نگرش یک قهرمان دوریان یتس

زمانی که تمرینات بدنسازی را آغاز کردم حس می کردم برای زندگی تمرین می کنم به لحاظ منطقی دلیل این طرز فکر این بود که من از بدنسازی به عنوان راهی برای بهبود زندگی ام استفاده می کردم تا به چیزی برسم

زمانی که تمرینات بدنسازی را آغاز کردم. حس می‌کردم برای زندگی تمرین می‌کنم. به لحاظ منطقی دلیل این طرز فکر این بود که من از بدنسازی به‌عنوان راهی برای بهبود زندگی‌ام استفاده می‌کردم تا به چیزی برسم. آن را بهتر کنم و از پله‌های ترقی آن مثل خیلی‌های دیگر بالا بروم. این نگرش برایم دنیائی از انگیزه و اشتیاق بود. در تمام دوران ورزشی‌ام این شوق را در وجودم حس می‌کردم. از لحاظ ذهنی دنبال ستاره شدن نبودم، بلکه عاشق بدنسازی بودم.

بدنسازی تمام وجود بود. وارد این رشته نشدم که خیلی زود کنار بروم و دنبال کار دیگری را بگیرم. قبل و بیشتر از هر چیزی می‌خواستم که خودم را توسعه دهم و تا جائی که امکان داشت جلو بروم. حالا چنانچه در این راستا به پیروزی و موفقیت هم رسیدم که چه بهتر. اما قهرمانی دلیل بدنساز شدنم نبود. زمانی که به جائی رسیدم که دیگر توان پیشرفت بیشتری نداشتم. انرژی خود را در زمینه دیگری سرمایه‌گذاری کردم (تولد مکمل‌های غذائی)

من انسان واقع‌گرائی هستم. آن چیزهائی که بتوانم را تغییر می‌دهم و آن چیزهائی که نتوانم را می‌پذیرم. من یک دانش‌آموز زرنگ هستم که از اشتباهات دیگران درس‌های زیادی می‌گیرم. اشتباهات مردم را مشاهده می‌کنم و از آنها درس می‌گیرم به‌طوری که هرگز مشابه آنها را در زندگی خود تکرار نمی‌کنم یک نکته‌ای که در طول سال‌ها تمرین متوجه آن شدم این بود که آماتورهائی را می‌دیدم که خیلی موفق بودند اما به محض ورود به عرصه حرفه‌ای‌ها دیگر نمی‌توانستند پیشرفت کنند. به‌نظر من آنها فریب نوع زندگی و پول دنیای حرفه‌ای را می‌خورند و به همین دلیل هم بعد از حرفه‌ای شدن دیگر واقعاً انگیزه توسعه یافتن رااز دست می‌دهند استدلال آنها برای عدم پیشرفت این چنین است: ”خب اگر من این قدر خوب هستم که پول زیادی در می‌آورم چرا باید این که بهتر از این شوم تلاش کنم و از جانم مایه بگذارم؟“.

در پایان هر روز که جلوی آینه می‌روید به‌خود بگوئید آیا امروز هر آنچه از دستت بر می‌آمد را انجام دادی؟ آیا بهترین کاری که قادر بودی انجام دهی را عملی کردی؟

من خودم را به چشم یک کودک می‌بینم که تشنه یادگیری و رشد است.

● جزئیات تفاوت ایجاد می‌کند

وقتی سمیناری برگزار می‌کردم یا جائی فیگوریست میهمان می‌شدم، مردم از من می‌پرسیدند که اسرار حجیم‌شدن و داشتن یک فیزیک مسابقه‌ای چیست؟ در پاسخ به آنها می‌گفتم هیچ سر و رازی وجود ندارد. همه چیز بستگی به نکات کوچکی دارد که باید به آنها توجه کنید و آنها را در کنار هم قرار دهید.

راز این نیست که فلان برنامه تمرین را دنبال کنید یا از فلان رژیم غذائی پیروی کنید. راز اصلی این است که نکات کوچک را رعایت کنید و به آنها معتهد باشید. موفقیت بزرگ حاصل کنار هم قرار گرفتن چنین موفقیت‌های کوچکی است و هیچ راه میانبری وجود ندارد.

حتماً می‌پرسید که این نکات ریز و این جزئیات چه هستند؟ نکات زیادی وجود دارد و حتی اجرای یک حرکت تمرینی جزئیات زیادی دارد و البته دارای انواع مختلفی هم هست. به‌عنوان مثال من می‌توانم کتابی درباره چگونگی اجراء حرکت زیربغل هالترخم بنویسم و شما هم می‌توانید با مطالعه آن ایده خوبی برای اجراء آن حرکت به دست آورید. اما نمی‌هٔوانید از اجرای صحیح آن مطمئن باشید چرا که من بالای سرتان حضور ندارم تا از چگونگی فرم حرکت آگاهی داشته باشم. بنابراین شما باید خودتان با تجربه تغییراتی در فرم اجرائی حرکت به وجود آورید تا بتوانید نکات ریزی که به آن اشاره کردم را برای حس بهتر حرکت پیدا کنید.

