مداوا با ضد صرع ها

یك ضد صرع هیدانتوئینی است سایر داروهای این گروه شامل اتوتوئین , مفنیتوئین و فناسماید هستند فنی توئین برا ی درمان حملات پارشیال تونیك ـ كلونیك و استاتوس اپی لپتیكوس به كار می رود دوز معمولی آن ۳۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم در روز است كه در سه دوز منقسم مصرف می شود

به نظر نمی رسد كه ناهنجاری مادر زادی ویژه ای مختص یك AED ویژه ای باشد. اولین سیندرم ایجاد شده با یك AED ، سیندرم fetal trimethadione بوده است. سیندرم های مشابهی با مصرف سایر AEDs شرح داده شده كه مشخصات آن ها به قدری شبیه هم هستند كه یك عنوان كلی fetal anticonvulsant syndrome تقریبا برای هر AED به كار رفته است كه عمدتا شامل ناهنجاری های دهانی صورتی ، قلبی عروقی و انگشتی می باشند. شكاف های دهانی صورتی معمول ترین ناهنجاری های گزارش شده در فرزندان مادران مصروع هستند كه با AEDs درمان می شوند.

این ناهنجاری ها ۳۰ درصد همه ناهنجاری های ماژور را تشكیل می دهند. نقص های قلبی و اسپینابی فیدا به ترتیب در ردیف دوم و سوم هستند. اسیدوالپروئیك در ۱ تا ۲ درصد موارد ایجاد اسپینابی فیدا كرده و كاربامازپین در ۵/۰ تا ۱/۰ موارد همراه با خطر ایجاد نقص های لوله عصبی است. علاوه بر این ، سیندرم های متعددی كه شامل ناهنجاری های جزیی می باشند با مصرف AEDs در جنین ایجاد شده اند.

● فنی توئین

یك ضد صرع هیدانتوئینی است. سایر داروهای این گروه شامل اتوتوئین ، مفنیتوئین و فناسماید هستند. فنی توئین برا ی درمان حملات پارشیال تونیك ـ كلونیك و استاتوس اپی لپتیكوس به كار می رود. دوز معمولی آن ۳۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم در روز است كه در سه دوز منقسم مصرف می شود. اگر از فرآورده های مداوم آزادكننده استفاده شود یك تك دوز آن می تواند مناسب باشد. غلظت درمانی آن ۱۰ تا ۲۰ میكروگرم در میلی لیتر است. بیش از ۹۰ درصد آن به پروتئین متصل می شود. فنی توئین در كبد متابولیزه می شود و آنزیم های اكسیداتیو میكروزوم كبدی را تحریك می كند. اثرات سمی آن شامل بی نظمی حركات (آتاكسی) ، چرخش كره چشم ، تهوع ، هیپرپلازی لثه ، افسردگی ، كم خونی مگالوبلاستیك و بی نظمی حركات قلب است.

خطر ناهنجاری های مادرزادی ماژور با این دارو ۲ تا ۵ درصد است كه شامل نقص های قلبی در دیواره بین دو بطن ، شكاف های دهانی صورتی و نقص های ادراری تناسلی هستند. سیندرم فتال اولین بار توسط Hanson و Smith در سال ۱۹۷۵ شرح داده شد.

خطر سیندرم فتالهیدانتوئین در جنینی كه در معرض فنی توئین قرار گرفته باشد تقریب ۱۰ درصد است. این سیندرم مجموعه ای از ناهنجاری های جزیی شامل ناهنجاری های جمجمه ای صورتی ( بینی كوتاه ، پل بینی پهن ، لب های پهن ) هیپرتلوریسم ( فاصله زیاد بین قسسمت های مختلف بدن )، پتوزیس ( افتادگی پلك ها ) ، چین های گوشه داخل چشم ( epicanthal folds) ، گوش های low –set و ناهنجاری های اندامی مثل هیپوپلازی فاصله بین انگشتان ، فقدان ناخن ها و چین های تغییر یافته كف است می باشند .

علاوه بر این ، تاخیر در رشد جنین نیز گزارش شده است. فنی توئین می تواند به عنوان مهار كننده رقابتی انتقال جفتی ویتامین K عمل كند و این منجر به كاهش فاكتورهای انعقادیی IX ‘ VII’II و X در جنین می شود . فنی توئین هم چنین متابولیسم فاكتورهای انعقادی در كبد جنین را افزایش می دهد. كاهش ایجاد شده در فاكتورهای انعقادی جنین همراه با افزایش خطر خونریزی در نوزاد است. برای جلوگیری از این كوآگولوپاتی ، بعضی از مصرف مكمل ویتامین K خوراكی ( ۱۰ میلی گرم در روز ) در خانم های حامله مصروع در ماه آخر حاملگی و تزریق ویتامین K به نوزاد موقع تولد طرفداری می كنند. فنی توئین در طبقه بندی مصرف داردها در دوران حاملگی در گروه D قرار دارد و مصرف آن در دوران شیردهی منعی ندارد . غلظت آن در شیر ۱۵ درصد غلظت آن در خون مادر است.

