ژوبین

اسلحه ایرانیان باستان بود و آن را در شکار و هم در میدان جنگ به‌طور مؤثری بکار می‌بردند و برای این اسلحه نیز ایرانیان مشهور گشتند همچنان‌که در استعمال تیرو کمان زبر دست بودند.
ژوبین …

اسلحه ایرانیان باستان بود و آن را در شکار و هم در میدان جنگ به‌طور مؤثری بکار می‌بردند و برای این اسلحه نیز ایرانیان مشهور گشتند همچنان‌که در استعمال تیرو کمان زبر دست بودند.

ژوبین نیزهٔ کوچکی بود به اندازه یک متر که از شاخه نخل ساخته می‌شد و آن را به سوی هدف می‌انداختند. ژوبین را هم یاده و هم سواره بکار می‌بردند واز خصوصیات استعمال آن این بود که با یک ضربت دشمن را از پا در می‌آوردند. برخی از سوارگان آن را تا مسافت ششصد متر به نشانه می‌زدند. همیشه هر سوار دو ژوبین همراه داشت. از زمان اردشیر به بعد ژوبین و شمشیر و دشنه اسلحه عمدهٔ سوارگان بود و همین که یکی را به نشانه پرتاب می‌کرد با دیگری از نزدیک با دشمن می‌جنگید.

چو ژوبین بر ستم نشد کارگر

بینداخت رستم کمندش ببر

چو از دست رستم رها شد کمند

سر شهریار اندر آمد به بند