شما باید مطالب را بخوانید و واقعاً آن را تجربه کنید و صرفاً هم به توضیحات من بسنده نکنید. برای موفقیت در هر یک از ابعاد بدنسازی باید که در هر کدام از آنها به همین روش عمل کنید. باید فراتر از آنچه می‌خوانید عمل کنید، باید آنچه می‌خوانید را تجربه کنید. این یکی از نکات کوچکی است که به آن اشاره کردم.

چنانچه واقعاً می‌خواهید که موفق شوید. نمی‌توانید ۲ هفته خوب تمرین کنید و ۲ هفته خوب غذا بخورید و بعد از آن فقط دراز بکشید، بلکه باید در تمام طول سال به تمرین و رژیم خود متعهد باقی بمانید تا نتیجه حاصل شود.

سال ۱۹۸۳ زمانی که تصمیم گرفتم بدنساز شوم. با خودم عهد کردم که تا رسیدن به هدفم روی تمرین و رژیم غدائی‌ام متعهد بمانم. نتایجی که تا به امروز کسب کرده‌ام پیامد رعایت نکات کوچکی است که در رژیم غذائی. تمرین، استراحت و... داشته‌ام با تلاش مداوم در طول سال، به مدت چندین سال توانستم به موفقیت برسم. هیچ بخش جادوئی.

داروی اعجاب‌انگیز. تمرین فوق‌العاده، غذای خارق‌العاده یا هر چیز غیرعادی دیگری در این موفقیت نقشی نداشته است. همسرم مثل یک ساعت بود. اگر برای شام ۲۰ دقیقه دیر می‌کردم دیوانه می‌شد چرا که فکر می‌کرد تصادف کرده‌ام یا اتفاق دیگری رخ داده که به وقع برای شام نرسیده‌ام. از زمانی که بدنسازی را آغاز کردم همیشه به رژیم غذائی، تمرین استراحت و هر فاکتور مشابه دیگری متعهد بودم. یادتان باشید که تلاش‌های مداوم است که موفقیت‌های مداوم را به بار می‌آورد.

● شهرت

پس از آن‌که در مسترالمپیا قهرمان شدم، مردم با من مثل یک هنرپیشه هالیوود برخورد می‌کردند. آنها نیازی نداشتند که این‌طور رفتار کنند. من هنوز هم همان آدمی بودم که روز اول بدنسازی را آغاز کرده بودم. چرا کسب یک‌عنوان باید نوع زندگی و رفتارهای مرا تغییر دهد؟ بعد از قهرمانی به انگلستان بازگشتم و همان دوریان یتس قبلی باقی ماندم.

دوستانم با من مثل همیشه رفتار می‌کردند انگار نه انگار که اصلاً من قهرمان مسترالمپیا شده‌ام و این برای من بسیار خوب بود. به‌خاطر دارم زمان‌هائی که در ابتدای دوران بدنسازی‌ام به سمینارهای بدنسازان مشهور می‌رفتم. من کسی نبودم که در سمینارها دستم را بالا بگیرم و سوال بپرسم من کسی بودم که پیش زمینه ذهنی‌ام این چنین بود: ”اسطوره‌های من مایک منزر رابی رابینسون، کیسی ویاتور و تام پلاتز بودند! هیچ راهی وجود نداشت برای این که بتوانم از آنها سؤالی بپرسم. آنها خدایان من بودند من حتی نمی‌توانستم به آنها دسترسی داشته باشم آنها برای من از سیاره دیگری بودند“.

حالا اگر سراغ هر یک از آنها می‌رفتم و از آنها خواهش می‌کردم با آنها عکس بگیرم و آنها به من می‌گفتند که امکانش وجود ندارد برایم بسیار تحقیرآمیز و ویران کننده بود. اما مایک، رابی، کیسی و تام هرگز چنین کاری نکردند. همه آنها بدنسازان حرفه‌آی طراز اول جهان بودند. من هم می‌خواستم مثل آنها باشم. اگر کسی از من الهام می‌گیرد، دوست دارم الهام مثبتی از من دریافت کند.

برای من خیلی مهم است که مردم بیشتر مرا به‌عنوان یک نماینده بزرگ از این رشته بشناسند نه تنها به‌عنوان یک فردی که برنده عنوانی در این ورزشی شده است. من معتقدم که باید با همه یکسان برخورد کرد.

من بهتر از شما نیستم و بنابراین نباید بهتر از شما رفتار کنم. نمی‌خواهم مرا به‌عنوان فردی که بدن بزرگی داشته و خیلی هم انسان پستی بوده به‌خاطر بیاورند معتقدم که شهرت و احترام باید در کنار هم باشند و اگر من با شما با همان شهرت و احترام رفتار کنم و سعی کنم هر کاری که از دستم بر می‌آید برایتان انجام دهم. هر دوی ما انسان‌های بهتری خواهیم بود من فکر می‌کنم همه ما در قبال یکدیگر وظیفه داریم تا در مواقع لزوم به هم کمک کنیم. برای من هم دلیلی وجود ندارد که معذور خود شیفته باشم.