هاوارد برکر

هاواردبرکر متولد ۱۹۴۶ در دالویچ انگلستان؛ نمایشنامه نویس، نقاش، شاعر، تئوریسین درام و کارگردان. پس از آنکه به مانند ادوارد باند و دیوید ادگار، مدتی با تئاتر سیاسی رویال …

هاواردبرکر متولد ۱۹۴۶ در دالویچ انگلستان؛ نمایشنامه نویس، نقاش، شاعر، تئوریسین درام و کارگردان. پس از آنکه به مانند ادوارد باند و دیوید ادگار، مدتی با تئاتر سیاسی رویال کورت لندن همکاری کرد، در سال ۱۹۸۷ با گروهی از دوستان بازیگر و کارگردان خود، کمپانی «The Wrestling School» (مدرسهٔ جنگ) را تاسیس کرد تا نمایشنامه هایش را آنجا به روی صحنه ببرد.

دراماتورژی برکر تحت تاثیر نمایشنامه های برشت و شکسپیر است و سعی دارد درک مدرنی از تراژدی را پایه گذاری کند که در آن پیچیدگی های انسان ها و روش مبارزه شان با حرکت های تاریخ و ارزش های اخلاقی حاکم توصیف می شود. در نمایشنامه های برکر، همیشه با موقعیت بعد از مصیبت مواجه هستیم، با دوره های بعد از انقلاب و بلافاصله بعد از پایان جنگ.

برکر با نمایشنامه های افسانه ای و حماسی خود و همچنین با نمایشنامه هایی که در آنها به موضوع جنگ می پردازد، روح بشر را که بین منطق و بی منطقی، عقل و احساس در نوسان است می کاود و بخش های وحشتناک و باشکوه آن را به نمایش می گذارد. هاوارد برکر جایی گفته است؛ «در تراژدی های من، موقعیت هایی را می بینیم که باعث زوال ارزش ها می شوند و انسان ها یا آزادند و یا مجبورند با قواعدی زندگی کنند که خودشان آنها را به وجود نیاورده اند. نتیجه این نوع برخورد با تراژدی این می شود که تماشاگر نباید عکس العملی نسبت به آنچه روی صحنه می بیند داشته باشد.»

تماشاگران مجبور نیستند به یک اتفاق نظر برسند... من این را تئاتر مصیبت می نامم که معنای متفاوتی با تراژدی کلاسیک دارد، چون تراژدی کلاسیک روی ارزش های اخلاقی تاکید می کند در حالی که نمایشنامه های من در پی «منفجرکردن» هستند.»

نمایشنامه های برکر تاکنون به شش زبان ترجمه شده اند و در بیش از هفده کشور دنیا نظیر فرانسه، کانادا، اسلوونی و زلاند نو به اجرا درآمده اند. او بیش پنجاه نمایشنامه دارد. نخستین آثارش نمایشنامه های واقع گرایی هستند که به موضوع های تاریخی می پردازند و تماشاگر را با شخصیت هایی روبه رو می کنند که اعتنایی به مسائل انسانی ندارند. معروف ترین نمایشنامه او، «تابلوی یک اعدام»، به رابطه بین هنر و قدرت می پردازد؛ به زنی نقاش سفارش می دهند که تابلویی به افتخار ونیز بکشد و او یک نقاشی دیواری درباره وحشت از جنگ تهیه می کند.

برکر در این نمایشنامه همانند اکثر نمایشنامه هایش، مرزهای تحمل را کشف می کند و کسانی را خطاب قرار می دهد که تمرین نخ نمای بندگی های اجتماعی، خواه پیروی از جناح راست خواه جناح چپ، مثل یک میراث بیهوده بهشان منتقل شده است. کتاب نظری هاوارد بکر، «تبادل نظر برای تئاتر»، پارامترهایی را تعریف می کند که او و دوستان بازیگر و کارکردانش در «مدرسه جنگ» به کار می برند.

نمایشنامه های مهم هاوارد بکر عبارتند از؛ اروپایی ها (۱۹۸۹)، هفت پادشاه (۱۹۹۰)، امکان ها (۱۹۹۵)، عشق یک مرد خوب (۱۹۹۵)، تابلوی یک اعدام (۱۹۹۶)، زخم های روی چهره (۱۹۹۶)، مبارزه برای عشق (۱۹۹۸)، ژودیت یا تن جداشده (۱۹۹۸) ، حیوانات در بهشت (۲۰۰۰)، دومین جنگ ایزونو (۲۰۰۲)، گرترود (۲۰۰۳)، ۱۳ موضوع (۲۰۰۴).

ترجمه: اصغر نوری