نگاهی به زندگی و آثار جی.دی.سلینجر، نویسنده آمریكایی

یكی از نویسندگان معاصر كه تأثیرعمیقی بر ادبیات داستانی آمریكا گذاشته است، «جی. دی. سلینجر» است.هیچ نویسنده ای از دهه ۱۹۲۰ به بعد، یعنی دوران «اسكات فیتز جرالد» و «ارنست همینگوی» …

یكی از نویسندگان معاصر كه تأثیرعمیقی بر ادبیات داستانی آمریكا گذاشته است، «جی. دی. سلینجر» است.هیچ نویسنده ای از دهه ۱۹۲۰ به بعد، یعنی دوران «اسكات فیتز جرالد» و «ارنست همینگوی» نتوانسته است همانند او اذهان عمومی و منتقدان را به خود مشغول دارد.

سلینجر، نویسنده منزوی و در عین حال محبوب آمریكایی، در سال ۱۹۵۱ با انتشار رمان «ناطور دشت» به شهرت رسید. این اثر پس از چاپ با اقبال نسل جوان آمریكا كه تازه از جنگ جهانی دوم رهایی یافته بودند، روبرو شد. وی پس از انتشار این كتاب تماس خود را با همگان قطع كرد و بدین شكل با عدم حضور وی درگردهمایی ها و مصاحبه ها به نویسنده ای مرموز و گوشه گیر بدل گشت.

سلینجر، در سال ،۱۹۵۳ مجموعه «نه داستان» را منتشر ساخت.این كتاب تسلط او را بر زبان محاوره قشر متوسط آمریكا، شخصیت پردازی چندوجهی و طنز قوی را اثبات می كند. در حقیقت این مجموعه آغازگر فعالیت های حرفه ای وی در داستان نویسی به شمار می رود. وی با خلق خانواده ای با نام «گلس» در این اثر، رویدادهای داستان هایش را در بستر زندگی ایشان روایت می كند.پس از خدمت در ارتش و پایان جنگ جهانی دوم نوشتن تنها دغدغه سلینجر شد.

داستان هایی كه وی طی سال های پایانی دهه ۴۰ و آغاز دهه ۵۰ به رشته تحریر درآورد، نشان دهنده تحول ادبی او و در عین حال رشد و بلوغ ادبیات آمریكا است. منتقدان از عنوان «پست مدرن» برای آثاری كه در طی این سال ها خلق شده اند، استفاده می كنند.

نویسندگان این دوره به شرایط تهدیدآمیز جهان پس از جنگ واكنش نشان می دادند و ادبیات آن زمان بازتاب احساس ناامیدی، سرخوردگی و خشونت است.سلینجر گرچه مانند همكاران ادبی اش؛ كورت ونه گات، نورمن میلر، سال بلو و تامس پینچون؛ احساس درماندگی پس از جنگ را در بخشهایی ازداستان هایش منعكس می كند ولی بر این گمان است كه پاسخ ظلم و خشونت دربازگشت به روح معنویت زندگی است. علاقه سلینجر به مكتب ذن و دیگر مكاتب فلسفی شرق، وی را در رسیدن به این عقیده هدایت می كند. این علاقه با ذكر روایاتی در باب ترك ارزش های مادی درجهت تزكیه روح درداستان هایش نمود دارند.آثار سلینجر سراسر حدیث جستجوگران و جستجوگری است؛ این جستجوگری گاه در طلب معرفت و روشن بینی آشكار می شود و زمانی در طلب موازین اخلاقی و رفتاری سیر می كند.

س.منصوری