگیرد.

با صدای بغض‌آلود و گرفته گفت: «دیگه دوست ندارم بیام کلاس. می‌خوام خونه خودمون باشم.»

این مشکل خیلی‌هاست. خانواده‌های زیادی هستند که نمی‌دانند چطور باید با فرزندان‌شان برخورد کنند. فرزندانی که از حضور در جمع خجالت می‌کشند و به تنهایی نمی‌توانند کارهای مربوط به خودشان را انجام دهند. این مساله بویژه زمانی که پدر و مادر خودشان افرادی اهل معاشرت و گشت و گذار با دوستان و آشنایان باشند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و والدین را بسیار می‌ترساند.

برای همین هم ممکن است بسیاری از آنها مقابل کودک‌شان بایستند و از او بخواهند، رفتارش را تغییر دهد. در حالی که روان شناسان و متخصصان کودک می‌گویند چنین شیوه‌ای به هیچ عنوان نمی‌تواند به بچه‌ها و والدین‌شان کمک کند. آنها معتقدند همراهی با کودک و کمک به او بهترین راه‌حل است و می‌تواند در کمترین زمان نتیجه دلخواه را ایجاد کند.

● ذهن بچه‌ها را بخوانید

کودکانی که از بودن در جمع می‌ترسند و خجالت می‌کشند، معمولا خیلی راحت هم نمی‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند و بیشتر ترجیح می‌دهند تنها بمانند. شاید آنها هیچ وقت درباره مشکلات‌شان حرفی نزنند اما مطمئن باشید همان زمانی که تنها نشسته‌اند و سرشان را پایین انداخته‌اند هم ذهن‌شان درگیر است و دوست دارند با دیگران ارتباط برقرار کرده و با آنها صحبت کنند.

«من هم دوست دارم بازی کنم اما نمی‌توانم» بسیاری از بچه‌های خجالتی این طور فکر می‌کنند و هیچ وقت به دوستان هم سن و سالشان نزدیک نمی‌شوند. در حالی که حتی اگر آنها این موضوع را مطرح نکنند و در موردش با شما حرفی نزنند، باز هم در ذهنشان به آن فکر خواهند کرد. شاید این بچه‌ها فقط گوشه‌ای بنشینند و خودشان را با خواندن کتاب سرگرم کنند، اما بی‌شک دلشان می‌خواهد مثل بقیه بچه‌ها باشند و بتوانند با آنها بازی کنند. پس یادمان باشد بچه‌های خجالتی هم واقعا دوست دارند با دیگران براحتی ارتباط برقرار کنند و انسان‌هایی اهل معاشرت باشند، ولی چیزی در درون‌شان وجود دارد که آنها را از این کار منع می‌کند.

● شما غریبه‌اید

تقریبا همه بچه‌ها با دیدن افراد غریبه و ناآشنا احساس ناامنی می‌کنند و نگران می‌شوند اما کودکانی که خجالت می‌کشند، بیشتر از بقیه بچه‌ها مشکل خواهند داشت. آنها زمانی که با چهره‌های جدیدی آشنا می‌شوند براحتی قادر به برقراری ارتباط نیستند و نمی‌توانند با آنها صحبت کنند. به همین دلیل هم حس نگرانی و عدم اطمینان‌ بیشتر اذیت‌شان می‌کند. پس باید به آنها زمان کافی بدهید تا هرچه بهتر و راحت‌تر با افراد غریبه رابطه برقرار کنند و بتوانند آنها را بشناسند.

● موضوعات جدید ترسناک می‌شود

این گروه از بچه‌ها معمولا دوست ندارند در محیط‌های جدید قرار بگیرند یا کارهای جدیدی را تجربه کنند. برای همین هم بیشتر کارهای خاصی را مطابق معمول انجام می‌دهند و هیچ وقت خودشان را به خطر نمی‌اندازند. شروع کردن یک برنامه جدید برای آنها خطری بزرگ است و امنیت‌شان را تهدید می‌کند و به همین دلیل هم تا مجبور نباشند، چنین کارهایی را نمی‌پذیرند.

● همراه‌شان باشید

با این‌که هیچ وقت مشکل این بچه‌ها به طور کامل برطرف نمی‌شود اما پدر و مادر و اطرافیان می‌توانند به کودک کمک کنند تا او زندگی عادی داشته باشد. اولین مرحله برای تغییر رفتار کودک، پذیرش شرایط اوست. یعنی باید قبول کنید که فرزندتان از بودن در مکان‌های خاصی خجالت می‌کشد و ممکن است براحتی نتواند با دیگران ارتباط برقرار سازد.

با توجه به این‌که بسیاری از این افراد، تصویر ذهنی ضعیفی از خودشان دارند باید به آنها کمک کنید تا اعتماد به نفس بیشتری به دست بیاورند و آن را تقویت کنند. تشویق کردن کودک برای انجام دادن کارها و وظایف اجتماعی، آزاد گذاشتن او برای تصمیم‌گیری و انتخاب و ارزش قائل شدن برای نظراتش همگی می‌تواند شیوه‌هایی باشد برای کمک به او. پس فراموش نکنیم باید به فرزندان اطمینان دهیم آنها دوست‌داشتنی و ارزشمند هستند و ما هم به آنها افتخار می‌کنیم.

parents.com