● كاربامازپین

یك ایمینواستیلبن است كه در درمان همه انواع حملات بجز صرع كوچك مصرف می شود. این دارو بیشتر در درمان صرع سایكوموتور ( لوب تمپورال ) و صرع بزرگ مصرف می شود. دوز آن ۲۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی گرم در روز و غلظت درمانی آن ۴ تا ۱۲ میكروگرم در میلی لیتر است. اثرات جانبی وابسته به دوز كاربامازپین شامل سرگیجه ، سردرد ، تهوع ، خواب آلودگیی ، نوتروپنی و هیپوناترمی است.

در یك مطالعه روی ۷۲ زن مبتلا به صرع كه كاربامازپین مصرف می كردند وقوع ناهنجاری های مادرزادی افزایش داشته است. ۱۱ درصد وقوع نقص های كرانیوفاسیال ، ۲۶ درصد وقوع هیپوپلازی انگشت و ۲۰ درصد وقوع تاخیر در تكامل گزارش شده است.

این مجموعه اثرات جنینی به نام سیندرم fetal carbamazepine نامیده شده و خیلی شبیه به نقص مادرزادی دیده شده در سیندرم fetal hydantion است. علاوه بر این ، مصرف كاربامازپین توسط مارد همراه با وقوع اسپینابی فیدا بوده است. با آنالیز همه اطلاعات موجود درباره زنان حامله ای كه كاربامازپین دریافت می كردند نتیجه گیری شده كه تماس جنین با كاربامازپین تقریبا همراه با خطر ۵/۰ تا ۱ درصد اسپینابی فیلدا است.

كابامازپین مثل فنی توئین در كبد متابولیزه شده و آنزیم های میكروزمال كبدی را افزایش می دهد. به علاوه كاربامازپین با فاكتورهای انعقادی وابسته به ویتامین k مداخله كرده و باعث خونریزی در نوزاد می شود.

مصرف كاربامازپین در دوران شیردهی منعی ندارد. غلظت دارو در شیر ۲۵ تا ۷۰ درصد غلظت آن در خون مارد است. بنا به گزارش گروه كار WHO درباره Human lactation مصرف آن در دوران شیردهی احتمالا سالم است. در طبقه بندی مصرف داروها در دوران حاملگی كاربامازپین در pregnancy eategory C قرار دارد .

● فنوباربیتال

یكی از پرمصرف ترین AEDs از گروه باربیتورات ها است. از باربیتورات ها ، فنوباربیتال ، مفوباربیتال و متاباربیتال در درمان صرع به كار رفته اند. فنوباربیتال در درمان حملات تونیك ـ كلونیك عمومیت یابنده و پارشیال و هملات مكرر صرع به كار می رود. این دارو با دوز ۶۰ تا ۲۴۰ میلی گرم در روز مصرف شده و غلظت درمانی آن در محدوده ۱۰ تا ۴۰ میكروگرم در میلی لیتر است. اثرات جانبی وابسته به دوز فنوباربیتال شامل خواب آلودگی ، آتاكسی ، چرخش كره چشم ، خستگی ، بی میلی و افسردگی است.

فنوبارربیتال در كبد متابولیزه شده و آنزیم های اكسیداتیو میكروزمال كبدی را تحریك می كند. تماس جنین با فنوربابیتال همراه با ناهنجاری های ماژور مثل نقص های مادرزادی قلبی و شكاف دهانی صورتی می شود. سیندرم fetal phenobarbital با مشخصات دیسمورفیك مشابه با سیندرم fetal hydantoin است.

تماس جنین با فنوربابیتال هم چنین همراه با كاهش تكامل هوشی و شناختن در نوزاادان و بچه ها می شود. مصرف فنوربابیتال توسط مادر در طول حاملگی می تواند منجر به خونریزی در نوزاد و سیندرم قطع در نوزاد پس از زایمان می شود. علایم قطع شامل تحریك پذیری است و تقریبا در روز هفتم زندگی شروع شده و معمولا ۲ تا ۶ هفته ادامه دارد. مصرف فنوباربیتال در مادران شیرده ممكن است منجر به خواب آلودگی نوززاد شده و وقتی شیردهی قطع می شود باعث بروز علایم قطع در بچه شود. در صورت ایجاد سدیشن ( تسكین روانی ) در نوزاد باید شیردهی قطع شود. در طبقه بندی داروها در دوران حاملگی فنوباربیتال در گروه D قرار دارد.

---